Κυριακάτικο Κάλεσμα
του Adrian Sitaru. Με τους Adrian Titieni, Ioana Flora, Maria Dinulescu
Σε πρώτο πρόσωπο
του zerVo
Ζευγάρι κυκλοθυμικών εραστών, ξεκινά μια μονοήμερη εκδρομή στην εξοχή. Από απροσεξία εκείνη θα κτυπήσει με το αμάξι εκδιδόμενη κοπέλα, που θεωρώντας την νεκρή θα θελήσει να την εξαφανίσει. Εκείνη όμως ξυπνά και αυτοπροσκαλείται στην παρέα. Το Ρουμάνικο σινεμά, δείχνει πως μπορεί να κτίσει ένα αξιοπρεπές οικοδόμημα πάνω στα θεμέλια που έθεσε το συγκλονιστικό 4 Months, 3 Weeks And 2 Days, αποδεικνύοντας πως αν περισσεύει η έμπνευση, δεν απαιτούνται υψηλά μπάτζετ. Με 450 χιλιάρικα μόνο, ο Sitaru, προσφέρει μια ολοκληρωμένη κινηματογραφική άποψη, δίνοντας με τα πλάνα του ουκ ολίγη τροφή για σκέψη στον θεατή. Η βάση της ιστορίας του ορίζεται από το στοιχείο που καταστρέφει οποιαδήποτε υπόνοια υγιούς σχέσης, την έλλειψη εμπιστοσύνης, που προκαλεί το ψέμα ή καλύτερα στην περίπτωση μας, η απόκρυψη της πλήρους αλήθειας.
Για πες: Ο Ρουμάνος στην αφήγηση του χρησιμοποιεί το τρικ της άμεσης αντικειμενικής προοπτικής της κάμερας, τεχνική που μπορεί να θεωρείται ξεπερασμένη και παλιομοδίτικη, σε εντάσσει όμως πανεύκολα στο κλίμα της υπόθεσης. Ενός θέματος που συνθέτει ένα παράξενο σκαληνό τρίγωνο, που κάθε πλευρά του κρύβει ένα μυστικό. Πλημμυρισμένο από αλληγορίες - το ψάρεμα, ο κυνηγός, η απόδραση από την μουντάδα της πόλης - το έργο δανείζεται το ύφος Πολάνσκι με το υποβόσκουν σασπένς, χωρίς ποτέ όμως να φτάνει σε βιαιότητες και ακρότητες. Κατόπιν μακροσκελών διαλόγων, που αν δεν παρασυρθείς από την κουκλίστικη ομορφιά των πρωταγωνιστριών Dinulescu και Flora, θα καταλάβεις πως είναι καλύτερα για όλους να πέφτουν κάποια στιγμή οι μάσκες, φτάνουμε στο φινάλε, που και λυτρωτικά λειτουργεί για τους χαρακτήρες, αλλά και αποκαλυπτικά για την πραγματική ταυτότητα του τρίτου προσώπου που όπως άξαφνα εμφανίζεται άλλο τόσο αστραπιαία χάνεται. Όπως συμβαίνει σε κάθε περίπτωση διαβολής άλλωστε...
Για πες: Ο Ρουμάνος στην αφήγηση του χρησιμοποιεί το τρικ της άμεσης αντικειμενικής προοπτικής της κάμερας, τεχνική που μπορεί να θεωρείται ξεπερασμένη και παλιομοδίτικη, σε εντάσσει όμως πανεύκολα στο κλίμα της υπόθεσης. Ενός θέματος που συνθέτει ένα παράξενο σκαληνό τρίγωνο, που κάθε πλευρά του κρύβει ένα μυστικό. Πλημμυρισμένο από αλληγορίες - το ψάρεμα, ο κυνηγός, η απόδραση από την μουντάδα της πόλης - το έργο δανείζεται το ύφος Πολάνσκι με το υποβόσκουν σασπένς, χωρίς ποτέ όμως να φτάνει σε βιαιότητες και ακρότητες. Κατόπιν μακροσκελών διαλόγων, που αν δεν παρασυρθείς από την κουκλίστικη ομορφιά των πρωταγωνιστριών Dinulescu και Flora, θα καταλάβεις πως είναι καλύτερα για όλους να πέφτουν κάποια στιγμή οι μάσκες, φτάνουμε στο φινάλε, που και λυτρωτικά λειτουργεί για τους χαρακτήρες, αλλά και αποκαλυπτικά για την πραγματική ταυτότητα του τρίτου προσώπου που όπως άξαφνα εμφανίζεται άλλο τόσο αστραπιαία χάνεται. Όπως συμβαίνει σε κάθε περίπτωση διαβολής άλλωστε...
Στις αίθουσες t.b.a.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική