του Werner Herzog. Με τους Nicolas Cage, Eva Mendes, Val Kilmer
Ποιο ριμέικ?
του zerVo
"Εκείνος που σε κλέβει, το μοναδικό μέρος που δικαιούται να συνεχίσει την ζωή του, είναι η κόλαση." Όταν ξεκινάς να δουλέψεις με τέτοιο ευχολόγιο, από εκείνον που φαντάστηκε (και κατόπιν σχεδίασε και εντέλει έφτιαξε) την ταινία που προγραμματίζεις να ριμεικάρεις, τότε το πιο πιθανό είναι να φας τα μούτρα σου. Αν μάλιστα το στόμα του εναντίον σου άνοιξε το καλόπαιδο που λέγεται Abel Ferrara, τότε καλά θα κάνεις να σταματήσεις το όποιο σχέδιο σου πριν το pre-production, είσαι χαμένος από χέρι. Εκτός φυσικά και στις φλέβες σου τρέχει γερμανικό αίμα, δεν το βάζεις ποτέ κάτω, πεισμώνεις και πηγαίνεις ολοταχώς στην κόντρα. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις bras de fer όμως πρωτεύοντα ρόλο παίζει το αποτέλεσμα και όχι το θέαμα. Και ας πούμε ότι ο Herzog τα κατάφερε, νίκησε. Εμείς είδαμε τίποτα της προκοπής στο πανί?
Μπάτσος εθισμένος σε ναρκωτικά και παυσίπονα, για να γιάνει η πλάτη του, αναλαμβάνει υπόθεση μαζικής δολοφονίας ομάδας Σενεγαλέζων λαθρομεταναστών, μπλεγμένων σε διακίνηση παράνομων ουσιών. Αντί να στείλει τον ύποπτο φυλακή όμως, στήνει μαζί του συμφωνίες. Το βασικό μου ερώτημα, είναι γιατί κάποιος να ασχοληθεί με την επανάληψη ενός ξεχασμένου στο χρόνο θέματος, που ούτε εμπορική, ούτε καλλιτεχνική επιτυχία υπήρξε. Ακόμη και την απάντηση "έτσι μ'αρέσει" να πάρω, πρέπει να ρωτήσω, ποιος σκέφτηκε να πει πως το τωρινό Bad Lieutenant είναι διασκευή εκείνου του 1992? Γιατί όσο είναι εναλλακτική κόπια της ταινίας με τον Harvey Keitel, άλλο τόσο είναι και του Narc, του Romeo Is Bleeding, του Training Day και δε συμμαζεύεται. Εκτός και αν οποιαδήποτε δημιουργία περιλαμβάνει στο στόρι διεφθαρμένο εκπρόσωπο του νόμου, τυγχάνει συνέχεια του έργου του Abel, οπότε πάσο... Μεταξύ των δύο, ετούτη είναι η μόνη ομοιότης. Να πω για τον χώρο, που στην μια περίπτωση είναι οι μουντοί βρωμιάρικοι δρόμοι του Big Apple και στην άλλη η χιλιοτραγουδισμένη Λουιζιάνα? Να αναφερθώ στην φωτογραφία, που τότε θύμιζε exploitation και τώρα ντοκιμαντερίζει? Να μιλήσω για τα βαθύτερα θρησκευτικά νοήματα του πρωτότυπου που αντιπαραβάλονται από τις οπτασίες ενός εθελούσια βουτηγμένου στην λάσπη αστυνόμου?
Για πες: Η Διαφθορά στην Νέα Ορλεάνη, θα έλεγα πως φτιάχτηκε από τον Herzog, δίχως συγκεκριμένο πλάνο για να προσφέρει κάτι καινούργιο, αντίθετα κτίστηκε εξ ολοκλήρου πάνω στην μανιέρα που - δίκαια κατά τ'άλλα - χάρισε ένα Όσκαρ στον Cage. Τότε ήταν οι βότκες και τα τζιν στο Λας Βέγκας, τώρα είναι οι κόκες και τα Βικοντίν, στην πρωτεύουσα της Τζαζ. Θολούρα, βούρκος, πουτάνες (η Mendes ένα κι ένα) και πάρε δώσε κάτω από το τραπέζι, με μοναδικό κερδισμένο τον Nicolas, που μετά από χρόνια στέκεται έστω αξιοπρεπώς στην σκηνή, μακριά από τις ηλίθιες μουτσούνες του πρόσφατου παρελθόντος. Τώρα που το καλοσκέφτομαι πάντως, καλά θα ήταν να απαντούσε ο Ferrara με ένα καινούργιο Aguirre. Εκεί να δεις πόλεμος...
Μπάτσος εθισμένος σε ναρκωτικά και παυσίπονα, για να γιάνει η πλάτη του, αναλαμβάνει υπόθεση μαζικής δολοφονίας ομάδας Σενεγαλέζων λαθρομεταναστών, μπλεγμένων σε διακίνηση παράνομων ουσιών. Αντί να στείλει τον ύποπτο φυλακή όμως, στήνει μαζί του συμφωνίες. Το βασικό μου ερώτημα, είναι γιατί κάποιος να ασχοληθεί με την επανάληψη ενός ξεχασμένου στο χρόνο θέματος, που ούτε εμπορική, ούτε καλλιτεχνική επιτυχία υπήρξε. Ακόμη και την απάντηση "έτσι μ'αρέσει" να πάρω, πρέπει να ρωτήσω, ποιος σκέφτηκε να πει πως το τωρινό Bad Lieutenant είναι διασκευή εκείνου του 1992? Γιατί όσο είναι εναλλακτική κόπια της ταινίας με τον Harvey Keitel, άλλο τόσο είναι και του Narc, του Romeo Is Bleeding, του Training Day και δε συμμαζεύεται. Εκτός και αν οποιαδήποτε δημιουργία περιλαμβάνει στο στόρι διεφθαρμένο εκπρόσωπο του νόμου, τυγχάνει συνέχεια του έργου του Abel, οπότε πάσο... Μεταξύ των δύο, ετούτη είναι η μόνη ομοιότης. Να πω για τον χώρο, που στην μια περίπτωση είναι οι μουντοί βρωμιάρικοι δρόμοι του Big Apple και στην άλλη η χιλιοτραγουδισμένη Λουιζιάνα? Να αναφερθώ στην φωτογραφία, που τότε θύμιζε exploitation και τώρα ντοκιμαντερίζει? Να μιλήσω για τα βαθύτερα θρησκευτικά νοήματα του πρωτότυπου που αντιπαραβάλονται από τις οπτασίες ενός εθελούσια βουτηγμένου στην λάσπη αστυνόμου?
Για πες: Η Διαφθορά στην Νέα Ορλεάνη, θα έλεγα πως φτιάχτηκε από τον Herzog, δίχως συγκεκριμένο πλάνο για να προσφέρει κάτι καινούργιο, αντίθετα κτίστηκε εξ ολοκλήρου πάνω στην μανιέρα που - δίκαια κατά τ'άλλα - χάρισε ένα Όσκαρ στον Cage. Τότε ήταν οι βότκες και τα τζιν στο Λας Βέγκας, τώρα είναι οι κόκες και τα Βικοντίν, στην πρωτεύουσα της Τζαζ. Θολούρα, βούρκος, πουτάνες (η Mendes ένα κι ένα) και πάρε δώσε κάτω από το τραπέζι, με μοναδικό κερδισμένο τον Nicolas, που μετά από χρόνια στέκεται έστω αξιοπρεπώς στην σκηνή, μακριά από τις ηλίθιες μουτσούνες του πρόσφατου παρελθόντος. Τώρα που το καλοσκέφτομαι πάντως, καλά θα ήταν να απαντούσε ο Ferrara με ένα καινούργιο Aguirre. Εκεί να δεις πόλεμος...
Στις αίθουσες 17 Σεπτεμβρίου από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική