Και Μόνο την Αλήθεια
του Rod Lurie. Με τους Kate Beckinsale, Matt Dillon, Angela Bassett, Alan Alda
Ζήτω η χώρα της Ελευθερίας
του zerVo
Σου κάνει εντύπωση καμιά φορά να βλέπεις κάποια φιλμς, που διαθέτουν κάποια αξιόλογα ονόματα μεταξύ των συμμετεχόντων, με έναν ταλαντούχο ανερχόμενο σκηνοθέτη στην καθοδήγηση και μια θεωρητικά δυνατή ίντριγκα στην σεναριακή του βάση, να παίρνει στην πατρίδα του, την σφραγίδα "straight to video", που μυρίζει από μακρυά ρετσινιά αποτυχίας. Αναρωτιέσαι, κάποιο λάκκο έχει η φάβα, μάλλον για μια ακόμη ξαναζεσταμένη σούπα πρόκειται. Λάθος φίλε μου. Οι τύποι εκεί στην Αμερική, έχουν στήσει ένα εναλλακτικό σύστημα θαφτηριού, που δεν τους εξομοιώνει με τις πρακτικές των επιτροπών λογοκρισίας της δεκαετίας του 50, μα οποιαδήποτε καλλιτεχνική δημιουργία κατακρίνει το σύστημα ελευθεριών της Υπερδύναμης, να παίρνει την άγουσα για το κινηματογραφικό Γκουαντανάμο. Τέτοιο θύμα έπεσε και το Nothing But The Truth, που έκανε το λάθος να σχολιάσει τα κακώς κείμενα της σύχρονης land of the free...
Φιλόδοξη ρεπόρτερ, ανακαλύπτει λαβράκι, στην υπόθεση εκδικητικής προβοκάτσιας κατά της Βενεζουέλας, χώρας που θεωρήθηκε υπεύθυνη για την δολοφονική επίθεση κατά του Πλανητάρχη. Κι επειδή δεν αποκαλύπτει την πηγή της, οδηγείται σιδηροδέσμια, ως ο χειρότερος φονιάς, στην φυλακή. Άρον, άρον σταύρωσον αυτούς τους κομμουνιστάς, που τόλμησαν να υψώσουν φωνή αμφισβητώντας την ισχύ του άρθρου 1 του Συντάγματος. Βόμβα στο Πεντάγωνο να είχε τοποθετήσει η δημοσιογράφος, δεν θα είχε υποστεί τέτοιους εξευτελισμούς, επιπέδου Εξπρές του Μεσονυκτίου, να κυνηγηθεί τόσο έντονα, να διαλυθεί η οικογένεια της, να λοιδωρηθεί από τους πάντες, επειδή δεν ξεστόμισε το όνομα του συνδέσμου της, όπως προστάζει η κοινωνία της ρουφιανιάς.
Για πες: Ευτυχώς για τις States, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι με Αρχές, που προχωρούν όμως ολομόναχοι με τον Σταυρό στο χέρι, υποστηρίζοντας τα δημοκρατικά τους ιδανικά. Η ταινία του Rod Lurie - η καλύτερη μέχρι στιγμής στην πορεία του Ισραηλίτη - παίρνει την αφορμή της από ένα πραγματικό περιστατικό, που επίσης θάφτηκε από τα ΜΜΕ, για να αναδείξει ένα πραγματικό γεγονός. Σίγουρα δεν ξεφεύγει από την ακαδημαϊκή γραφή, ούτε ανεβάζει έντονες δραματουργικές στροφές, όμως τολμά να μιλήσει εκεί που άπαντες άλλοι σιωπούν. Τύχη για το φιλμ, αποτελεί η παρουσία της Beckinsale, που μακριά από τους action εκρηκτικούς ρόλους του πρόσφατου παρελθόντος της, μας υπενθυμίζει τον λόγο που δεν την χώρεσε η Βρετανία και την κέρδισε το Χόλιγουντ, το πηγαίο ταλέντο της. Περιστοιχισμένη από έξοχους ρολίστες, όπως ο Alan Alda, ως βετεράνος δικηγόρος και ο Matt Dillon, που παίζει τέλεια τον φασίστα - διώκτη, η Λονδρέζα στηρίζει όμορφα τον πονεμένο χαρακτήρα της, δίχως ψευτομελοδραματισμούς και ακρότητες. Κάποτε βέβαια, το να συμμετέχεις σε παρέες που έκριναν την δομή του συστήματος, σε οδηγούσε αυτοστιγμεί στην Μαύρη Λίστα. Ελπίζω να μην συμβεί το ίδιο και τώρα με την περίπτωση της όμορφης Kate...
Φιλόδοξη ρεπόρτερ, ανακαλύπτει λαβράκι, στην υπόθεση εκδικητικής προβοκάτσιας κατά της Βενεζουέλας, χώρας που θεωρήθηκε υπεύθυνη για την δολοφονική επίθεση κατά του Πλανητάρχη. Κι επειδή δεν αποκαλύπτει την πηγή της, οδηγείται σιδηροδέσμια, ως ο χειρότερος φονιάς, στην φυλακή. Άρον, άρον σταύρωσον αυτούς τους κομμουνιστάς, που τόλμησαν να υψώσουν φωνή αμφισβητώντας την ισχύ του άρθρου 1 του Συντάγματος. Βόμβα στο Πεντάγωνο να είχε τοποθετήσει η δημοσιογράφος, δεν θα είχε υποστεί τέτοιους εξευτελισμούς, επιπέδου Εξπρές του Μεσονυκτίου, να κυνηγηθεί τόσο έντονα, να διαλυθεί η οικογένεια της, να λοιδωρηθεί από τους πάντες, επειδή δεν ξεστόμισε το όνομα του συνδέσμου της, όπως προστάζει η κοινωνία της ρουφιανιάς.
Για πες: Ευτυχώς για τις States, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι με Αρχές, που προχωρούν όμως ολομόναχοι με τον Σταυρό στο χέρι, υποστηρίζοντας τα δημοκρατικά τους ιδανικά. Η ταινία του Rod Lurie - η καλύτερη μέχρι στιγμής στην πορεία του Ισραηλίτη - παίρνει την αφορμή της από ένα πραγματικό περιστατικό, που επίσης θάφτηκε από τα ΜΜΕ, για να αναδείξει ένα πραγματικό γεγονός. Σίγουρα δεν ξεφεύγει από την ακαδημαϊκή γραφή, ούτε ανεβάζει έντονες δραματουργικές στροφές, όμως τολμά να μιλήσει εκεί που άπαντες άλλοι σιωπούν. Τύχη για το φιλμ, αποτελεί η παρουσία της Beckinsale, που μακριά από τους action εκρηκτικούς ρόλους του πρόσφατου παρελθόντος της, μας υπενθυμίζει τον λόγο που δεν την χώρεσε η Βρετανία και την κέρδισε το Χόλιγουντ, το πηγαίο ταλέντο της. Περιστοιχισμένη από έξοχους ρολίστες, όπως ο Alan Alda, ως βετεράνος δικηγόρος και ο Matt Dillon, που παίζει τέλεια τον φασίστα - διώκτη, η Λονδρέζα στηρίζει όμορφα τον πονεμένο χαρακτήρα της, δίχως ψευτομελοδραματισμούς και ακρότητες. Κάποτε βέβαια, το να συμμετέχεις σε παρέες που έκριναν την δομή του συστήματος, σε οδηγούσε αυτοστιγμεί στην Μαύρη Λίστα. Ελπίζω να μην συμβεί το ίδιο και τώρα με την περίπτωση της όμορφης Kate...
Στις αίθουσες 24 Σεπτεμβρίου από την Audiovisual
Trailer
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική