του Francis Ford Coppola. Με τους Vincent Gallo, Maribel Verdú, Alden Ehrenreich
Συνταξιούχος!
του zerVo
Δεν τον έχουν πάρει δα και τα χρόνια, για να πεις ότι κουράστηκε, βαρέθηκε και η παρουσία του πίσω από την κάμερα, δεν τον συνεπαίρνει πλέον. Άλλοι στα εβδομήντα τους - λέγε με Clint - απέδειξαν πως είχαν το κουράγιο και το σθένος να παρουσιάσουν τις πιο εμπνευσμένες δημιουργίες μιας ολόκληρης καριέρας. Δεν μπορεί να κάνει κάτι παρόμοιο ο Coppola? Για την ριμάδα την υστεροφημία του βρε αδερφέ, για όλους εκείνους που έχουν μάθει απέξω όλες τις ατάκες από τα Godfathers και ανατριχιάζουν ακόμη και σήμερα στο αντίκρυ του Συνταγματάρχη Κουρτζ. Συμμάζεψε τις ιδέες σου, στήσε σωστά την ομάδα των συνεργατών σου, μελέτησε ένα σενάριο της προκοπής και πρόσφερε στο κοινό σου μια ταινία αντάξια του δυσθεώρητου ονόματος σου. Κι όχι να αγκομαχάς να φτιάξεις ένα κάτι που μόνο εσύ μπορείς να κατανοήσεις και που δεν θα έπαιρνε διανομή ούτε σε τριτοκοσμική φιλμικά χώρα, αν δεν έφερνε φαρδιά, πλατιά την υπογραφή σου στα κρέντιτς. F.F.C. και αηδίες...
Μελαγχολικός ποιητής - ο Τέτρο - έχει αφήσει πίσω του το πικρό παρελθόν και κτίζει μια νέα ζωή στο απόμακρο αργεντίνικο Μπουένος Άιρες. Μέχρι που από κάποια γωνιά θα πεταχτεί ο μικρότερος αδελφός του, καμαροτάκι στα καράβια, για να ξυπνήσει μνήμες που ακόμη και ο ίδιος είχε για ξεχασμένες. Για υπόθεση ταινίας σπουδαστή κινηματογραφικής σχολής, ακούγεται περίφημη, μη σου πως και εξαίσια. Για το μέγεθος του ανθρώπου που έκανε τον Νονό πάλι, όχι. Το μοτίβο του προβληματισμένου άντρα, που για προσωπικούς λόγους αποφασίζει να εγκαταλείψει την εστία του, κτίζονται ένα καλύτερο μέλλον, πολλές χιλιάδες μίλια μακριά, δεν είναι και η πιο πρωτότυπη. Ο Τέτρο βασανίζεται από ένα θανάσιμο μυστικό, που έχει άμεση σχέση με τον πετυχημένο μαέστρο πατέρα του. Στην νέα πατρίδα που θα βρεθεί σαν μετανάστης, θα παντρευτεί, θα βρει ελεύθερο πεδίο για να εκφραστεί, θα γίνει το αγαπημένο παιδί της γειτονιάς. Ποτέ όμως η στενοχώρια δεν θα εγκαταλείψει την ματιά του, από την στιγμή που δεν υπάρχει κανείς να την απελευθερώσει. Ρόλο του καταλύτη, θα παίξει ο άμαθος Μπένι, που μέσα από τα κακογραμμένα γραπτά του μεγάλου αδελφού του, θα ανακαλύψει την αλήθεια. Που μπορεί να είναι πικρή και βασανιστική, θα οδηγήσει όμως την σχέση τους στην εξιλέωση.
Για πες: Ο Coppola έχει την τύχη να διαθέτει μια σπουδαία ομάδα αρτιστών του σινεμά, που ανεβάζουν το επίπεδο της ταινίας του, πολλά σκαλοπάτια παραπάνω από ότι της αξίζει. Με ασπρόμαυρη φωτογραφία - που λειτουργεί αναπαράγοντας το σήμερα, σε αντίθεση με το χθες, που δια μέσου των φλασμπάκς είναι έγχρωμο - από τον άριστο γνώστη Mihai Malaimare, με υπέροχο μοντάζ από τον εξέχοντα μόνιμο συνεργάτη του Walter Murch, καλογραμμένη μουσική με λάτιν αποχρώσεις από τον Osvaldo Golijov και σκηνικά από την έμπειρη Paulina Mejer, θα νομίσεις πως το αποτέλεσμα οπτικά είναι άριστο. Αυτό το αξιόλογο περιτύλιγμα, αναδεικνύει ακόμη περισσότερο τις αδυναμίες του σεναρίου, που δεν βοηθά την ομαδική αυτή προσπάθεια να αναδειχτεί. Μέσα από τις θολές ματιές του Coppola, που ανακατεύει το τώρα, το πριν και ένα θεατρικό έργο (μια μοντέρνα Φαύστα) με τον ρεαλισμό, αναδύεται ένα αποτέλεσμα που περισσότερο μπερδεύει παρά προσφέρει τροφή για σκέψη. Κάκιστη, τέλος, είναι η επιλογή του πρωταγωνιστή, του Vincent Gallo, που δεν έχει να επιδείξει δα, κάτι ιδιαίτερο στην καριέρα του, για να λάμπει το όνομα του στην μαρκίζα, σχεδόν μεγαλύτερο και από του σκηνοθέτη. Πομπώδης, υπερφίαλος, αλαζόνας, μα σε τελική ανάλυση, ερμηνευτικά ανύπαρκτος! Αντίθετα ελπίδες για μια σοβαρή εξέλιξη εμφάνισε ο νεαρός Alden Ehrenreich, που μοιάζει σαν να φτιάχτηκε καθ εικόνα και κατ ομοίωση του Leo Di Caprio και ήταν ικανοποιητικός, ως ο συνεσταλμένος αδερφικός πόλος του Tetro...
Μελαγχολικός ποιητής - ο Τέτρο - έχει αφήσει πίσω του το πικρό παρελθόν και κτίζει μια νέα ζωή στο απόμακρο αργεντίνικο Μπουένος Άιρες. Μέχρι που από κάποια γωνιά θα πεταχτεί ο μικρότερος αδελφός του, καμαροτάκι στα καράβια, για να ξυπνήσει μνήμες που ακόμη και ο ίδιος είχε για ξεχασμένες. Για υπόθεση ταινίας σπουδαστή κινηματογραφικής σχολής, ακούγεται περίφημη, μη σου πως και εξαίσια. Για το μέγεθος του ανθρώπου που έκανε τον Νονό πάλι, όχι. Το μοτίβο του προβληματισμένου άντρα, που για προσωπικούς λόγους αποφασίζει να εγκαταλείψει την εστία του, κτίζονται ένα καλύτερο μέλλον, πολλές χιλιάδες μίλια μακριά, δεν είναι και η πιο πρωτότυπη. Ο Τέτρο βασανίζεται από ένα θανάσιμο μυστικό, που έχει άμεση σχέση με τον πετυχημένο μαέστρο πατέρα του. Στην νέα πατρίδα που θα βρεθεί σαν μετανάστης, θα παντρευτεί, θα βρει ελεύθερο πεδίο για να εκφραστεί, θα γίνει το αγαπημένο παιδί της γειτονιάς. Ποτέ όμως η στενοχώρια δεν θα εγκαταλείψει την ματιά του, από την στιγμή που δεν υπάρχει κανείς να την απελευθερώσει. Ρόλο του καταλύτη, θα παίξει ο άμαθος Μπένι, που μέσα από τα κακογραμμένα γραπτά του μεγάλου αδελφού του, θα ανακαλύψει την αλήθεια. Που μπορεί να είναι πικρή και βασανιστική, θα οδηγήσει όμως την σχέση τους στην εξιλέωση.
Για πες: Ο Coppola έχει την τύχη να διαθέτει μια σπουδαία ομάδα αρτιστών του σινεμά, που ανεβάζουν το επίπεδο της ταινίας του, πολλά σκαλοπάτια παραπάνω από ότι της αξίζει. Με ασπρόμαυρη φωτογραφία - που λειτουργεί αναπαράγοντας το σήμερα, σε αντίθεση με το χθες, που δια μέσου των φλασμπάκς είναι έγχρωμο - από τον άριστο γνώστη Mihai Malaimare, με υπέροχο μοντάζ από τον εξέχοντα μόνιμο συνεργάτη του Walter Murch, καλογραμμένη μουσική με λάτιν αποχρώσεις από τον Osvaldo Golijov και σκηνικά από την έμπειρη Paulina Mejer, θα νομίσεις πως το αποτέλεσμα οπτικά είναι άριστο. Αυτό το αξιόλογο περιτύλιγμα, αναδεικνύει ακόμη περισσότερο τις αδυναμίες του σεναρίου, που δεν βοηθά την ομαδική αυτή προσπάθεια να αναδειχτεί. Μέσα από τις θολές ματιές του Coppola, που ανακατεύει το τώρα, το πριν και ένα θεατρικό έργο (μια μοντέρνα Φαύστα) με τον ρεαλισμό, αναδύεται ένα αποτέλεσμα που περισσότερο μπερδεύει παρά προσφέρει τροφή για σκέψη. Κάκιστη, τέλος, είναι η επιλογή του πρωταγωνιστή, του Vincent Gallo, που δεν έχει να επιδείξει δα, κάτι ιδιαίτερο στην καριέρα του, για να λάμπει το όνομα του στην μαρκίζα, σχεδόν μεγαλύτερο και από του σκηνοθέτη. Πομπώδης, υπερφίαλος, αλαζόνας, μα σε τελική ανάλυση, ερμηνευτικά ανύπαρκτος! Αντίθετα ελπίδες για μια σοβαρή εξέλιξη εμφάνισε ο νεαρός Alden Ehrenreich, που μοιάζει σαν να φτιάχτηκε καθ εικόνα και κατ ομοίωση του Leo Di Caprio και ήταν ικανοποιητικός, ως ο συνεσταλμένος αδερφικός πόλος του Tetro...
Στις αίθουσες 12 Νοεμβρίου από την Feelgood
Rewind /// Trailer - Tetro
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική