Πανδημία
των Àlex και David Pastor. Με τους Lou Taylor Pucci, Chris Pine, Piper Perabo
Με το φόβο του H1N1
του zerVo
Ο κόσμος όλος έχει κυριευτεί από έναν ιό, που προσβάλλει τον ανθρώπινο οργανισμό και τον εξοντώνει με ταχύτατους ρυθμούς. Δύο αδέλφια και οι φιλενάδες τους, πιστεύουν πως μπορούν να ξεφύγουν από την φονική επίθεση, ταξιδεύοντας προς το παραθαλάσσιο εξοχικό τους. Υπάρχει ένα θετικό στοιχείο στην ματιά των Σπανιόλων Pastors, που με το Carriers επιχειρούν το σκηνοθετικό τους ντεμπούτο. Δεν ακολουθούν την πεπατημένη της μόδας, των αμέτρητων horror φιλμς που κάποια μόλυνση μετατρέπει τους ανθρώπους σε ζόμπι, αλλά προτιμούν να εστιάσουν στην ατμόσφαιρα. Υπάρχουν σκηνοθετικές δυνατότητες και προοπτικές που ο φακός παίζει με το φόντο για να δημιουργήσει περιβάλλον φόβου. Και μέχρι ενός σημείου τα καταφέρνει καλά, ώσπου αρχίζει το σενάριο να επαναλαμβάνεται, προκειμένου να τραβηχτεί όσο το δυνατόν περισσότερο η χρονική διάρκεια.
Για πες: Το θέμα σαφώς δείχνει υποκινούμενο από τις περιπτώσεις πανδημιών που μαστίζουν τα τελευταία χρόνια τον πλανήτη και ρίχνει στο τραπέζι έναν ενδιαφέροντα προβληματισμό. Από την στιγμή που στο μυαλό των τεσσάρων νέων εισβάλλει η αμφιβολία για το αν κάποιος από την παρέα έχει κολλήσει, αρχίζουν οι έχθρες και οι περιθωριοποιήσεις. Αξίζει άραγε κάποιος να κάνει τα πάντα για να μην μολυνθεί από τον θανατηφόρο ιό, συμπεριλαμβανόμενης και της απάρνησης των προσώπων που ορκίζεται πως λατρεύει? Τι νόημα έχει να παραμείνει ζωντανός, πλην ολομόναχος και δίχως συντροφιά σε έναν κόσμο έρημο και άδειο? Ακόμη και αν το Carriers, στο δεύτερο μέρος του που προσεγγίζεται άνισα συγκριτικά με το αρχικό, πέφτει σε κλισέ, η λογική του θα σου αρέσει, όπως ίσως και το ότι δεν φτιάχνει μια λίμνη αίματος για να εκφράσει αυτά που θέλει να πει...
Για πες: Το θέμα σαφώς δείχνει υποκινούμενο από τις περιπτώσεις πανδημιών που μαστίζουν τα τελευταία χρόνια τον πλανήτη και ρίχνει στο τραπέζι έναν ενδιαφέροντα προβληματισμό. Από την στιγμή που στο μυαλό των τεσσάρων νέων εισβάλλει η αμφιβολία για το αν κάποιος από την παρέα έχει κολλήσει, αρχίζουν οι έχθρες και οι περιθωριοποιήσεις. Αξίζει άραγε κάποιος να κάνει τα πάντα για να μην μολυνθεί από τον θανατηφόρο ιό, συμπεριλαμβανόμενης και της απάρνησης των προσώπων που ορκίζεται πως λατρεύει? Τι νόημα έχει να παραμείνει ζωντανός, πλην ολομόναχος και δίχως συντροφιά σε έναν κόσμο έρημο και άδειο? Ακόμη και αν το Carriers, στο δεύτερο μέρος του που προσεγγίζεται άνισα συγκριτικά με το αρχικό, πέφτει σε κλισέ, η λογική του θα σου αρέσει, όπως ίσως και το ότι δεν φτιάχνει μια λίμνη αίματος για να εκφράσει αυτά που θέλει να πει...
Στις αίθουσες 15 Οκτωβρίου από την Hollywood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική