District 9
του Neill Blomkamp. Με τους Sharlto Copley, Jason Cope, David James
Άνθρωποι και Γαρίδες
του zerVo
Σε περίπτωση που δεν το ξέρεις - που σίγουρα το ξέρεις - σε όλο τον υπόλοιπο κινηματογραφικό κόσμο, όπου το District 9 έχει προβληθεί πριν καν εκπνεύσει το καλοκαίρι (σ.σ. κοντά τρίμηνο δηλαδή) το φιλμ έχει αποκτήσει τεράστια φήμη, έχει επιτύχει εμπορικά, έχει πάρει την σφραγίδα του μπλοκμπάστερ και φιγουράρει στην δεκάδα των πιο προσοδοφόρων δημιουργιών της σεζόν. Σε πλήρη αντίθεση δηλαδή με την Μπανανία, που οι αίθουσες το υποδέχονται με καθυστέρηση μεγαλύτερη των εκατό ημερών, χωρίς ιδιαίτερη προώθηση από την διανομή, που διάβασε την χώρα προέλευσης του (Νότια Αφρική) και πίστεψε πως έχει να κάνει με καμιά τριτοκοσμική τέταρτης διαλογής παραγωγή. Αν πάντως ικανοποιεί τους υπευθύνους, δεν είμαστε εμείς εκείνοι που προβάλλουμε την Περιοχή Εννέα τελευταίοι. Πάντοτε υπάρχει μια Ταϊβάν, να μας ξεπερνά κατά μια ημέρα...
Για είκοσι χρόνια, στο πολυπληθές Γιοχάνεσμπουργκ, οι άνθρωποι συνυπάρχουν με περίπου ένα εκατομμύριο εξωγήινους, που η μοίρα τους έριξε στη Γη, μετά από βλάβη του τεράστιου διαστημόπλοιου τους. Τώρα κατόπιν εντολής της MNU, της διεθνούς μονάδας καταστολής, πρέπει οι απρόσκλητοι επισκέπτες, να μεταφερθούν σε ξεχωριστό στρατόπεδο συγκέντρωσης, μακρυά από τον πολιτισμό... Είναι φανερό πως ο σκοπός του District 9, είναι να ξεφύγει από τα στενά όρια της ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Οι αλληγορίες που σκορπίζουν οι εικόνες του, περισσότερο βγαλμένες από την τηλεοπτική (συνήθως) κάμερα που καλύπτει τα γεγονότα, είναι διαρκείς και φωτογραφίζουν άμεσα το καθεστώς του απαρτχάιντ, που επικράτησε στην Αφρικάνικη χώρα για δεκαετίες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως για τους μαύρους υπο-πολίτες του Γιοχάνεσμπουργκ, είχε δημιουργηθεί επίσης ένα καμπ, το περιβόητο District 6, όπου ζούσαν κάτω από αθλιότατες συνθήκες και μόνιμα υπό στρατιωτική επίβλεψη. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και στην ταινία, όπου τα γαριδόμορφα εξωγήινα στοιχεία, διαβιώνουν κάτω από περιοριστικούς όρους σε τσίγκινες παραγκουπόλεις, έχοντας πάντοτε κατά νου έναν και μοναδικό σκοπό: Να βάλουν και πάλι σε λειτουργία το μητρικό σκάφος, που θα τους επιτρέψει την επιστροφή στον πλανήτη τους. Στο πρώτο μέρος του έργου, επιχειρείται η προσέγγιση των άλιενς, που παρουσιάζονται σαν όντα με πανίσχυρη σωματική διάπλαση, υπερβολικά έξυπνα, που η εξαθλίωση τα έχει αναγκάσει στην παρανομία. Τα δικαιώματα τους μηδενικά, σε αντίθεση με τον στρατό που πάντοτε έχει έτοιμη την λύση, απλά σημαδεύοντας τα και πατώντας την σκανδάλη. Της επιχείρησης μεταφοράς τους στον καινούργιο χώρο, μακρυά από την μεγαλούπολη, θα ηγηθεί ο Βίλκους Βαν Ντερ Μέρβε, ένας αξιωματικός της αστυνομίας, που δεν διακρίνεται για την ευφυΐα και την επιδεξιότητα του. Ένα μοιραίο συμβάν κατά την εκκένωση της Ζώνης 9, θα αλλάξει ολοκληρωτικά τόσο την δική του ζωή, όσο και το μέλλον των γιγάντιων όντων, που έχουν φτάσει μισό βήμα πριν εκκινήσουν την μηχανή του αστρόπλοιου...
Για πες: Κι εδώ ακριβώς ξεκινά η αντιστροφή των ρόλων, μόλις ο φουκαράς μπάτσος, καταλάβει πως το σώμα του μεταλλάσσεται από ανθρώπινο σε E.T. Κυνηγημένος από τους πρώην συνεργάτες του, συνάμα εχθρός των εξωγήινων, θα μετατραπεί σε φυγά, προκειμένου να βρει το αντίδοτο που θα τον επαναφέρει στην αρχική του μορφή. Ο έως τώρα διώκτης, μεταβάλλεται σε διωκόμενο, οι σύμμαχοι του - ανάμεσα τους κι η γυναίκα του - εξαφανίζονται και καλείται πολύ σύντομα να βρει ολομόναχος την λύση, καθώς με σταθερό ρυθμό φορά το γαριδίσιο ρούχο. Μέσα σε έναν καταιγισμό εκατέρωθεν πυρών και εκρηκτικών εφέ, οι μεταφορές πλημμυρίζουν την οθόνη και δημιουργούν προβληματισμούς για το τι είναι εκείνο που παρακολουθείς στην πραγματικότητα. Βασισμένο σε ένα διαμαντάκι μικρού μήκους (Alive In Joburg) όπως το είχε καταγράψει πριν χρόνια ο Αφρικανο-Καναδός Neill Blomkamp, το District 9, παίρνει δύναμη από την ευλογία του χρυσοφόρου παραγωγού Peter Jackson και ολοκληρώνει με άνεση τις προθέσεις του. Όχι αναίμακτα, μιας και οι απορίες στην εξέλιξη του σεναρίου δεν είναι λίγες, κυρίως γύρω από την στάση των μεγάλων δυνάμεων, που άφησαν στο έλεος της μια λιγότερη ισχυρή χώρα σαν την Μπαφάνα, να τα βγάλει μόνη της πέρα. Σε ένα μυαλό που παίρνει στροφές όμως, η διττή παρουσία του ανθρώπου που γίνεται τέρας, μια φιγούρα βγαλμένη από τα χειρότερα όνειρα του Cronenberg και που ενσαρκώνει καθηλωτικά ο για πρώτη φορά ηθοποιός Sharlto Copley, σημαίνει πολλά περισσότερα πράγματα από ένα sci-fi παζλάκι. Ο μελοδραματισμός του φινάλε, που ολοκληρώνει το ψυχικό transformation του θεατή, που λειτουργεί παράλληλα με του κεντρικού ήρωα, κόβει την ανάσα και ελαφρώς μελαγχολεί. Πλάνο που πολύ θα ήθελα να μείνει στην μνήμη μου όπως έχει και όχι να το διαλύσει μια χαπιεντική εξέλιξη σε κάποιο ενδεχόμενο σίκουελ. Αν και δεν νομίζω πως τα χολιγουντιανά αρπακτικά θα αφήσουν μια τέτοια πρώτης τάξης ευκαιρία να πάει χαμένη.
Για είκοσι χρόνια, στο πολυπληθές Γιοχάνεσμπουργκ, οι άνθρωποι συνυπάρχουν με περίπου ένα εκατομμύριο εξωγήινους, που η μοίρα τους έριξε στη Γη, μετά από βλάβη του τεράστιου διαστημόπλοιου τους. Τώρα κατόπιν εντολής της MNU, της διεθνούς μονάδας καταστολής, πρέπει οι απρόσκλητοι επισκέπτες, να μεταφερθούν σε ξεχωριστό στρατόπεδο συγκέντρωσης, μακρυά από τον πολιτισμό... Είναι φανερό πως ο σκοπός του District 9, είναι να ξεφύγει από τα στενά όρια της ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Οι αλληγορίες που σκορπίζουν οι εικόνες του, περισσότερο βγαλμένες από την τηλεοπτική (συνήθως) κάμερα που καλύπτει τα γεγονότα, είναι διαρκείς και φωτογραφίζουν άμεσα το καθεστώς του απαρτχάιντ, που επικράτησε στην Αφρικάνικη χώρα για δεκαετίες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως για τους μαύρους υπο-πολίτες του Γιοχάνεσμπουργκ, είχε δημιουργηθεί επίσης ένα καμπ, το περιβόητο District 6, όπου ζούσαν κάτω από αθλιότατες συνθήκες και μόνιμα υπό στρατιωτική επίβλεψη. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και στην ταινία, όπου τα γαριδόμορφα εξωγήινα στοιχεία, διαβιώνουν κάτω από περιοριστικούς όρους σε τσίγκινες παραγκουπόλεις, έχοντας πάντοτε κατά νου έναν και μοναδικό σκοπό: Να βάλουν και πάλι σε λειτουργία το μητρικό σκάφος, που θα τους επιτρέψει την επιστροφή στον πλανήτη τους. Στο πρώτο μέρος του έργου, επιχειρείται η προσέγγιση των άλιενς, που παρουσιάζονται σαν όντα με πανίσχυρη σωματική διάπλαση, υπερβολικά έξυπνα, που η εξαθλίωση τα έχει αναγκάσει στην παρανομία. Τα δικαιώματα τους μηδενικά, σε αντίθεση με τον στρατό που πάντοτε έχει έτοιμη την λύση, απλά σημαδεύοντας τα και πατώντας την σκανδάλη. Της επιχείρησης μεταφοράς τους στον καινούργιο χώρο, μακρυά από την μεγαλούπολη, θα ηγηθεί ο Βίλκους Βαν Ντερ Μέρβε, ένας αξιωματικός της αστυνομίας, που δεν διακρίνεται για την ευφυΐα και την επιδεξιότητα του. Ένα μοιραίο συμβάν κατά την εκκένωση της Ζώνης 9, θα αλλάξει ολοκληρωτικά τόσο την δική του ζωή, όσο και το μέλλον των γιγάντιων όντων, που έχουν φτάσει μισό βήμα πριν εκκινήσουν την μηχανή του αστρόπλοιου...Για πες: Κι εδώ ακριβώς ξεκινά η αντιστροφή των ρόλων, μόλις ο φουκαράς μπάτσος, καταλάβει πως το σώμα του μεταλλάσσεται από ανθρώπινο σε E.T. Κυνηγημένος από τους πρώην συνεργάτες του, συνάμα εχθρός των εξωγήινων, θα μετατραπεί σε φυγά, προκειμένου να βρει το αντίδοτο που θα τον επαναφέρει στην αρχική του μορφή. Ο έως τώρα διώκτης, μεταβάλλεται σε διωκόμενο, οι σύμμαχοι του - ανάμεσα τους κι η γυναίκα του - εξαφανίζονται και καλείται πολύ σύντομα να βρει ολομόναχος την λύση, καθώς με σταθερό ρυθμό φορά το γαριδίσιο ρούχο. Μέσα σε έναν καταιγισμό εκατέρωθεν πυρών και εκρηκτικών εφέ, οι μεταφορές πλημμυρίζουν την οθόνη και δημιουργούν προβληματισμούς για το τι είναι εκείνο που παρακολουθείς στην πραγματικότητα. Βασισμένο σε ένα διαμαντάκι μικρού μήκους (Alive In Joburg) όπως το είχε καταγράψει πριν χρόνια ο Αφρικανο-Καναδός Neill Blomkamp, το District 9, παίρνει δύναμη από την ευλογία του χρυσοφόρου παραγωγού Peter Jackson και ολοκληρώνει με άνεση τις προθέσεις του. Όχι αναίμακτα, μιας και οι απορίες στην εξέλιξη του σεναρίου δεν είναι λίγες, κυρίως γύρω από την στάση των μεγάλων δυνάμεων, που άφησαν στο έλεος της μια λιγότερη ισχυρή χώρα σαν την Μπαφάνα, να τα βγάλει μόνη της πέρα. Σε ένα μυαλό που παίρνει στροφές όμως, η διττή παρουσία του ανθρώπου που γίνεται τέρας, μια φιγούρα βγαλμένη από τα χειρότερα όνειρα του Cronenberg και που ενσαρκώνει καθηλωτικά ο για πρώτη φορά ηθοποιός Sharlto Copley, σημαίνει πολλά περισσότερα πράγματα από ένα sci-fi παζλάκι. Ο μελοδραματισμός του φινάλε, που ολοκληρώνει το ψυχικό transformation του θεατή, που λειτουργεί παράλληλα με του κεντρικού ήρωα, κόβει την ανάσα και ελαφρώς μελαγχολεί. Πλάνο που πολύ θα ήθελα να μείνει στην μνήμη μου όπως έχει και όχι να το διαλύσει μια χαπιεντική εξέλιξη σε κάποιο ενδεχόμενο σίκουελ. Αν και δεν νομίζω πως τα χολιγουντιανά αρπακτικά θα αφήσουν μια τέτοια πρώτης τάξης ευκαιρία να πάει χαμένη.
Στις αίθουσες 26 Νοεμβρίου από την Audiovisual
Rewind /// Trailer - District 9
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική