του F. Gary Gray. Με τους Jamie Foxx, Gerard Butler, Colm Meaney
Υπέρ-Αυτοδικία
του zerVo
Για κάτι άλλο ήμουν προετοιμασμένος. Το τρέιλερ έφτιαξε τέτοιες προσδοκίες μέσα μου, που πίστεψα πως θα δω μια περιπέτεια παλιάς κοπής, από εκείνες που λάτρευα κάποτε με τον Stallone ή τον Charles Bronson στον κεντρικό ρόλο του εκδικητή. Άντε έστω μια επανάληψη του Hard To Kill, της τελευταίας αξιοπρεπούς στιγμής του Steven Seagal, πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια. Θα μου πεις από την άλλη μεριά, τόσες περιπτώσεις μοναχικών εκδικητών έχεις παρακολουθήσει, ας το πάμε και λίγο παραπέρα το θέμα. Το ζήτημα είναι, πως ενώ σε κάθε περίπτωση, ο θεατής ταυτίζεται με εκείνον που παίρνει στα χέρια του τον νόμο, υποστηρίζοντας κατά συντριπτικό ποσοστό το στιγμιαίο κράτημα του ζυγού της Θέμιδας, στο Law Abiding η κατάσταση ξεφεύγει σε τέτοιο βαθμό που, τελικά ο ήρωας του, από το μέσον και μετά, χαρακτηρίζεται σαν ένας κοινότυπος ψυχοπαθής σίριαλ κίλερ.
Δέκα χρόνια έχουν περάσει από την νύχτα που ο φιλήσυχος πολίτης, Κλάιντ Σέλτον, έχασε τα πάντα, όταν στυγνοί φονιάδες στέρησαν την ζωή της γυναίκας και της κόρης του. Και τώρα ήρθε η ώρα της απόλυτης εκδίκησης! Και σύμφωνος είμαι και μαζί του και να γίνω το δεξί του χέρι, αν το θελήσει, μιας και σε τέτοιες περιπτώσεις κτηνωδίας, μόνο μια είναι η τιμωρία γι αυτόν που την διαπράττει. Το να επεκτείνει όμως, τη δράση του ο τιμωρός και σε όλη την δικαστική και παραδικαστική κοινωνία, μιας ολόκληρης πόλης, φτάνοντας ακόμη και στην κορυφή της, τον Δήμαρχο, θεωρώντας άπαντες ως ηθικούς αυτουργούς για τα κενά που εμφανίζει πολλές φορές η νομοθεσία, τότε το πράγμα παρατραβά. Αναμφίβολα το πλήγμα που δέχτηκε ο οικογενειάρχης είναι βαρύτατο και ίσως η δικαστική απόφαση κατά των εγκληματιών να του έδωσε την χαριστική βολή, ρίχνοντας τον στο βούρκο της παράνοιας, αλλά από το να διαμελίσεις τους φονιάδες, μέχρι να κάψεις ζωντανούς, για να ταΐσεις το σαδιστικό σου ένστικτο, καμιά δεκαριά βοηθούς εισαγγελέα, υπάρχει μια σημαντική απόσταση.
Για πες: Για να ισορροπήσει το σενάριο του ο σκηνοθέτης F.Gary Gray (που είχε κάνει καλή δουλειά στο Man Apart και το Italian Job) τοποθετεί στην θέση του Lone Revenger, έναν τύπο πάμπλουτο, ευφυέστατο και λοκατζή, ώστε να μπορεί για να πετύχει το σχέδιο του να μην φείδεται χρημάτων, τακτικής σκέψης και σωματικής ευκινησίας. Μα για στάσου, δεν πρόκειται για τον ίδιο που στην αρχική σκηνή, δεν έχει φροντίσει για την ασφάλεια του σπιτιού του, ανοίγει σαν τον πλέον ηλίθιο την πόρτα του, δίχως να ρωτήσει ποιος είναι και με την πρώτη μπουνιά από τον αλήτη πέφτει νοκ άουτ? Η αντίφαση αυτή δεν ήταν το μοναδικό στοιχείο που με ενόχλησε στο Law Abiding Citizen, απλά λόγω της καλής παρουσίας των πρωταγωνιστών του, δηλαδή του Gerard Butler, που μετά την απόλυτη δράση στο Gamer και την ρομαντζαδούρα στο The Ugly Truth, δείχνει και πιο δραματικές ικανότητες και του υπερβολικά άνετου Jamie Foxx, του έδωσα μια ακόμη ευκαιρία. Όχι να σταθεί σαν κάτι ρεαλιστικό, μιας και από ένα σημείο και μετά όσα εξιστορεί ανήκουν στην σφαίρα της ανυπόστατης φαντασίας, αλλά για να αποδείξει μέχρι που μπορεί να φτάσει η αντίδραση ενός αστού, όταν δεν τον προστατεύει ο Νόμος.
Δέκα χρόνια έχουν περάσει από την νύχτα που ο φιλήσυχος πολίτης, Κλάιντ Σέλτον, έχασε τα πάντα, όταν στυγνοί φονιάδες στέρησαν την ζωή της γυναίκας και της κόρης του. Και τώρα ήρθε η ώρα της απόλυτης εκδίκησης! Και σύμφωνος είμαι και μαζί του και να γίνω το δεξί του χέρι, αν το θελήσει, μιας και σε τέτοιες περιπτώσεις κτηνωδίας, μόνο μια είναι η τιμωρία γι αυτόν που την διαπράττει. Το να επεκτείνει όμως, τη δράση του ο τιμωρός και σε όλη την δικαστική και παραδικαστική κοινωνία, μιας ολόκληρης πόλης, φτάνοντας ακόμη και στην κορυφή της, τον Δήμαρχο, θεωρώντας άπαντες ως ηθικούς αυτουργούς για τα κενά που εμφανίζει πολλές φορές η νομοθεσία, τότε το πράγμα παρατραβά. Αναμφίβολα το πλήγμα που δέχτηκε ο οικογενειάρχης είναι βαρύτατο και ίσως η δικαστική απόφαση κατά των εγκληματιών να του έδωσε την χαριστική βολή, ρίχνοντας τον στο βούρκο της παράνοιας, αλλά από το να διαμελίσεις τους φονιάδες, μέχρι να κάψεις ζωντανούς, για να ταΐσεις το σαδιστικό σου ένστικτο, καμιά δεκαριά βοηθούς εισαγγελέα, υπάρχει μια σημαντική απόσταση.
Για πες: Για να ισορροπήσει το σενάριο του ο σκηνοθέτης F.Gary Gray (που είχε κάνει καλή δουλειά στο Man Apart και το Italian Job) τοποθετεί στην θέση του Lone Revenger, έναν τύπο πάμπλουτο, ευφυέστατο και λοκατζή, ώστε να μπορεί για να πετύχει το σχέδιο του να μην φείδεται χρημάτων, τακτικής σκέψης και σωματικής ευκινησίας. Μα για στάσου, δεν πρόκειται για τον ίδιο που στην αρχική σκηνή, δεν έχει φροντίσει για την ασφάλεια του σπιτιού του, ανοίγει σαν τον πλέον ηλίθιο την πόρτα του, δίχως να ρωτήσει ποιος είναι και με την πρώτη μπουνιά από τον αλήτη πέφτει νοκ άουτ? Η αντίφαση αυτή δεν ήταν το μοναδικό στοιχείο που με ενόχλησε στο Law Abiding Citizen, απλά λόγω της καλής παρουσίας των πρωταγωνιστών του, δηλαδή του Gerard Butler, που μετά την απόλυτη δράση στο Gamer και την ρομαντζαδούρα στο The Ugly Truth, δείχνει και πιο δραματικές ικανότητες και του υπερβολικά άνετου Jamie Foxx, του έδωσα μια ακόμη ευκαιρία. Όχι να σταθεί σαν κάτι ρεαλιστικό, μιας και από ένα σημείο και μετά όσα εξιστορεί ανήκουν στην σφαίρα της ανυπόστατης φαντασίας, αλλά για να αποδείξει μέχρι που μπορεί να φτάσει η αντίδραση ενός αστού, όταν δεν τον προστατεύει ο Νόμος.
Στις αίθουσες 29 Οκτωβρίου από την Village
Rewind /// Trailer - Law Abiding Citizen
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική