Στα Όρια του Ελέγχου
του Jim Jarmusch. Με τους Isaach De Bankolé, Bill Murray, Gael Garcia Bernal, Tilda Swinton
Κενό σύνολο
του zerVo
Έγχρωμος, καλοντυμένος άντρας, ταξιδεύει από άκρου εις άκρον της Ισπανίας, με ένα σακ βουαγιάζ στο χέρι και πολλά σπιρτόκουτα στην τσέπη. Στο πρώτο τέταρτο φαντάστηκα πως πίσω από την ατέρμονη διαδρομή του μυστηριώδη ταξιδιώτη, από την Μαδρίτη στην Σεβίλλη και στα φτωχά χωριά της Ανδαλουσίας, κρύβεται κάποιος συμβολισμός, που τελικά μετά από λίγο στύψιμο του νου θα ξεκλειδωθεί. Η επική μονότονη μουσική ξεκινά το σόλο της. Ο πρώτος διπλός εσπρέσο, σε δύο κουπάκια, στο υπαίθριο καφενείο, η πρώτη περίεργη συνάντηση, η πρώτη ανταλλαγή ειδών, τα πρώτα λόγια του αέρα περνούν. Σιγή! Οι γνώριμες πλέον νότες ξεκινούν και πάλι το τραγούδι τους. Διπλός καφές, νέα συνάντηση, νέα ανταλλαγή, τζούφια λόγια. Κι ένα ελικόπτερο στον αέρα. Και πάμε ξανά από την αρχή, δυο καφεδάκια και νέα δοσοληψία και νέες απορίες. Βαρέθηκα! Κι όμως το παλεύω ακόμη, δεν μπορεί, στην ούγια γράφει Jarmusch, κάτι θα έχει να μου πει. Όταν το πολλαπλά επαναλαμβανόμενο σκηνικό με τον μαύρο πρωταγωνιστή και τους γνωστούς άγνωστους του, λάβει χώρα για έκτη με έβδομη φορά, μιλώντας περί ανέμων και υδάτων, κατάλαβα που το πάει ο σκηνοθέτης. Τα Όρια του Ελέγχου, λέει στον τίτλο, και αυτά δοκιμάζει στην ιδιοσυγκρασία μου. Πότε θα σηκωθώ από την καρέκλα και θα σιχτιρίσω γι αυτό που παρακολουθώ. Και τότε θα πεταχτεί από μια γωνιά της οθόνης με την λίγο πολύ τρελούτσικη μορφή του, χοροπηδώντας από χαρά που πέτυχε τον σκοπό του, να με βγάλει από τα ρούχα μου...
Για πες: Ευτυχώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη, μιας και αποδείχτηκα πολύ πιο ψύχραιμος, ακόμη και από τον κεντρικό ήρωα του, που από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό - που αποκαλύπτεται η ταυτότητα του, μα μην φανταστείς πως έτρεξε και τίποτα - δείχνει προσηλωμένος στο στόχο του. Το άντεξα μέχρι το φινάλε του, ελπίζοντας πως κάτι θα συμβεί για να ανατρέψει την μονοτονία. Τίποτα! Νάδα! Το απόλυτο κενό σύνολο. Τυλιγμένο με όμορφη φωτογραφία, αξιοπρεπή ολιγόνοτη μουσική επένδυση, περαστικά δίλεπτα διάσημων σταρς και την μορφή ενός παντελώς άγνωστου περιπλανώμενου πιστολέρο, που όλο λες τώρα θα βγάλει το περίστροφο να με πυροβολήσει, μα ούτε καν αυτός ο σουρεαλισμός δεν συμβαίνει, μήπως και ησυχάσω. Πρέπει να είναι η πρώτη φορά που ο Big Jim, με απογοήτευσε σε τόσο μεγάλο βαθμό, παρουσιάζοντας στην ουσία ένα μπόλικο τίποτα, συνεχίζοντας το γαϊτανάκι της πλήρους αποτυχίας που μαστίζει στην φετινή σεζόν τους μεγάλους δημιουργούς. Στον ίδιο ταβλά που έχουν κάτσει εδώ και καιρό ο Ang Lee με τον Coppola, κατέχει πλέον περίοπτη θέση και ο Jarmusch και δυστυχώς προβλέπω με το στέρεμα της έμπνευσης που εμφανίζουν τον τελευταίο καιρό οι αγαπημένοι μας auteurs, οι θέσεις όχι μόνο να τιγκάρουν, αλλά να χτίζουμε και πάνω διάζωμα για να χωρέσουν όλοι τους...
Για πες: Ευτυχώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη, μιας και αποδείχτηκα πολύ πιο ψύχραιμος, ακόμη και από τον κεντρικό ήρωα του, που από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό - που αποκαλύπτεται η ταυτότητα του, μα μην φανταστείς πως έτρεξε και τίποτα - δείχνει προσηλωμένος στο στόχο του. Το άντεξα μέχρι το φινάλε του, ελπίζοντας πως κάτι θα συμβεί για να ανατρέψει την μονοτονία. Τίποτα! Νάδα! Το απόλυτο κενό σύνολο. Τυλιγμένο με όμορφη φωτογραφία, αξιοπρεπή ολιγόνοτη μουσική επένδυση, περαστικά δίλεπτα διάσημων σταρς και την μορφή ενός παντελώς άγνωστου περιπλανώμενου πιστολέρο, που όλο λες τώρα θα βγάλει το περίστροφο να με πυροβολήσει, μα ούτε καν αυτός ο σουρεαλισμός δεν συμβαίνει, μήπως και ησυχάσω. Πρέπει να είναι η πρώτη φορά που ο Big Jim, με απογοήτευσε σε τόσο μεγάλο βαθμό, παρουσιάζοντας στην ουσία ένα μπόλικο τίποτα, συνεχίζοντας το γαϊτανάκι της πλήρους αποτυχίας που μαστίζει στην φετινή σεζόν τους μεγάλους δημιουργούς. Στον ίδιο ταβλά που έχουν κάτσει εδώ και καιρό ο Ang Lee με τον Coppola, κατέχει πλέον περίοπτη θέση και ο Jarmusch και δυστυχώς προβλέπω με το στέρεμα της έμπνευσης που εμφανίζουν τον τελευταίο καιρό οι αγαπημένοι μας auteurs, οι θέσεις όχι μόνο να τιγκάρουν, αλλά να χτίζουμε και πάνω διάζωμα για να χωρέσουν όλοι τους...
Στις αίθουσες 10 Δεκεμβρίου από την Odeon.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική