του Robert Luketic. Με τους Gerard Butler, Katherine Heigl
Άλλο έξυπνο, άλλο εξυπνάδα
του zerVo
Άλλα πράγματα υποσχέθηκε το The Ugly Truth και άλλα εντέλει πρόσφερε. Λίγη προσοχή να είχε δώσει κανείς στο τρέιλερ, ειδικότερα το teaser που προβλήθηκε στα εγχώρια κανάλια, θα περίμενε να παρακολουθήσει μια έξυπνη κομεντί, που θα βαδίσει στα χνάρια του Όταν ο Χάρι γνώρισε την Σάλι, με κάποιες εκσυγχρονιστικές πινελιές. Ανταυτού μετά τον βομβαρδισμό των σεξίστικων εξυπνάδων, διάρκειας ενενήντα λεπτών, φτάσαμε στο τελευταίο καρέ, για να ξαναπέσει στο τραπέζι ο μεγαλύτερος μύθος όλων των εποχών, που έχει να κάνει με την γυναικεία δυνατότητα υποκρισίας του σεξουαλικού οργασμού. Σε εποχές που παρακαλάμε να βρεθούν γέφυρες επικοινωνίας ανάμεσα στα δύο φύλα, έρχεται το κωμωδιάκι να αναδείξει τις βασικές διαφορές τους, την εξής μία δηλαδή όπως διατείνεται και το πόστερ του, για το που ακριβώς κτυπά ερωτικά η καρδιά του καθενός. Κι εκεί ξεκινά η πλάκα, μιας και όσα εξιστορεί ανταποκρίνονται σε μια ληγμένη, εδώ και πολύ καιρό, πραγματικότητα.
Όμορφη, πλην μόνη, τηλεοπτική παραγωγός, οραματίζεται την στιγμή που θα την πλησιάσει ο πρίγκιπας, καβάλα στ'άλογο, για να της χαρίσει τον παραμυθένιο έρωτα. Αντί για εκείνον θα εμφανιστεί ένας γκροτέσκος άντρακλας, που θα πάρει εκπομπή στην πρωινή ζώνη του καναλιού και χάρη στην ετοιμότητα του προκλητικού λόγου του, θα εκτοξεύσει τις ακροαματικότητες στα ύψη. Το παράδοξο στην περίπτωση της Γυμνής Αλήθειας είναι πως οι κεντρικοί του χαρακτήρες, ανάλογα από την σεξουαλική σκοπιά που κοιτάζει κανείς, κρίνονται σαν αντιπαθητικοί. Η λίγο πριν το ράφι σαραντάρα, που οραματίζεται ρομαντικές εκδρομούλες στην εξοχή και πικ νικ με σαμπάνιες δίπλα στο ποτάμι, μόνο ως βλαμμένη μπορεί να κριθεί από μια αντροπαρέα. Αντίστοιχα, ο ισχυρογνώμονας, είρωνας και υπερφίαλος άρρεν, έχει στο κούτελο την σφραγίδα του φαλλοκράτη μισογύνη και ουδέν θήλυ επιθυμεί παρτίδες μαζί του. Κι όμως από το πρώτο δευτερόλεπτο οι δυο τους φαντάζουν υπερβολικά ταιριαστοί, ακόμη και αν οι επαγγελματικές κόντρες κυρίως, σπέρνουν εμπόδια στην επίσημη σύσταση της ερωτικής σχέσης τους.
Για πες: Από κει και πέρα το μόνο που μένει στον σκηνοθέτη Robert Luketic, είναι να γεμίσει με κωμικές στιγμές το κενό από την γνωριμία μέχρι την ολοκλήρωση, αλλά οι ιδέες του είναι τουλάχιστον ανέμπνευστες και κενές. Τα αστεία με το Sloggi της πανέμορφης πλην ατάλαντης Katherine Heigl και οι γεμάτες υπονοούμενα χοντράδες του Gerard Butler, μοιάζουν μπαγιάτικα και παλιομοδίτικα. Συνεπώς το φιλμ ακόμη και ως χαλαρών αξιώσεων ρομάντζο αποτυγχάνει ολοκληρωτικά, ενώ η σύγκριση του - όπως την επιχείρησε το προμόσιον - με το προ εικοσαετίας ορόσημο του Rob Reiner, το ρίχνει στην εκτίμηση μου ακόμη περισσότερο...
Όμορφη, πλην μόνη, τηλεοπτική παραγωγός, οραματίζεται την στιγμή που θα την πλησιάσει ο πρίγκιπας, καβάλα στ'άλογο, για να της χαρίσει τον παραμυθένιο έρωτα. Αντί για εκείνον θα εμφανιστεί ένας γκροτέσκος άντρακλας, που θα πάρει εκπομπή στην πρωινή ζώνη του καναλιού και χάρη στην ετοιμότητα του προκλητικού λόγου του, θα εκτοξεύσει τις ακροαματικότητες στα ύψη. Το παράδοξο στην περίπτωση της Γυμνής Αλήθειας είναι πως οι κεντρικοί του χαρακτήρες, ανάλογα από την σεξουαλική σκοπιά που κοιτάζει κανείς, κρίνονται σαν αντιπαθητικοί. Η λίγο πριν το ράφι σαραντάρα, που οραματίζεται ρομαντικές εκδρομούλες στην εξοχή και πικ νικ με σαμπάνιες δίπλα στο ποτάμι, μόνο ως βλαμμένη μπορεί να κριθεί από μια αντροπαρέα. Αντίστοιχα, ο ισχυρογνώμονας, είρωνας και υπερφίαλος άρρεν, έχει στο κούτελο την σφραγίδα του φαλλοκράτη μισογύνη και ουδέν θήλυ επιθυμεί παρτίδες μαζί του. Κι όμως από το πρώτο δευτερόλεπτο οι δυο τους φαντάζουν υπερβολικά ταιριαστοί, ακόμη και αν οι επαγγελματικές κόντρες κυρίως, σπέρνουν εμπόδια στην επίσημη σύσταση της ερωτικής σχέσης τους.
Για πες: Από κει και πέρα το μόνο που μένει στον σκηνοθέτη Robert Luketic, είναι να γεμίσει με κωμικές στιγμές το κενό από την γνωριμία μέχρι την ολοκλήρωση, αλλά οι ιδέες του είναι τουλάχιστον ανέμπνευστες και κενές. Τα αστεία με το Sloggi της πανέμορφης πλην ατάλαντης Katherine Heigl και οι γεμάτες υπονοούμενα χοντράδες του Gerard Butler, μοιάζουν μπαγιάτικα και παλιομοδίτικα. Συνεπώς το φιλμ ακόμη και ως χαλαρών αξιώσεων ρομάντζο αποτυγχάνει ολοκληρωτικά, ενώ η σύγκριση του - όπως την επιχείρησε το προμόσιον - με το προ εικοσαετίας ορόσημο του Rob Reiner, το ρίχνει στην εκτίμηση μου ακόμη περισσότερο...
Στις αίθουσες 8 Οκτωβρίου από την Audiovisual
Trailer
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική