του Peter Cornwell. Με τους Virginia Madsen, Kyle Gallner, Elias Koteas
Πνιγμός στο εκτόπλασμα...
του zerVo
Πρέπει κάποιος να είπε σε αυτόν τον Cornwell, σκηνοθέτη με μέτριο προς το ανύπαρκτο δημιουργικό προφίλ, πως αν πάει να πάρει από τις πιο γνωστές ταινίες τρόμου, ένα χαρακτηριστικό στοιχείο, θα καταφέρει να φτιάξει μαζεύοντας όλα σε μια ταινία, το ιδανικό θρίλερ. Χρησιμοποιώντας λοιπόν σαν φόντο την πολυειπωμένη ιστορία της στοιχειωμένης μεζονέτας με τα δεκάδες δωμάτια, αποσπά τις καλύτερες ιδέες από 6η αίσθηση και Los Otros, ανακατεύει με μπόλικη μαγιά από Poltergeist, προσθέτει και λίγο Εξορκιστή προς το φινάλε και γαρνίρει με ολίγη από Carrie. Το αποτέλεσμα? Ένας λαχταριστός αχταρμάς, που περισσότερο σε απωθεί παρά σε τρομάζει.
Μισοδιαλυμένη πολυμελής οικογένεια, εξαιτίας της βαριάς αρρώστιας που έχει κτυπήσει το μεγάλο της αγόρι, αποφασίζει να εγκατασταθεί σε τεράστιο, πλην οικονομικό, σπίτι, που βρίσκεται πολύ κοντά στο κρατικό νοσοκομείο. Πίσω από το χαμηλό ενοίκιο όμως, κρύβεται ένα φρικιαστικό παρελθόν. Το σενάριο, όπως με στόμφο υποστηρίζει η παραγωγή, δείχνοντας το και με τεράστια γράμματα πριν τα αρχικά κρέντιτς, στηρίζεται σε πραγματικά περιστατικά που έλαβαν χώρα πριν από λίγα χρόνια στην επαρχία του Κονέκτικατ. Είναι δηλαδή μια από εκείνες τις μεταφυσικές ιστορίες - πιθανότατα αν παρακολουθείς Discovery, να την έχεις πετύχει - που είναι σχεδόν αδύνατον να εξηγήσει κανείς με βάση την λογική και που μπορούν να συνθέσουν την βάση μιας αξιόλογης ανατριχιαστικής ταινίας. Απλά στην μεταφορά που επιχειρήθηκε στην μεγάλη οθόνη, προτιμήθηκε η λύση του εντυπωσιασμού, από το να κάτσουν οι συγγραφείς να σκεφτούν δύο τρία πρωτότυπες σκηνές, με συνέπεια τα πάντα από όσα εκτυλίσσονται στο δυόροφο, να ξεπερνούν τα όρια της προβλεψιμότητας.
Για πες: Πόρτες δηλαδή που ανοιγοκλείνουν με βιαιότητα, φώτα που τρεμοπαίζουν, πατώματα που τρίζουν, αποθήκες που βρωμάνε φορμόλη και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, πράγματα που τα έχουμε δει μυριάδες ακόμη φορές. Τίποτα καινούργιο. Κρίμα για δυο λόγους. Για το πραγματικό περιστατικό, που είναι κυριολεκτικά καθηλωτικό στην ανάγνωση του και για την παρουσία ρολιστών ανάμεσα στο καστ - η πάλαι ποτέ ξανθιά σεξοβόμβα Virginia Madsen, ο Koteas, ο Martin Donovan που θα δούμε εντός ολίγου και στο Duress με τον Σάκη - που δεν άξιζαν να περάσει η ερμηνεία τους σε δεύτερη μοίρα, πίσω από τα β' διαλογής ειδικά εφέ. Στον κεντρικό ρόλο του ταλαιπωρημένου από της χημειοθεραπεία και τις εναλλακτικές μεθόδους καταπολέμησης της αρρώστιας του, Ματ, ο Kyle Gallner, ένα νέο εικοσάχρονο αστεράκι από την Φιλαδέλφεια, προτιμά να κρύβεται πίσω από το χλωμό μακιγιάζ του ασθενή, από τα να δείξει έστω τα ελάχιστα στοιχεία ταλέντου. Λογικά κι αυτός θα εξαντλήσει τις δυνάμεις του, σε παρόμοια φιλμάκια του είδους, όπως την νέα βερσιόν του Elm Street, όπου επίσης πρωταγωνιστεί. Καλύτερα λοιπόν να αφήσεις το Haunting In Connecticut, στον πάγκο μέχρι να βγει στο βίντεο, όπου αξίζει να του δώσεις μια ευκαιρία, ειδικά αν κάνα βράδυ είσαι μονάχος και το κέφι σου σηκώνει θριλεράκι.
Μισοδιαλυμένη πολυμελής οικογένεια, εξαιτίας της βαριάς αρρώστιας που έχει κτυπήσει το μεγάλο της αγόρι, αποφασίζει να εγκατασταθεί σε τεράστιο, πλην οικονομικό, σπίτι, που βρίσκεται πολύ κοντά στο κρατικό νοσοκομείο. Πίσω από το χαμηλό ενοίκιο όμως, κρύβεται ένα φρικιαστικό παρελθόν. Το σενάριο, όπως με στόμφο υποστηρίζει η παραγωγή, δείχνοντας το και με τεράστια γράμματα πριν τα αρχικά κρέντιτς, στηρίζεται σε πραγματικά περιστατικά που έλαβαν χώρα πριν από λίγα χρόνια στην επαρχία του Κονέκτικατ. Είναι δηλαδή μια από εκείνες τις μεταφυσικές ιστορίες - πιθανότατα αν παρακολουθείς Discovery, να την έχεις πετύχει - που είναι σχεδόν αδύνατον να εξηγήσει κανείς με βάση την λογική και που μπορούν να συνθέσουν την βάση μιας αξιόλογης ανατριχιαστικής ταινίας. Απλά στην μεταφορά που επιχειρήθηκε στην μεγάλη οθόνη, προτιμήθηκε η λύση του εντυπωσιασμού, από το να κάτσουν οι συγγραφείς να σκεφτούν δύο τρία πρωτότυπες σκηνές, με συνέπεια τα πάντα από όσα εκτυλίσσονται στο δυόροφο, να ξεπερνούν τα όρια της προβλεψιμότητας.
Για πες: Πόρτες δηλαδή που ανοιγοκλείνουν με βιαιότητα, φώτα που τρεμοπαίζουν, πατώματα που τρίζουν, αποθήκες που βρωμάνε φορμόλη και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, πράγματα που τα έχουμε δει μυριάδες ακόμη φορές. Τίποτα καινούργιο. Κρίμα για δυο λόγους. Για το πραγματικό περιστατικό, που είναι κυριολεκτικά καθηλωτικό στην ανάγνωση του και για την παρουσία ρολιστών ανάμεσα στο καστ - η πάλαι ποτέ ξανθιά σεξοβόμβα Virginia Madsen, ο Koteas, ο Martin Donovan που θα δούμε εντός ολίγου και στο Duress με τον Σάκη - που δεν άξιζαν να περάσει η ερμηνεία τους σε δεύτερη μοίρα, πίσω από τα β' διαλογής ειδικά εφέ. Στον κεντρικό ρόλο του ταλαιπωρημένου από της χημειοθεραπεία και τις εναλλακτικές μεθόδους καταπολέμησης της αρρώστιας του, Ματ, ο Kyle Gallner, ένα νέο εικοσάχρονο αστεράκι από την Φιλαδέλφεια, προτιμά να κρύβεται πίσω από το χλωμό μακιγιάζ του ασθενή, από τα να δείξει έστω τα ελάχιστα στοιχεία ταλέντου. Λογικά κι αυτός θα εξαντλήσει τις δυνάμεις του, σε παρόμοια φιλμάκια του είδους, όπως την νέα βερσιόν του Elm Street, όπου επίσης πρωταγωνιστεί. Καλύτερα λοιπόν να αφήσεις το Haunting In Connecticut, στον πάγκο μέχρι να βγει στο βίντεο, όπου αξίζει να του δώσεις μια ευκαιρία, ειδικά αν κάνα βράδυ είσαι μονάχος και το κέφι σου σηκώνει θριλεράκι.
Στις αίθουσες 26 Νοεμβρίου από την Audiovisual
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική