Συνοδός Πολυτελείας
του Steven Soderbergh. Με τους Sasha Grey, Chris Santos, Philip Eytan
Πείραμα
του zerVo
Τσέλσι τη λένε. Δουλειά της είναι να πουλάει, έναντι αδράς αμοιβής, συντροφιά σε αγοράκια που τους λείπει η στοργή, η αγάπη, μια αγκαλιά, το πάθος. Δεν πολυκατάλαβα που το πάει ο Soderbergh. Σίγουρα είναι ο τύπος που δεν μπορεί να λειτουργήσει άψογα, με πολλούς παράδες στην τσέπη. Του δημιουργούν κάτι σαν ανασφάλεια, σαν να έχει το άγχος πως θα τους επιστρέψει στις τσέπες αυτών που τα ρίσκαραν πάνω στην έμπνευση του. Ακόμη κι εκείνα τα Ocean, αν δεν έπαιζε στις εικόνες τους το μισό Χόλιγουντ, δεν νομίζω να έκαναν δα και κανένα σοβαρό πάταγο. Ευρισκόμενος λοιπόν ο 46χρονος σκηνοθέτης σε μια περίοδο που ελάχιστα πράγματα του πηγαίνουν δεξιά, αποφασίζει να επενδύσει ο ίδιος επάνω στην ιδιότροπη ματιά του, σε ένα φιλμ που δεν κόστισε σχεδόν τίποτα, με κάμερα ψηφιακή στον ώμο και κοφτερό σενάριο, κριτικάροντας το σύγχρονο σύστημα αξιών της πατρίδας του. Μέσον του ένα κορίτσι που ασκεί το αρχαιότερο των λειτουργημάτων. Δεν παίζει όμως στο πεζοδρόμιο, είναι πιο classy. Δεν προσφέρει μόνο σεξ, αλλά ένα πιο ολοκληρωμένο πακέτο στον πελάτη, που ταξικά βρίσκεται ψηλά, που μπορεί να έχει οτιδήποτε θελήσει. Και στο φινάλε μένει ευχαριστημένος, πλήρης, η ψυχή του έχει γεμίσει συναισθήματα. Κάποτε αυτή την ψευδαίσθηση την αποκαλούσαν όπιο, τώρα την λένε αγοραίο έρωτα...
Για πες: Το πείραμα του Soderbergh έχει διττά αποτελέσματα. Από την μια μεριά ξεγυμνώνει το μεγαλύτερο ποσοστό της αρσενικής αξιοσύνης των συμπατριωτών του. Δίχως φράγκα παιδιά, δεν είστε τίποτα, νάδα. Από την άλλη όμως δεν λέει και κάτι το καινούργιο, το αίσθημα πρέπει να το κυνηγήσεις για να το κερδίσεις και αν μέσα σου ξέρεις καλά, πως με τη δύναμη του παρά, μπορείς να αποκτήσεις τα πάντα, είναι βέβαιο πως τουλάχιστον θα το προσπαθήσεις. Σαν προσωπική ιστορία, αυτή της νεαρής πόρνης, δεν πρόκειται να το δω καν. Είναι πολύ μικρό το χρονικό εύρος του The Girlfriend Experience, μόλις μια ωρίτσα, για να αναλυθoύν σωστά οι χαρακτήρες και οι δράσεις τους. Η σχέση με το αγόρι της, ανακατεμένη μα όχι αναδεμένη, περίεργη όσο δεν πάει, εκτός κοινής λογικής και δεν θα την μελετήσω. Όπως δεν πρόκειται να ασχοληθώ - όπως κάνουν εκατομμύρια άλλοι, πατώντας το ονοματάκι της στο ψαχτήρι - με την πρωταγωνίστρια Sasha Grey, που την ύπαρξη της έμαθα μόλις σήμερα. Πορνοστάρ λέει, με ελληνική ρίζα και κολοκύθια. Μου είναι αδιάφορο, το κορίτσι δεν διαθέτει καμία υποκριτική αρετή, απλά είναι ομορφούλα και that's all. Το αν γεμίζει τους τραπεζικούς της λογαριασμούς, έχοντας παίξει σε καμιά διακοσαριά ταινίες με το κόκκινο Χ πάνω δεξιά, δεν μου λέει κάτι κι ούτε με παραξενεύει, για να το δω με κάποια ιδιαιτερότητα. Πολύ θα ήθελα πάντως, να ξαναδώ το ίδιο φιλμάκι, πλήρες χρονικά, με πραγματικούς ηθοποιούς και σενάριο, φτιαγμένο από τον ίδιο, με περισσή προσοχή, σαν Erin Brockovich. Ίσως τότε να μου έλυνε κάποιους από τους - αρκετούς - γρίφους που μου δημιούργησε...
Για πες: Το πείραμα του Soderbergh έχει διττά αποτελέσματα. Από την μια μεριά ξεγυμνώνει το μεγαλύτερο ποσοστό της αρσενικής αξιοσύνης των συμπατριωτών του. Δίχως φράγκα παιδιά, δεν είστε τίποτα, νάδα. Από την άλλη όμως δεν λέει και κάτι το καινούργιο, το αίσθημα πρέπει να το κυνηγήσεις για να το κερδίσεις και αν μέσα σου ξέρεις καλά, πως με τη δύναμη του παρά, μπορείς να αποκτήσεις τα πάντα, είναι βέβαιο πως τουλάχιστον θα το προσπαθήσεις. Σαν προσωπική ιστορία, αυτή της νεαρής πόρνης, δεν πρόκειται να το δω καν. Είναι πολύ μικρό το χρονικό εύρος του The Girlfriend Experience, μόλις μια ωρίτσα, για να αναλυθoύν σωστά οι χαρακτήρες και οι δράσεις τους. Η σχέση με το αγόρι της, ανακατεμένη μα όχι αναδεμένη, περίεργη όσο δεν πάει, εκτός κοινής λογικής και δεν θα την μελετήσω. Όπως δεν πρόκειται να ασχοληθώ - όπως κάνουν εκατομμύρια άλλοι, πατώντας το ονοματάκι της στο ψαχτήρι - με την πρωταγωνίστρια Sasha Grey, που την ύπαρξη της έμαθα μόλις σήμερα. Πορνοστάρ λέει, με ελληνική ρίζα και κολοκύθια. Μου είναι αδιάφορο, το κορίτσι δεν διαθέτει καμία υποκριτική αρετή, απλά είναι ομορφούλα και that's all. Το αν γεμίζει τους τραπεζικούς της λογαριασμούς, έχοντας παίξει σε καμιά διακοσαριά ταινίες με το κόκκινο Χ πάνω δεξιά, δεν μου λέει κάτι κι ούτε με παραξενεύει, για να το δω με κάποια ιδιαιτερότητα. Πολύ θα ήθελα πάντως, να ξαναδώ το ίδιο φιλμάκι, πλήρες χρονικά, με πραγματικούς ηθοποιούς και σενάριο, φτιαγμένο από τον ίδιο, με περισσή προσοχή, σαν Erin Brockovich. Ίσως τότε να μου έλυνε κάποιους από τους - αρκετούς - γρίφους που μου δημιούργησε...
Στις αίθουσες 3 Δεκεμβρίου από την Spentzos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική