του Peter Billingsley. Με τους Vince Vaughn, Jason Bateman, Faizon Love, Jon Favreau
Φταίμε κι οι Δυο!
του zerVo
Πριν δέκα χρόνια - και βάλε - δύο ταλαντούχοι νέοι ηθοποιοί, μέσα από μια εμπνευσμένη κομεντί, γνωστοποιούσαν στο κοινό το ταλέντο τους, δηλώνοντας περήφανα πως το μέλλον τους ανήκει. Το Swingers υπήρξε μια σημαντική επιτυχία στην εποχή του, τοποθετώντας ανάμεσα στην ομάδα των χαρισματικών κωμικών του millennium, τα ονόματα των Jon Favreau και Vince Vaughn. Από τότε πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι, οι δυο φίλοι ανέβηκαν βήμα προς βήμα τα σκαλοπάτια της καταξίωσης, με τον πρώτο να εκτοξεύει την φήμη του περισσότερο σαν ο δημιουργός του Iron Man και τον δεύτερο - αφού δοκίμασε την τύχη του, χωρίς ικανό αποτέλεσμα και σε διαφορετικά genre, αλλά και στην αγκαλιά της Aniston - να αναδεικνύεται σε μια συμπαθέστατη φιγούρα, των πιπεράτων ενήλικων κωμωδιών. Όταν πληροφορήθηκα το reunion του ντουέτου, που ανέλαβε από πολλαπλά πόστα (παραγωγή, σενάριο, ερμηνείες) την οργάνωση του Couples Retreat, πιθανολόγησα πως η εμπειρία τους, θα πρόσφερε ένα έξυπνο φιλμάκι, που δεν θα ακολουθεί την πεπατημένη των μυριάδων αναλόγου ύφους ταινιών του σωρού. Ε, λάθος υπολογισμός!
Για τέσσερα ζευγάρια, μπορεί ο τροπικός παράδεισος σε ένα νησί του Ειρηνικού, να αποδειχτεί σωτήριος για την σχέση τους, που περνά κρίση. Μπορεί και όχι... Για να πω την αλήθεια, η βάση της υπόθεσης των Ζευγαριών Στα Βαθιά, δεν διαθέτει δα και καμία σημαντική πρωτοτυπία. Άσε που δεν μιλάμε για μια απλή εκδρομούλα σε κάποιο εξοχικό, αλλά για ολόκληρη αποστολή σε ένα πανάκριβο resort, που απαιτεί γεμάτες τσέπες και παχυλά πορτοφόλια. Ας είναι, για χάρη της εξέλιξης της ιστορίας, γίνεται πιστευτό πως οι οκτάδα που εκδράμει στον επίγειο παράδεισο, βρίσκει με κάποιο τρόπο την μικρή περιουσία που απαιτεί η συμμετοχή, στο πρόγραμμα σύσφιξης των συζυγικών σχέσεων. Ποιο πρόγραμμα δηλαδή, που οι τύποι που αναλαμβάνουν την διαδικασία παίδευσης της παρέας, μοιάζουν έτοιμοι να φορέσουν ζουρλομανδύα. Οι δοκιμασίες που τους υποβάλλουν, από το να κολυμπήσουν δίπλα σε καρχαρίες, μέχρι να εξασκηθούν στην γιόγκα πονηρών στάσεων, όχι είναι απλά κουτές και ανέμπνευστες, αλλά από ένα σημείο και κατοπινά κουράζουν και προκαλούν βαριεστημάρα. Αν μάλιστα το τοπίο δεν έδειχνε τόσο ονειρώδες, ώστε να δω το έργο με μια πιο τουριστική διάθεση, πιθανολογώ πως δύσκολα θα μπορούσα να το αντέξω μέχρι το φινάλε του...
Για πες: Φινάλε που όπως εύκολα μπορείς να αντιληφθείς, μέσα από οποιαδήποτε εύκολη λύση μπορεί να φανταστεί το αμερικάνικο μυαλό, όχι μόνο δεν οδηγεί τα ζεύγη σε ρήξη, αλλά τα φέρνει κοντύτερα από ποτέ, ώστε να ζήσουν στο εξής καλά κι εμείς καλύτερα. Το κρίμα κι άδικο είναι που πήγε τόση χιουμοριστική ικανότητα χαμένη στα πρασινογάλαζα νερά του Pacific Ocean. Όχι μόνο του Vaughn και του Favreau, που δεν έκαναν τίποτα για να ξεφύγουν της μανιέρας του συνεσταλμένου και του γκομενάκια αντίστοιχα. Αλλά και της λοιπής κομπανίας, που εκτός του μεγαθηρίου των 150 κιλών Faizon Love - που δύσκολα περνά απαρατήρητος - ήταν άχρωμη, άοσμη και άγευστη. Έστω και αν ανάμεσα της υπήρχε ο ταχύτατα ανερχόμενος Jason Bateman, η κουκλίνα Malin Akerman, η δημοφιλέστατη Kristen Bell και η ζωηρούλα Kristin Davis, που εδώ αποτινάσσει τον μανδύα της ντροπαλής Σάρλοτ του Sex And The City, για να το παίξει πιο...Σαμάνθα. Ακόμη κι έτσι πάντως, ουδείς τους χάνει μονάδες από την ερμηνευτική του αξιοπρέπεια, κάτι που πετυχαίνει πανεύκολα ο Jean Reno, υποδυόμενος μια ηλίθια καρικατούρα, υπενθυμίζοντας μου πως έχει συμπληρωθεί ήδη μια δεκαετία από τα Πορφυρά Ποτάμια, όπου έκανε την τελευταία του (χρονικά) καλή εμφάνιση...
Για τέσσερα ζευγάρια, μπορεί ο τροπικός παράδεισος σε ένα νησί του Ειρηνικού, να αποδειχτεί σωτήριος για την σχέση τους, που περνά κρίση. Μπορεί και όχι... Για να πω την αλήθεια, η βάση της υπόθεσης των Ζευγαριών Στα Βαθιά, δεν διαθέτει δα και καμία σημαντική πρωτοτυπία. Άσε που δεν μιλάμε για μια απλή εκδρομούλα σε κάποιο εξοχικό, αλλά για ολόκληρη αποστολή σε ένα πανάκριβο resort, που απαιτεί γεμάτες τσέπες και παχυλά πορτοφόλια. Ας είναι, για χάρη της εξέλιξης της ιστορίας, γίνεται πιστευτό πως οι οκτάδα που εκδράμει στον επίγειο παράδεισο, βρίσκει με κάποιο τρόπο την μικρή περιουσία που απαιτεί η συμμετοχή, στο πρόγραμμα σύσφιξης των συζυγικών σχέσεων. Ποιο πρόγραμμα δηλαδή, που οι τύποι που αναλαμβάνουν την διαδικασία παίδευσης της παρέας, μοιάζουν έτοιμοι να φορέσουν ζουρλομανδύα. Οι δοκιμασίες που τους υποβάλλουν, από το να κολυμπήσουν δίπλα σε καρχαρίες, μέχρι να εξασκηθούν στην γιόγκα πονηρών στάσεων, όχι είναι απλά κουτές και ανέμπνευστες, αλλά από ένα σημείο και κατοπινά κουράζουν και προκαλούν βαριεστημάρα. Αν μάλιστα το τοπίο δεν έδειχνε τόσο ονειρώδες, ώστε να δω το έργο με μια πιο τουριστική διάθεση, πιθανολογώ πως δύσκολα θα μπορούσα να το αντέξω μέχρι το φινάλε του... Για πες: Φινάλε που όπως εύκολα μπορείς να αντιληφθείς, μέσα από οποιαδήποτε εύκολη λύση μπορεί να φανταστεί το αμερικάνικο μυαλό, όχι μόνο δεν οδηγεί τα ζεύγη σε ρήξη, αλλά τα φέρνει κοντύτερα από ποτέ, ώστε να ζήσουν στο εξής καλά κι εμείς καλύτερα. Το κρίμα κι άδικο είναι που πήγε τόση χιουμοριστική ικανότητα χαμένη στα πρασινογάλαζα νερά του Pacific Ocean. Όχι μόνο του Vaughn και του Favreau, που δεν έκαναν τίποτα για να ξεφύγουν της μανιέρας του συνεσταλμένου και του γκομενάκια αντίστοιχα. Αλλά και της λοιπής κομπανίας, που εκτός του μεγαθηρίου των 150 κιλών Faizon Love - που δύσκολα περνά απαρατήρητος - ήταν άχρωμη, άοσμη και άγευστη. Έστω και αν ανάμεσα της υπήρχε ο ταχύτατα ανερχόμενος Jason Bateman, η κουκλίνα Malin Akerman, η δημοφιλέστατη Kristen Bell και η ζωηρούλα Kristin Davis, που εδώ αποτινάσσει τον μανδύα της ντροπαλής Σάρλοτ του Sex And The City, για να το παίξει πιο...Σαμάνθα. Ακόμη κι έτσι πάντως, ουδείς τους χάνει μονάδες από την ερμηνευτική του αξιοπρέπεια, κάτι που πετυχαίνει πανεύκολα ο Jean Reno, υποδυόμενος μια ηλίθια καρικατούρα, υπενθυμίζοντας μου πως έχει συμπληρωθεί ήδη μια δεκαετία από τα Πορφυρά Ποτάμια, όπου έκανε την τελευταία του (χρονικά) καλή εμφάνιση...
Στις αίθουσες 5 Νοεμβρίου από την UIP
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική