του James Cameron. Με τους Sam Worthington, Zoe Saldana, Sigourney Weaver
Are you ready to go back to...Pandora?
του zerVo
Φλεβάρης ήταν θυμάμαι, δέκα και κάτι χρόνια πριν, που για τελευταία φορά παρακολούθησα να γράφεται στην μεγάλη οθόνη το επιβλητικό Directed by James Cameron. Μια στιγμή από τις λίγες που έχουν χαραχθεί τόσο βαθιά στην μνήμη μου, στις χιλιάδες ώρες που έχω ξοδέψει στις σκοτεινές αίθουσες, αφού πρέπει να είχαν περάσει τουλάχιστον δέκα λεπτά από την πτώση των τελικών Credits, ώστε να αποφασίσω να σηκωθώ από το κάθισμα. "Τι έκανε ρε το άτομο?" ήταν η πρώτη μου σκέψη, εκτιμώντας - και δεν έχω πέσει ακόμη έξω - πως ταινία σαν τον Τιτανικό, ουδέποτε πρόκειται να γυριστεί ξανά. Για να είμαι ειλικρινής στην θέση του, δεν θα περνούσε καν από το νου μου, να ξαναπιάσω στο χέρι κάμερα. Τα δημιουργικά μου όνειρα, θα είχαν τερματιστεί, σαν θα σου πρόσφερα στο πιάτο, live την εικόνα του τεράστιου υπερωκεάνιου να βυθίζεται αύτανδρο στον παγωμένο ωκεανό. I'm the king of the world και δεν έχεις δικαίωμα να φέρεις αντίρρηση. Όχι όμως και οι φιλοδοξίες του Cameron, που για μια δεκαετία, μοίραζε αριστερά και δεξιά όλο πομπώδεις υποσχέσεις: "Αυτό που θα δείτε στο επόμενο μου βήμα, θα είναι ανεπανάληπτο." Δεν έφαγε και λίγο καγχασμό κατά πρόσωπο, όλο αυτό τον καιρό ο Καναδός, ειδικά από την στιγμή που το προμόσιον του νέου φιλμ ξέφυγε από τα τετριμμένα και εξελίχθηκε σε βαρύγδουπη καντσονίσιμα. Ευτυχώς για μένα, όλες αυτές οι άσχημες σκέψεις χάθηκαν μονομιάς μόλις το Avatar άρχισε να ξετυλίγεται στο πανί. Χαμογέλασα. Ο βασιλιάς του κινηματογραφικού κόσμου, είναι - επιτέλους - εδώ!
Ακινητοποιημένος στο καροτσάκι πρώην πεζοναύτης, παίρνει το ρίσκο να δώσει το DNA του στους επιστήμονες, που διαμέσου μιας εξελιγμένης μηχανής θα τον μετατρέψουν σε υβρίδιο, ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις διαβίωσης στον πλανήτη Πανδόρα. Εκεί που καλείται να ταξιδέψει για να εντοπίσει τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τα απέραντα κοιτάσματα ενέργειας, που είναι απαραίτητα για την επιβίωση της στερεμένης γης. Δεν μιλάμε και για την πλέον πρωτότυπη ιστορία, αυτή που θέτει την βάση της εξέλιξης του Άβαταρ. Και έτσι όπως αρχικά την ακούς και την αντιλαμβάνεσαι, θεωρείς τον Τζέικ Σάλι, σαν τον αγγελιοφόρο της ανθρωπότητας, σε έναν λαό που ζει πολλά έτη φωτός μακριά, προκειμένου να έρθει σε μια ειρηνική επαφή για τον τρόπο διαπραγμάτευσης του πολύτιμου υλικού. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει, μιας και πίσω από την φαινομενικά φίλια επιστημονική αποστολή των γήινων, κρύβεται μια ολόκληρη μηχανορραφία, υποκινούμενη από μιλιταριστές και αιμοδιψείς επιχειρηματίες, που σκοπό έχει να αφανίσει τους Να-βι και την πρωτόγονη λογική τους.
Ωστόσο υπάρχει μια βασική μεταβλητή, που θα ωθήσει τον εκ πεποιθήσεως πολεμόφιλο κομάντο, να δει τα πράγματα από μια άλλη σκοπιά. Στον πραγματικό, τον ρεαλιστικό κόσμο, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας σακάτης της μάχης, που ξέρει πολύ καλά, πως μόνο ως πειραματόζωο μπορεί να προσφέρει στο εξής τις υπηρεσίες του. Το μέλλον του είναι καρφωμένο σε ένα καρότσι, που θα το σπρώχνει εσαεί δίχως να έχει την ικανότητα της βάδισης. Στον άλλο κόσμο, όμως, τον καινούργιο, η κατάσταση είναι αλλιώς. Όχι μόνο περπατά, αλλά μπορεί να εκμεταλλευτεί και πάλι τα δυναμικά του χαρίσματα. Του δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία, από εκεί που ήταν καμένο χαρτί, να γίνει και πάλι χρήσιμος. Ένα το κρατούμενο...
Στο ολοκαίνουργο περιβάλλον, που αρχικά θα τα βρει σκούρα, θα συναντήσει την κούκλα - για τα δεδομένα των εξωγήινων - Νειτίρι. Να και το τσίμπημα στην καρδιά. Η μορφονιά, κατ εντολή του φύλαρχου μπαμπά, θα αναλάβει να τον διαπαιδαγωγήσει στα ήθη και έθιμα της φυλής κι εκείνος με τον καιρό θα αρχίσει να συμβιβάζεται στα νέα δεδομένα. Εκμάθηση της γλώσσας, εισαγωγή στην ατέρμονη φιλοσοφία, άνοιγμα της αγκαλιάς του σε έναν τόσο γαλήνιο και δίχως υποψία φόβου κόσμο, που θα του αλλάξει ολάκερο τον τρόπο σκέψης. Βάλε στα συν και την προϋπάρχουσα ηθική εκπαίδευση του σωστού στρατιώτη και το γλυκό έχει δέσει. Ο ξένος είναι πλέον δικός μας και πιο κοντά μας θα τον φέρει η απληστία των ομοίων του, που έχουν σκοπό να μας καταστρέψουν. Πως θα μπορέσει όμως η φράξια των λιγοστών ξεβράκωτων με τα τόξα, να τα βάλει με την (δεν το γράφει πουθενά, πρόσεξε το) Υπερδύναμη? Είναι ικανός ο ξυπόλητος Αφγανός, ο νηστικός Κούρδος και ο πένητας Ιρακινός να τα βάλει με τα Απάτσι, τους Τόμαχοκ και τους Robocop του 22ου αιώνα? Έχει ο Θεός...
Αυτό το ερώτημα απαντάται στο τρίτο μέρος του Avatar, που είναι το πλέον περιπετειώδες και θα σε αφήσει με την ταχύτητα του σύξυλο στο κάθισμα, απλά να...απολαμβάνεις. Τι ακριβώς? Καταρχήν τον εικαστικό πίνακα που αποφάσισε ο Cameron να χρησιμοποιήσει σαν φόντο της ιστορίας του. Έναν μαγικό κήπο της Εδέμ, με έντονες πρασινογάλαζες χροιές, δέντρα και θάμνους παντού και μια ιδιόρρυθμη πανίδα να συντροφεύει το κάθε βήμα των χαρακτήρων του. Με τι ψυχή αλήθεια μπορεί κανείς να σκορπίσει το φονικό σοκ και δέος σε αυτό το παραμυθένιο ντεκόρ? Οι αλληγορίες δυνατές και συγκινητικές. Δεν είναι μόνο υπόθεση των γερακιών και των στρατηγών. Είναι και δική σου. Μην ξεχνάς πως για να αναζητήσεις αλλού συνθήκες διαβίωσης, έχεις πρωτίστως καταστρέψει τον δικό σου πανέμορφο blue planet. Αφού το έκανες μια βολά, δεν θα δυσκολευτείς στην δεύτερη. Ως εδώ και μη παρέκει όμως. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι και ακόμη και οι ποτισμένοι με το αίσθημα του πολέμου, ήρθε η ώρα να πουν σώνει...
Ένα οπτικοακουστικό αποτέλεσμα, βγαλμένο από εκατοντάδες ώρες δουλειάς πάνω στους πανίσχυρους ηλεκτρονικούς υπολογιστές της ILM, της Giant και της Weta. Ένα πολύχρωμο όνειρο, πραγματικά τρισδιάστατο, μελετημένο ακόμη και στην παραμικρή του λεπτομέρεια, που παρόμοιο του μέχρι στιγμής δεν έχεις συναντήσει. Φυλλωσιές, θάμνοι και λουλούδια, παίζουν ένα θεσπέσιο παιχνίδι με τους αδυσώπητους γκρεμούς, τους εντυπωσιακούς καταρράκτες και τα τρεχούμενα νερά. Δεν είναι αστείο αυτό που θα σου πω. Δες το Avatar μια φορά για την υπόθεση του και ξαναδές το για να απολαύσεις το σουρεαλιστικό ποίημα, που διαρκεί στο μεγαλύτερο κομμάτι του φιλμ. Θα με θυμηθείς...
Για πες: Όπως αντιλαμβάνεσαι, το ότι για ακόμη μια φορά παρέμεινα καθηλωμένος στην καρέκλα μου, για ώρα μετά το The End, μπορείς να το θεωρήσεις δεδομένο. Μπερδεμένος αρκετά συναισθηματικά - με την καλή έννοια - μα μου άρεσε αυτή η ανακατιά. Το ότι είμαι ενθουσιασμένος με τον καινούργιο Cameron αυτό δεν λέει και πολλά, ελάχιστοι και με αστεία επιχειρήματα είναι εκείνοι που μέχρι στιγμής δεν έχουν ικανοποιηθεί από οτιδήποτε - Ο-ΤΙ-ΔΗ-ΠΟ-ΤΕ - έχει κάνει. Ούτε έχει καμία συνάφεια με το πόσο επαναστατικός είναι στις τεχνικές του, αφού έχω (και έχεις) νιώσει ολοζώντανη την διαδρομή του από τα τρομακτικά Άλιενς στο χυτό μέταλλο του Abyss και από τα transformations του Τ-1000 στο κρακ της ατράκτου του Τιτανικού. Δεν περιμένεις από μένα να σου επιβεβαιώσω τον κανόνα Cameron. Περιμένεις όμως να σου πω πως το έπος Avatar, έχει μέσα του μια ψυχή ανατρεπτική για τα δεδομένα του Born In The USA δόγματος, που αντιτίθεται σε κάθε είδους παράλογη επιθετική λογική, δείχνοντας τον δρόμο για την διατήρηση μιας πιο ανθρώπινου και ειρηνικού επιπέδου διαβίωσης στον κόσμο που πατάμε. Ελπίζω οι περισσότεροι να μην μείνουν στα εφέ και την αεικινησία των CGI υπέρ το δέον τέλειων ηρώων. Να δουν λίγο πιο πέρα, εκεί που βλέπει η ματιά του μοναδικού action σκηνοθέτη που δηλώνει ευθαρσώς την μη πολιτικά ορθή γνώμη του. Εγώ μαζί σου καμαράτ!
Ακινητοποιημένος στο καροτσάκι πρώην πεζοναύτης, παίρνει το ρίσκο να δώσει το DNA του στους επιστήμονες, που διαμέσου μιας εξελιγμένης μηχανής θα τον μετατρέψουν σε υβρίδιο, ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις διαβίωσης στον πλανήτη Πανδόρα. Εκεί που καλείται να ταξιδέψει για να εντοπίσει τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τα απέραντα κοιτάσματα ενέργειας, που είναι απαραίτητα για την επιβίωση της στερεμένης γης. Δεν μιλάμε και για την πλέον πρωτότυπη ιστορία, αυτή που θέτει την βάση της εξέλιξης του Άβαταρ. Και έτσι όπως αρχικά την ακούς και την αντιλαμβάνεσαι, θεωρείς τον Τζέικ Σάλι, σαν τον αγγελιοφόρο της ανθρωπότητας, σε έναν λαό που ζει πολλά έτη φωτός μακριά, προκειμένου να έρθει σε μια ειρηνική επαφή για τον τρόπο διαπραγμάτευσης του πολύτιμου υλικού. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει, μιας και πίσω από την φαινομενικά φίλια επιστημονική αποστολή των γήινων, κρύβεται μια ολόκληρη μηχανορραφία, υποκινούμενη από μιλιταριστές και αιμοδιψείς επιχειρηματίες, που σκοπό έχει να αφανίσει τους Να-βι και την πρωτόγονη λογική τους.
Ωστόσο υπάρχει μια βασική μεταβλητή, που θα ωθήσει τον εκ πεποιθήσεως πολεμόφιλο κομάντο, να δει τα πράγματα από μια άλλη σκοπιά. Στον πραγματικό, τον ρεαλιστικό κόσμο, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας σακάτης της μάχης, που ξέρει πολύ καλά, πως μόνο ως πειραματόζωο μπορεί να προσφέρει στο εξής τις υπηρεσίες του. Το μέλλον του είναι καρφωμένο σε ένα καρότσι, που θα το σπρώχνει εσαεί δίχως να έχει την ικανότητα της βάδισης. Στον άλλο κόσμο, όμως, τον καινούργιο, η κατάσταση είναι αλλιώς. Όχι μόνο περπατά, αλλά μπορεί να εκμεταλλευτεί και πάλι τα δυναμικά του χαρίσματα. Του δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία, από εκεί που ήταν καμένο χαρτί, να γίνει και πάλι χρήσιμος. Ένα το κρατούμενο...
Στο ολοκαίνουργο περιβάλλον, που αρχικά θα τα βρει σκούρα, θα συναντήσει την κούκλα - για τα δεδομένα των εξωγήινων - Νειτίρι. Να και το τσίμπημα στην καρδιά. Η μορφονιά, κατ εντολή του φύλαρχου μπαμπά, θα αναλάβει να τον διαπαιδαγωγήσει στα ήθη και έθιμα της φυλής κι εκείνος με τον καιρό θα αρχίσει να συμβιβάζεται στα νέα δεδομένα. Εκμάθηση της γλώσσας, εισαγωγή στην ατέρμονη φιλοσοφία, άνοιγμα της αγκαλιάς του σε έναν τόσο γαλήνιο και δίχως υποψία φόβου κόσμο, που θα του αλλάξει ολάκερο τον τρόπο σκέψης. Βάλε στα συν και την προϋπάρχουσα ηθική εκπαίδευση του σωστού στρατιώτη και το γλυκό έχει δέσει. Ο ξένος είναι πλέον δικός μας και πιο κοντά μας θα τον φέρει η απληστία των ομοίων του, που έχουν σκοπό να μας καταστρέψουν. Πως θα μπορέσει όμως η φράξια των λιγοστών ξεβράκωτων με τα τόξα, να τα βάλει με την (δεν το γράφει πουθενά, πρόσεξε το) Υπερδύναμη? Είναι ικανός ο ξυπόλητος Αφγανός, ο νηστικός Κούρδος και ο πένητας Ιρακινός να τα βάλει με τα Απάτσι, τους Τόμαχοκ και τους Robocop του 22ου αιώνα? Έχει ο Θεός...
Αυτό το ερώτημα απαντάται στο τρίτο μέρος του Avatar, που είναι το πλέον περιπετειώδες και θα σε αφήσει με την ταχύτητα του σύξυλο στο κάθισμα, απλά να...απολαμβάνεις. Τι ακριβώς? Καταρχήν τον εικαστικό πίνακα που αποφάσισε ο Cameron να χρησιμοποιήσει σαν φόντο της ιστορίας του. Έναν μαγικό κήπο της Εδέμ, με έντονες πρασινογάλαζες χροιές, δέντρα και θάμνους παντού και μια ιδιόρρυθμη πανίδα να συντροφεύει το κάθε βήμα των χαρακτήρων του. Με τι ψυχή αλήθεια μπορεί κανείς να σκορπίσει το φονικό σοκ και δέος σε αυτό το παραμυθένιο ντεκόρ? Οι αλληγορίες δυνατές και συγκινητικές. Δεν είναι μόνο υπόθεση των γερακιών και των στρατηγών. Είναι και δική σου. Μην ξεχνάς πως για να αναζητήσεις αλλού συνθήκες διαβίωσης, έχεις πρωτίστως καταστρέψει τον δικό σου πανέμορφο blue planet. Αφού το έκανες μια βολά, δεν θα δυσκολευτείς στην δεύτερη. Ως εδώ και μη παρέκει όμως. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι και ακόμη και οι ποτισμένοι με το αίσθημα του πολέμου, ήρθε η ώρα να πουν σώνει...
Ένα οπτικοακουστικό αποτέλεσμα, βγαλμένο από εκατοντάδες ώρες δουλειάς πάνω στους πανίσχυρους ηλεκτρονικούς υπολογιστές της ILM, της Giant και της Weta. Ένα πολύχρωμο όνειρο, πραγματικά τρισδιάστατο, μελετημένο ακόμη και στην παραμικρή του λεπτομέρεια, που παρόμοιο του μέχρι στιγμής δεν έχεις συναντήσει. Φυλλωσιές, θάμνοι και λουλούδια, παίζουν ένα θεσπέσιο παιχνίδι με τους αδυσώπητους γκρεμούς, τους εντυπωσιακούς καταρράκτες και τα τρεχούμενα νερά. Δεν είναι αστείο αυτό που θα σου πω. Δες το Avatar μια φορά για την υπόθεση του και ξαναδές το για να απολαύσεις το σουρεαλιστικό ποίημα, που διαρκεί στο μεγαλύτερο κομμάτι του φιλμ. Θα με θυμηθείς...
Για πες: Όπως αντιλαμβάνεσαι, το ότι για ακόμη μια φορά παρέμεινα καθηλωμένος στην καρέκλα μου, για ώρα μετά το The End, μπορείς να το θεωρήσεις δεδομένο. Μπερδεμένος αρκετά συναισθηματικά - με την καλή έννοια - μα μου άρεσε αυτή η ανακατιά. Το ότι είμαι ενθουσιασμένος με τον καινούργιο Cameron αυτό δεν λέει και πολλά, ελάχιστοι και με αστεία επιχειρήματα είναι εκείνοι που μέχρι στιγμής δεν έχουν ικανοποιηθεί από οτιδήποτε - Ο-ΤΙ-ΔΗ-ΠΟ-ΤΕ - έχει κάνει. Ούτε έχει καμία συνάφεια με το πόσο επαναστατικός είναι στις τεχνικές του, αφού έχω (και έχεις) νιώσει ολοζώντανη την διαδρομή του από τα τρομακτικά Άλιενς στο χυτό μέταλλο του Abyss και από τα transformations του Τ-1000 στο κρακ της ατράκτου του Τιτανικού. Δεν περιμένεις από μένα να σου επιβεβαιώσω τον κανόνα Cameron. Περιμένεις όμως να σου πω πως το έπος Avatar, έχει μέσα του μια ψυχή ανατρεπτική για τα δεδομένα του Born In The USA δόγματος, που αντιτίθεται σε κάθε είδους παράλογη επιθετική λογική, δείχνοντας τον δρόμο για την διατήρηση μιας πιο ανθρώπινου και ειρηνικού επιπέδου διαβίωσης στον κόσμο που πατάμε. Ελπίζω οι περισσότεροι να μην μείνουν στα εφέ και την αεικινησία των CGI υπέρ το δέον τέλειων ηρώων. Να δουν λίγο πιο πέρα, εκεί που βλέπει η ματιά του μοναδικού action σκηνοθέτη που δηλώνει ευθαρσώς την μη πολιτικά ορθή γνώμη του. Εγώ μαζί σου καμαράτ!
Στις αίθουσες 17 Δεκεμβρίου από την Odeon
Rewind /// Trailer - Avatar
Rewind /// Film Stills - Avatar
1 σχόλια:
Πολύ (έως πάρα πολύ) καλή προσπάθεια. Ένα παραμύθι που σίγουρα άξιζε να πληρώσεις τα 12€ του 3D και τις 3 ώρες πιασίματος στη καρέκλα, αφού οι δημιούργοι έπλασαν έναν φανταστικό κόσμο με τόση αληθοφάνεια και τόση λεπτομέρεια που δεν είχες να τους προσάψεις τίποτα. Τόσο τεχνικά όσο και δραματουργικά η ταινία ήταν άψογη ακόμα και γι' αυτούς που δεν συνηθίζουν να βλέπουν αυτό το είδος.
JohnnyD
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική