Στα Άκρα
του Jordan Barker. Με τους Martin Donovan, Sakis Rouvas
Στον αστερισμό του Σάκη
του zerVo
Μεσήλικας πέφτει σε κατάθλιψη εξαιτίας της αυτοκτονίας της συζύγου του. Ο χειρότερος εφιάλτης του όμως δεν έχει ακόμη εμφανιστεί. Κακά τα ψέματα. Δίχως την παρουσία του μεγαλύτερου Έλληνα σταρ της τελευταίας εικοσαετίας, το Duress ούτε καν θα πέρναγε από τις προθήκες των βίντεο κλαμπ. Με τον Σάκη το πράγμα αλλάζει. Όπως διαφορετικό είναι κάθετι, που έχει ασχοληθεί από την ημέρα που ξεκίνησε την καριέρα του ο Κερκυραίος. Διαφορετικό με την άποψη ότι έχει από πίσω του ένα πάντοτε φανατικό κοινό, που στηρίζει την κάθε του επιλογή. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως συνέβη στην περίπτωση του ανεκδιήγητου Alter Ego, όταν ο ευρωβιζιονικός Σαρμπέλ τον έριξε εμπορικά στο καναβάτσο. Εδώ ο Ρουβάς παίρνει ακόμη ένα ρίσκο, τσαλακώνοντας σε μεγάλο βαθμό, την αναμφίβολα λαμπερή του εικόνα. Από γητευτής της πίστας μεταλλάσσεται σε κατά συρροήν δολοφόνο, με - κατά την δική του και μόνο εκτίμηση - δικαιολογημένα κίνητρα. Σκοτεινός, ομιχλώδης μα αεικίνιτος όπως πάντα και δαιμονιώδης, ο Έλληνας παλεύει να καταξιωθεί, μέσω μιας αμερικάνικης χαμηλού κόστους παραγωγής. Κι αυτό εκτιμώ πως είναι το λάθος του. Αν το φιλμ ήταν εγχώριο, κάτω από την καθοδήγηση ενός σκηνοθέτη με ικανότητες, ο αγαπημένος της νεολαίας θα είχε πολλά περισσότερα να προσφέρει.
Για πες: Το ότι εστιάζω κατ αποκλειστικότητα στον Σάκη, αυτό σημαίνει πως το Duress δεν έχει πολλές καλές στιγμές να επιδείξει. Μικρούλι σε μέγεθος, όχι τόσο λόγω συμπύκνωσης της δράσης σε 70 λεπτά, αλλά εξαιτίας της απουσίας σοβαρού σεναριακού υπόβαθρου, που φτιάχνει μια κάποια ατμόσφαιρα αρχικά, μα σου γεννά τόσες απορίες, που σύντομα παθαίνεις vertigo. Κι αν τα παραπάνω σου φάνηκαν σαν άσχημα μαντάτα, πρέπει να σου πω πως ο Ρουβάς είναι ο καλός ερμηνευτικά πόλος του ντουέτου, εφόσον ο Martin Donovan, που υποδύεται τον ρημαγμένο ψυχικά χήρο, δεν αξίζει μία, επαναλαμβάνοντας - σχεδόν με ακρίβεια - την μέτρια παρουσία του στο The Haunting In Connecticut. Για να πω την μαύρη αλήθεια πάντως, στην δεύτερη πρωταγωνιστική στιγμή του Απόλυτου Ειδώλου, κράτησα μικρό καλάθι κι αυτό μου βγήκε σε καλό, μιας και το Στα Άκρα, με την μουντή φωτογραφία του και το κοφτό του τέμπο, αποδείχτηκε καλύτερο των πολύ χαμηλών προσδοκιών μου...
Για πες: Το ότι εστιάζω κατ αποκλειστικότητα στον Σάκη, αυτό σημαίνει πως το Duress δεν έχει πολλές καλές στιγμές να επιδείξει. Μικρούλι σε μέγεθος, όχι τόσο λόγω συμπύκνωσης της δράσης σε 70 λεπτά, αλλά εξαιτίας της απουσίας σοβαρού σεναριακού υπόβαθρου, που φτιάχνει μια κάποια ατμόσφαιρα αρχικά, μα σου γεννά τόσες απορίες, που σύντομα παθαίνεις vertigo. Κι αν τα παραπάνω σου φάνηκαν σαν άσχημα μαντάτα, πρέπει να σου πω πως ο Ρουβάς είναι ο καλός ερμηνευτικά πόλος του ντουέτου, εφόσον ο Martin Donovan, που υποδύεται τον ρημαγμένο ψυχικά χήρο, δεν αξίζει μία, επαναλαμβάνοντας - σχεδόν με ακρίβεια - την μέτρια παρουσία του στο The Haunting In Connecticut. Για να πω την μαύρη αλήθεια πάντως, στην δεύτερη πρωταγωνιστική στιγμή του Απόλυτου Ειδώλου, κράτησα μικρό καλάθι κι αυτό μου βγήκε σε καλό, μιας και το Στα Άκρα, με την μουντή φωτογραφία του και το κοφτό του τέμπο, αποδείχτηκε καλύτερο των πολύ χαμηλών προσδοκιών μου...
Στις αίθουσες 3 Δεκεμβρίου από την Hollywood Entertainment
1 σχόλια:
ego ti leo?oti oli mas boroume na leme oti theloume.ti enoo?ehoume ena kako pragma stin elada.an kapios elinas prospathisi kati ekso prepi opos dipote na poume oti den aksizi i kati tetio i den bori..fisika an den itan o sakis stin tenia ke itan kapios ksenos tha ton vlepame kalo ston rolo tou i oti ehi na kani me afto.to thema ine oti gia arhi kala ekane giati kapios pou ksekinai sto hollywood prepi na pai se mia aneksartiti paragogi.tha lega oti epekse kala opos oli idame.kamia shesi me to alter ego.oso gia to melon tou ego pistevo oti that patisi gera sto holywood sto melon os enas kataksiomenos ithopios.akoma ine arhi na to leme ala doulevi poli ke ehi pisma.eksalou giati ohi?
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική