Αντικαταστάτες
του Jonathan Mostow. Με τους Bruce Willis, Radha Mitchell, Rosamund Pike
To Blade Runner και τα ανίψια του
του zerVo
Άντε και συμφώνησα πως με την παρουσία των ανθρωποειδών, η ποιότητα ζωής της σύγχρονης κοινωνίας έχει εκτοξευτεί στα ύψη. Οι ευθύνες έχουν μετακυλιστεί ολοκληρωτικά στα ρομπότ, που βολοδέρνουν ολημερίς στους δρόμους για το μεροκάματο, την ίδια στιγμή που η εγκληματικότητα κτυπά δεκαδικά ποσοστά, μιας και δεν έχει νόημα να δολοφονήσεις αναπληρωματικό, εφόσον το θύμα θα κλωνοποιηθεί σε δευτερόλεπτα. Ας είναι καλά τα εργοστάσια παραγωγής ρομποτακίων, που δουλεύουν νυχθημερόν για τον σκοπό αυτό. Το δικό μου ερώτημα είναι, ο άνθρωπος που βρίσκεται σε όλη αυτή την διαδικασία? Να πεις πως ο ελεύθερος χρόνος που του μένει θα χρησιμοποιηθεί για κάποιον ξεχωριστό σκοπό να το καταλάβω. Αλλά έτσι όπως το παρουσίασε το Surrogates, το είδος μας μένει εγκλωβισμένο - φυλακισμένο ταιριάζει καλύτερα - μέσα στο σπίτι, φορώντας τα ειδικά γυαλάκια παρακολούθησης του ανθρωποειδούς, δίχως να πράττει τίποτα απολύτως, αδράνεια που οδηγεί φυσικά σε απόλυτη μελαγχολία και κατ επέκταση σε κατάθλιψη, πολυφαρμακεία και ουσιαστικά θάνατο. Τέτοια βελτίωση συνθηκών να τη βράσω δηλαδή...
Το 98% του παγκόσμιου πληθυσμού, έχει αποφασίσει να λειτουργεί κοινωνικά με αντικαταστάτες, δηλαδή απόλυτα ελεγχόμενα τεχνολογικά εξελιγμένα ανθρωποειδή. Μέχρι την στιγμή που θα κάνει την εμφάνιση του, ένας ιός που τα εξολοθρεύει, σκοτώνοντας συνάμα και τον χειριστή τους. Η ιστορία εξελίσσεται μέσα από τα μάτια ενός βετεράνου αστυνόμου, που αντιλαμβάνεται πως ο κόσμος όπως τον γνώριζε έχει πάρει την κατιούσα, εξαιτίας της έλλειψης σχέσεων των πραγματικών ανθρώπων. Γρήγορα το δράμα που περνά αυτός και η γυναίκα του - λόγω του χαμού του μικρού τους γιου - θα γίνει στα χέρια του όπλο και λειτουργώντας ιδεαλιστικά, θα παλέψει για την πλήρη επαναφορά στην πρότερη κατάσταση, δίχως ρομπότ και μηχανές. Μπούσουλας της εξέλιξης του φιλμ το γνώριμο sci-fi ύφος που δανείζεται πινελιές από την σκεπτική του Philip Dick, δυστυχώς όμως μέσα στην λίγη χρονική του διάρκεια, δεν προλαβαίνει να αναπτύξει τις απόψεις του σε ικανό βαθμό, προκαλώντας τρύπες στο σενάριο και λογικές απορίες.
Για πες: Σαν πηγή προβληματισμού όμως για το μέλλον που μας περιμένει, το Surrogates δεν τα πηγαίνει άσχημα, αφού ρίχνει στο τραπέζι ένα σημαντικό ζήτημα που θα προκύψει από την ανεξέλεγκτη πορεία της τεχνολογίας. Ο Mostow σκηνοθετικά δρα περισσότερο διεκπεραιωτικά, προσπαθώντας να αγκαλιάσει την επιστημονική φαντασία δίχως την βοήθεια των ειδικών εφέ, πράγμα κομματάκι δύσκολο, να συμβεί απλά και μόνο με την χαλαρή προσέγγιση των χαρακτήρων. Εκεί που για μια ακόμη φορά ο Willis είναι υπερβολικά άνετος, ενώ ακόμη κι αν έχει πατήσει τα 55, μοιάζει να μην θέλει να διώξει από πάνω του την στάμπα του Die Hard ΜακΛέιν. Έστω κι αν σταρικά ο πρωταγωνιστής Bruce και τα κορίτσια του (αμφότερες κούκλες η Mitchell με την Pike) τοποθετούνται στο πρώτο ράφι, οι Αντικαταστάτες δεν είναι κάτι περισσότερο από ένα τυπικό περιπετειώδες b-movie, που μοιράζει κάποιες σκόρπιες ανθρωπιστικές ιδέες, αλλά ουδέποτε ολοκληρώνει θεωρίες, με συνέπεια να μην μπορεί να σταθεί ούτε καν σαν Surrogate του Blade Runner...
Το 98% του παγκόσμιου πληθυσμού, έχει αποφασίσει να λειτουργεί κοινωνικά με αντικαταστάτες, δηλαδή απόλυτα ελεγχόμενα τεχνολογικά εξελιγμένα ανθρωποειδή. Μέχρι την στιγμή που θα κάνει την εμφάνιση του, ένας ιός που τα εξολοθρεύει, σκοτώνοντας συνάμα και τον χειριστή τους. Η ιστορία εξελίσσεται μέσα από τα μάτια ενός βετεράνου αστυνόμου, που αντιλαμβάνεται πως ο κόσμος όπως τον γνώριζε έχει πάρει την κατιούσα, εξαιτίας της έλλειψης σχέσεων των πραγματικών ανθρώπων. Γρήγορα το δράμα που περνά αυτός και η γυναίκα του - λόγω του χαμού του μικρού τους γιου - θα γίνει στα χέρια του όπλο και λειτουργώντας ιδεαλιστικά, θα παλέψει για την πλήρη επαναφορά στην πρότερη κατάσταση, δίχως ρομπότ και μηχανές. Μπούσουλας της εξέλιξης του φιλμ το γνώριμο sci-fi ύφος που δανείζεται πινελιές από την σκεπτική του Philip Dick, δυστυχώς όμως μέσα στην λίγη χρονική του διάρκεια, δεν προλαβαίνει να αναπτύξει τις απόψεις του σε ικανό βαθμό, προκαλώντας τρύπες στο σενάριο και λογικές απορίες.
Για πες: Σαν πηγή προβληματισμού όμως για το μέλλον που μας περιμένει, το Surrogates δεν τα πηγαίνει άσχημα, αφού ρίχνει στο τραπέζι ένα σημαντικό ζήτημα που θα προκύψει από την ανεξέλεγκτη πορεία της τεχνολογίας. Ο Mostow σκηνοθετικά δρα περισσότερο διεκπεραιωτικά, προσπαθώντας να αγκαλιάσει την επιστημονική φαντασία δίχως την βοήθεια των ειδικών εφέ, πράγμα κομματάκι δύσκολο, να συμβεί απλά και μόνο με την χαλαρή προσέγγιση των χαρακτήρων. Εκεί που για μια ακόμη φορά ο Willis είναι υπερβολικά άνετος, ενώ ακόμη κι αν έχει πατήσει τα 55, μοιάζει να μην θέλει να διώξει από πάνω του την στάμπα του Die Hard ΜακΛέιν. Έστω κι αν σταρικά ο πρωταγωνιστής Bruce και τα κορίτσια του (αμφότερες κούκλες η Mitchell με την Pike) τοποθετούνται στο πρώτο ράφι, οι Αντικαταστάτες δεν είναι κάτι περισσότερο από ένα τυπικό περιπετειώδες b-movie, που μοιράζει κάποιες σκόρπιες ανθρωπιστικές ιδέες, αλλά ουδέποτε ολοκληρώνει θεωρίες, με συνέπεια να μην μπορεί να σταθεί ούτε καν σαν Surrogate του Blade Runner...
Στις αίθουσες 5 Νοεμβρίου από την Audiovisual
Trailer
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική