Νέα Υόρκη, Σ` Αγαπώ
των Fatih Akin, Yvan Attal, Brett Ratner, Mira Nair, Shekhar Kapur. Με τους Natalie Portman, Hayden Christensen, Shia LaBeouf, Bradley Cooper, Orlando Bloom, John Hurt, Andy Garcia, Ethan Hawke
Ασπόνδυλο...
του zerVo
Έντεκα καρτ ποστάλ σταλμένες ενταύθα, από την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ. Δεν είμαι και ο φανατικότερος οπαδός του κινηματογραφικού είδους, που χάρην ευκολίας κατηγοριοποίησης του, ονομάζεται σπονδυλωτό. Ειδικότερα εκείνου του (υπό)genre, που στο φινάλε του πονήματος, δεν σου δημιουργεί ένα κάποιο συναίσθημα ή έστω προβληματισμό, μα αποτελείται από διάσπαρτα κλιπάκια που έχουν κοινή συνισταμένη έναν τόπο, ένα πρόσωπο ή μια κατάσταση. Την πρώτη φορά που παρακολούθησα το Paris Je T'Aime, δεν θα μπορούσα να φανταστώ πως οι υπεύθυνοι θα σκαρφιστούν να συνεχίσουν την ιδέα τους και σε άλλες γωνιές του πλανήτη - και καλά - πιστεύοντας πως ο κόσμος όλος λατρεύει τον αναφερόμενο τόπο. Η Νέα Υόρκη είναι το δεύτερο βήμα της διαδρομής που έχει τον τίτλο Cities Of Love, ενώ στο σίριαλ ήδη έχουν πάρει θέση η Σαγκάη, η Ιερουσαλήμ και το Ρίο Ντε Τζανέιρο. Φαντάζομαι βεβαίως πως οι τρεις μητροπόλεις, θα παρουσιαστούν επί της οθόνης τόσο τέλειες και άψογες, δίχως πολιτικά ζόρια η πρώτη, χωρίς πόλεμο η δεύτερη και άνευ οποιασδήποτε φτώχειας η τελευταία, όπως παρουσιάζεται άλλωστε στο New York I Love You, το Μεγάλο Μήλο. Πεντακάθαρο και λαμπερό, με την έννοια του κυκλοφοριακού χάους να απέχει ολοσχερώς, τους πάντες να είναι τρισευτυχισμένοι, ερωτευμένοι και μονοιασμένοι, ο ένας δίπλα στον άλλο, μαύροι, λευκοί και κίτρινοι εν πλήρη αρμονία. Σαν να ζω από τώρα την στιγμή - αν ποτέ φτάσει φυσικά - της μονάκριβης μου Αθήνας!
Για πες: Ίσως η μόνη από τις ρουμπρίκες, που θα μπορούσε κάποια στιγμή να εξελιχθεί σε σενάριο ταινίας μεγάλου μήκους, είναι εκείνη που παρουσίασε ο Γαλλοισραηλινός Yvan Attal, με την σχέση ενός High Soho Drifter που την πέφτει σε μια πόρνη, δίχως να γνωρίζει το πραγματικό της ποιόν. Κατά τα άλλα, μια από τα ίδια, ταξιτζήδες που εκνευρίζονται χαριτωμένα, πιτσιρικάδες που ντρέπονται να ζητήσουν στον φαρμακευτικό γκισέ...προφυλακτικά, πορτοφολάδες, μουσικοί, wannabe καλλιτέχνες, ηθοποιοί της αφάνειας και κυρίως τύποι της καθημερινότητας, περπατούν στις εικόνες του φιλμ, έχοντας στο φόντο, άλλοτε το σοβαροφανές Μανχάταν, άλλοτε το αχανές Μπρούκλιν κι άλλοτε την πολύχρωμη Τσαινατάουν. Φαντάζομαι πάντως - και ανατριχιάζω - μια παρόμοια προσπάθεια από πρόσωπα που πραγματικά ανέδειξαν στις ταινίες τους την πόλη - Scorsese, Allen, Lee - αν και στ' αλήθεια τρεις σκηνές να παρακολουθήσεις καλά από τις δημιουργίες τους, θα αντιληφθείς περισσότερα για την Νέα Υόρκη, από σου προσφέρει το δίωρο αυτό ανακατεμένο ανθολόγιο...
Για πες: Ίσως η μόνη από τις ρουμπρίκες, που θα μπορούσε κάποια στιγμή να εξελιχθεί σε σενάριο ταινίας μεγάλου μήκους, είναι εκείνη που παρουσίασε ο Γαλλοισραηλινός Yvan Attal, με την σχέση ενός High Soho Drifter που την πέφτει σε μια πόρνη, δίχως να γνωρίζει το πραγματικό της ποιόν. Κατά τα άλλα, μια από τα ίδια, ταξιτζήδες που εκνευρίζονται χαριτωμένα, πιτσιρικάδες που ντρέπονται να ζητήσουν στον φαρμακευτικό γκισέ...προφυλακτικά, πορτοφολάδες, μουσικοί, wannabe καλλιτέχνες, ηθοποιοί της αφάνειας και κυρίως τύποι της καθημερινότητας, περπατούν στις εικόνες του φιλμ, έχοντας στο φόντο, άλλοτε το σοβαροφανές Μανχάταν, άλλοτε το αχανές Μπρούκλιν κι άλλοτε την πολύχρωμη Τσαινατάουν. Φαντάζομαι πάντως - και ανατριχιάζω - μια παρόμοια προσπάθεια από πρόσωπα που πραγματικά ανέδειξαν στις ταινίες τους την πόλη - Scorsese, Allen, Lee - αν και στ' αλήθεια τρεις σκηνές να παρακολουθήσεις καλά από τις δημιουργίες τους, θα αντιληφθείς περισσότερα για την Νέα Υόρκη, από σου προσφέρει το δίωρο αυτό ανακατεμένο ανθολόγιο...
Στις αίθουσες 12 Νοεμβρίου από την Village
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική