Ανίκητος
του Clint Eastwood. Με τους Morgan Freeman, Matt Damon, Tony Kgoroge
C'mon Springboks!
του zerVo
Η 11η Φεβρουαρίου του 1990, υπήρξε μια από τις ημέρες που άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό, τον ρου της ανθρωπότητας. Μετά από 27 χρόνια εγκλεισμού στις φυλακές, ο ηγέτης των μαύρων της Νοτίου Αφρικής, Νέλσον Μαντέλα, αφήνεται ελεύθερος, βάζοντας με την απελευθέρωση του, οριστικό τέλος στο φυλετικό ζήτημα που απασχόλησε για αιώνες, την χώρα της Μαύρης Ηπείρου. Με την ανάληψη της εξουσίας στα γέρικα, μα πάνσοφα χέρια του, ο Μαντίμπα, σαν πρώτιστο μέλημα του, είχε να επανιδρύσει το έθνος της πατρίδας του, που τελούσε κάτω από τις συνέπειες τους σχίσματος του Απαρτχάιντ. 43 εκατομμύρια πολίτες, οι μισοί μαύροι διψασμένοι για εκδίκηση, για τα πολυετή δεινά κι οι μισοί λευκοί, φοβισμένοι για τις συνέπειες που έχουν να αντιμετωπίσουν. Τότε πέρασε από το μυαλό του χαρισματικού ηγέτη μια λαμπρή ιδέα...
1984. Ένας χρόνος απομένει μέχρι το ξεκίνημα του Παγκοσμίου πρωταθλήματος ράγκμπι στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής και η μέτρια ομάδα της διοργανώτριας χώρας, καθώς φαίνεται, είναι ευχαριστημένη απλά και μόνο με την συμμετοχή. Όχι όμως και ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος της χώρας, που τρέφει υψηλές προσδοκίες για την Εθνική του, διαμηνύοντας στον αρχηγό της, πως είναι ικανή ακόμη για την πρώτη θέση. Κι έτσι, λειτουργώντας με πανέξυπνο τρόπο, ο Μαντέλα, θα πετύχει να εξυψώσει το πατριωτικό συναίσθημα των μοιρασμένων ομοεθνών του, μέσα από τον αθλητισμό. Ούτε πρωτοφανέρωτο, ούτε απίστευτο φαινόμενο, αυτό της συνένωσης και της ομόνοιας, που μπορεί να επιτύχει μια διεθνής διάκριση στους στίβους. Ακόμη και ο ίδιος, έχοντας αποσπάσει το 62% των ψήφων στις εκλογές, δεν είχε την δύναμη, από μόνος του, να πείσει τους ομόφυλους του να στηρίξουν την προσπάθεια των Springboks, που θεωρούνταν το αιώνιο σύμβολο της αποικιοκρατίας. Ούτε φυσικά να κερδίσει την εύνοια των λευκών, ώστε να αγκαλιάσουν την ομάδα με την νέα δημοκρατική σημαία και όχι την παλιά, την σχισματική, το μπαϊράκι των Αφρικάνερς.
Με τα πρώτα θετικά αποτελέσματα, η στάση των πολιτών απέναντι στο αντιπροσωπευτικό του συγκρότημα, μοιάζει να αλλάζει. Το μισοάδειο γήπεδο άρχισε να γεμίζει, το πλήθος - κατόπιν θεμιτής προπαγάνδας - συμπαθεί τους παίκτες και η χρυσοπράσινη φανέλα, δεν απεικονίζει πια την δικτατορία, αλλά την λαϊκή θέληση για νίκη. Ο Μαντέλα, μπορεί περήφανος πια να καθίσει να παρακολουθήσει τον τελικό, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως είναι ο νικητής. Συνεχίζοντας να εκπλήσσει θετικά, βαδίζοντας στα 80 του, ο Clint Eastwood, παίρνει μια πραγματική σελίδα, από την χρυσή βίβλο του αθλητισμού, για να αναδείξει την μέθοδο που πρέπει να ακολουθήσει ένας αρχηγός προκειμένου να χαράξει κοινούς στόχους. Και όσο για το παρελθόν? Μονοκοντυλιά! Κατόπιν των πολέμων, ειδικά όταν το αίμα που έχει χυθεί είναι αδερφικό, δεν χωρούν εκδικητικές τάσεις και αφορισμοί. Η ιστορία μέχρι στιγμής, στο κομμάτι της συμφιλίωσης - δυστυχώς οι κοινωνικές αντιθέσεις και η ανείπωτη φτώχεια δεν έχουν περιορίσει ακόμη την εγκληματικότητα στο νοτιότερο άκρο της Αφρικής - δικαίωσε τον ηγέτη. Αλλά και τον δημιουργό που την φώτισε, μήπως σταθεί φάρος και για τους υπόλοιπους ενδιαφερόμενους.
Για πες: Η βασική διαφορά με τα πιο πρόσφατα έργα του Clint, είναι πως το Invictus δεν αποπειράται να σε διαλύσει ψυχικά, για να σου περάσει το δράμα. Όπως συνέβη και με τον κεντρικό ήρωα του Gran Torino που αγιοποιείται, έτσι κι εδώ ο Μαντέλα φορά το φωτοστέφανο, δίνοντας άφεση αμαρτιών σε όσους τον περιόρισαν για μια ολόκληρη ζωή, σε ένα καμαράκι ένα επί ένα. Δεν είναι δα κάτι που δεν γνωρίζεις ιστορικά, απλά εδώ το επικυρώνεις και κινηματογραφικά, σε μια φιλμική εξιστόρηση, που χρησιμοποιεί για την ανάπτυξη της δύο πόλους. Τον πολιτικό, κομμένος και ραμμένος ρόλος πάνω στον Morgan Freeman, που θεωρείται δεδομένος για την οσκαρική πεντάδα και τον αθλητικό, που εκπροσωπεί ο κατά αρκετά κιλά βαρύτερος Matt Damon, προκειμένου να ενσαρκώσει τον κάπτεν της Εθνικής, Φρανσουά Πιενάαρ. Εκτός των δύο διάσημων σταρς, ο Eastwood, διένειμε τους υπόλοιπους χαρακτήρες σε ντόπιους, νοτιοαφρικάνους ηθοποιούς, δίνοντας τους ελευθερίες στην χρήση των ιδιόμορφων αγγλικών και κατά περιπτώσεις τοπικών διαλέκτων. Εδραιώνοντας στο πρώτο μέρος το πρόβλημα, παρουσιάζει στο τελευταίο μισάωρο, μια αθλητική αναμέτρηση, όχι αναίμακτη, ούτε άπονη, αφήνοντας την αλληγορία να δράσει σε κάθε επίπεδο. Θέλει αρετή και τόλμη η συμμαχία. Το αποτέλεσμα θα καταγράψει μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών στον χώρο των σπορ. Συνάμα όμως θα ορίσει και ένα κολοσσιαίο επίτευγμα συνένωσης, δύο μέχρι χθες αντίπαλων κόσμων. Γι αυτό το λόγο ο Μαντέλα, θα περάσει στους αιώνες σαν Ανίκητος!
1984. Ένας χρόνος απομένει μέχρι το ξεκίνημα του Παγκοσμίου πρωταθλήματος ράγκμπι στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής και η μέτρια ομάδα της διοργανώτριας χώρας, καθώς φαίνεται, είναι ευχαριστημένη απλά και μόνο με την συμμετοχή. Όχι όμως και ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος της χώρας, που τρέφει υψηλές προσδοκίες για την Εθνική του, διαμηνύοντας στον αρχηγό της, πως είναι ικανή ακόμη για την πρώτη θέση. Κι έτσι, λειτουργώντας με πανέξυπνο τρόπο, ο Μαντέλα, θα πετύχει να εξυψώσει το πατριωτικό συναίσθημα των μοιρασμένων ομοεθνών του, μέσα από τον αθλητισμό. Ούτε πρωτοφανέρωτο, ούτε απίστευτο φαινόμενο, αυτό της συνένωσης και της ομόνοιας, που μπορεί να επιτύχει μια διεθνής διάκριση στους στίβους. Ακόμη και ο ίδιος, έχοντας αποσπάσει το 62% των ψήφων στις εκλογές, δεν είχε την δύναμη, από μόνος του, να πείσει τους ομόφυλους του να στηρίξουν την προσπάθεια των Springboks, που θεωρούνταν το αιώνιο σύμβολο της αποικιοκρατίας. Ούτε φυσικά να κερδίσει την εύνοια των λευκών, ώστε να αγκαλιάσουν την ομάδα με την νέα δημοκρατική σημαία και όχι την παλιά, την σχισματική, το μπαϊράκι των Αφρικάνερς.
Με τα πρώτα θετικά αποτελέσματα, η στάση των πολιτών απέναντι στο αντιπροσωπευτικό του συγκρότημα, μοιάζει να αλλάζει. Το μισοάδειο γήπεδο άρχισε να γεμίζει, το πλήθος - κατόπιν θεμιτής προπαγάνδας - συμπαθεί τους παίκτες και η χρυσοπράσινη φανέλα, δεν απεικονίζει πια την δικτατορία, αλλά την λαϊκή θέληση για νίκη. Ο Μαντέλα, μπορεί περήφανος πια να καθίσει να παρακολουθήσει τον τελικό, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως είναι ο νικητής. Συνεχίζοντας να εκπλήσσει θετικά, βαδίζοντας στα 80 του, ο Clint Eastwood, παίρνει μια πραγματική σελίδα, από την χρυσή βίβλο του αθλητισμού, για να αναδείξει την μέθοδο που πρέπει να ακολουθήσει ένας αρχηγός προκειμένου να χαράξει κοινούς στόχους. Και όσο για το παρελθόν? Μονοκοντυλιά! Κατόπιν των πολέμων, ειδικά όταν το αίμα που έχει χυθεί είναι αδερφικό, δεν χωρούν εκδικητικές τάσεις και αφορισμοί. Η ιστορία μέχρι στιγμής, στο κομμάτι της συμφιλίωσης - δυστυχώς οι κοινωνικές αντιθέσεις και η ανείπωτη φτώχεια δεν έχουν περιορίσει ακόμη την εγκληματικότητα στο νοτιότερο άκρο της Αφρικής - δικαίωσε τον ηγέτη. Αλλά και τον δημιουργό που την φώτισε, μήπως σταθεί φάρος και για τους υπόλοιπους ενδιαφερόμενους.
Για πες: Η βασική διαφορά με τα πιο πρόσφατα έργα του Clint, είναι πως το Invictus δεν αποπειράται να σε διαλύσει ψυχικά, για να σου περάσει το δράμα. Όπως συνέβη και με τον κεντρικό ήρωα του Gran Torino που αγιοποιείται, έτσι κι εδώ ο Μαντέλα φορά το φωτοστέφανο, δίνοντας άφεση αμαρτιών σε όσους τον περιόρισαν για μια ολόκληρη ζωή, σε ένα καμαράκι ένα επί ένα. Δεν είναι δα κάτι που δεν γνωρίζεις ιστορικά, απλά εδώ το επικυρώνεις και κινηματογραφικά, σε μια φιλμική εξιστόρηση, που χρησιμοποιεί για την ανάπτυξη της δύο πόλους. Τον πολιτικό, κομμένος και ραμμένος ρόλος πάνω στον Morgan Freeman, που θεωρείται δεδομένος για την οσκαρική πεντάδα και τον αθλητικό, που εκπροσωπεί ο κατά αρκετά κιλά βαρύτερος Matt Damon, προκειμένου να ενσαρκώσει τον κάπτεν της Εθνικής, Φρανσουά Πιενάαρ. Εκτός των δύο διάσημων σταρς, ο Eastwood, διένειμε τους υπόλοιπους χαρακτήρες σε ντόπιους, νοτιοαφρικάνους ηθοποιούς, δίνοντας τους ελευθερίες στην χρήση των ιδιόμορφων αγγλικών και κατά περιπτώσεις τοπικών διαλέκτων. Εδραιώνοντας στο πρώτο μέρος το πρόβλημα, παρουσιάζει στο τελευταίο μισάωρο, μια αθλητική αναμέτρηση, όχι αναίμακτη, ούτε άπονη, αφήνοντας την αλληγορία να δράσει σε κάθε επίπεδο. Θέλει αρετή και τόλμη η συμμαχία. Το αποτέλεσμα θα καταγράψει μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών στον χώρο των σπορ. Συνάμα όμως θα ορίσει και ένα κολοσσιαίο επίτευγμα συνένωσης, δύο μέχρι χθες αντίπαλων κόσμων. Γι αυτό το λόγο ο Μαντέλα, θα περάσει στους αιώνες σαν Ανίκητος!
Στις αίθουσες 28 Ιανουαρίου από την Village
Rewind /// Trailer - Invictus
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική