του Roland Suso Richter. Με τους Felicitas Woll, John Light, Benjamin Sadler
Η νοσοκόμα με τα ξανθά μαλλιά
του zerVo
Πεταχτούλα νοσοκόμα, που προσέχει τραυματίες του πολέμου, στην έτοιμη να καταρρεύσει Δρέσδη, γνωρίζει τραυματία Αμερικάνο πιλότο, που ατυχώς πέφτει πίσω από τις εχθρικές γραμμές. Φυσικά ερωτεύονται... Το γερμανικό σινεμά μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια να κινείται στην ανώτερη ποιοτική γραμμή, αποσπώντας διεθνή βραβεία (The Lives Of The Others, The White Ribbon) και γνωρίζοντας την παγκόσμια αναγνώριση. Για στάσου όμως, είπα σινεμά, όχι τηλεόραση... Τι σημαίνει αυτό. Πως το Dresden δεν είναι ένα φιλμάκι που φτιάχτηκε για να παιχτεί στην μεγάλη, παρά στην μικρή οθόνη, υπό την μορφή τηλεταινίας. Αυτό κατ ανάγκη δεν σημαίνει πάντως πως είναι καμιά φτωχή παραγωγή, αντίθετα επιχειρείται μια πλήρης εκμετάλλευση του φυσικού σκηνικού περασμένης δεκαετίας της πρώην ανατολικογερμανικής πόλης, προκειμένου να παίξει σαν φόντο στο πολεμικό αυτό ρομάντζο.
Για πες: Μια αισθηματική ιστορία από τις πλέον κοινότυπες, που κάποτε απολαμβάναμε και στην εγχώρια φιλμική δραστηριότητα από τον δαιμόνιο Τζέιμς Πάρις, που εκτυλίσσεται ανάμεσα στις φλόγες του πολέμου και την ισοπεδωτική βομβαρδιστική επίθεση των συμμαχικών δυνάμεων. Για να μπορέσει το ερωτικό στόρι να εξελιχθεί, βεβαίως ο ξανθομάλλης ήρωας μας, μιλά απταίστως την γερμανική γλώσσα, κατά συνέπεια και το κορίτσι κερδίζει και απαρατήρητος περνά από τα νύχια της Γκεστάπο που καραδοκεί. Προς το παρόν δηλαδή μιας και γρήγορα η ίντριγκα - πασιφανώς β' κατηγορίας - θα αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα και τότε θα έχουμε ζήτημα για το παράνομο ζευγαράκι. Ο σκηνοθέτης Roland Suso Richter προσφέρει μια αξιοπρεπή δουλειά που πιθανόν θα γεμίσει το τηλεοπτικό πρόγραμμα μιας βαριεστημένης Κυριακής, μα δεν μπορεί επ ουδενί να σταθεί κινηματογραφικά, απλά και μόνο με κάποια εφέ μισογκρεμισμένων κτιρίων, λίγες στάχτες σκορπισμένες και στο μπακγκράουντ να καίνε CGI φλόγες...
Για πες: Μια αισθηματική ιστορία από τις πλέον κοινότυπες, που κάποτε απολαμβάναμε και στην εγχώρια φιλμική δραστηριότητα από τον δαιμόνιο Τζέιμς Πάρις, που εκτυλίσσεται ανάμεσα στις φλόγες του πολέμου και την ισοπεδωτική βομβαρδιστική επίθεση των συμμαχικών δυνάμεων. Για να μπορέσει το ερωτικό στόρι να εξελιχθεί, βεβαίως ο ξανθομάλλης ήρωας μας, μιλά απταίστως την γερμανική γλώσσα, κατά συνέπεια και το κορίτσι κερδίζει και απαρατήρητος περνά από τα νύχια της Γκεστάπο που καραδοκεί. Προς το παρόν δηλαδή μιας και γρήγορα η ίντριγκα - πασιφανώς β' κατηγορίας - θα αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα και τότε θα έχουμε ζήτημα για το παράνομο ζευγαράκι. Ο σκηνοθέτης Roland Suso Richter προσφέρει μια αξιοπρεπή δουλειά που πιθανόν θα γεμίσει το τηλεοπτικό πρόγραμμα μιας βαριεστημένης Κυριακής, μα δεν μπορεί επ ουδενί να σταθεί κινηματογραφικά, απλά και μόνο με κάποια εφέ μισογκρεμισμένων κτιρίων, λίγες στάχτες σκορπισμένες και στο μπακγκράουντ να καίνε CGI φλόγες...
Στις αίθουσες 22 Οκτωβρίου από την Artfree
