Movies Ltd

Πενταμελής οικογένεια, που διαμένει σε αγροικία στο πλάι μιας αχρησιμοποίητης λεωφόρου, νιώθει πως ζει μια ζωή παραδεισένια Μέχρι την στιγμή που ο δρόμος θα τεθεί σε λειτουργία. Ούτε ο Θεός δεν άντεξε την τόση ευτυχία τους. Πραγματικά κι εγώ αντικρίζοντας αυτό το εισαγωγικό δεκάλεπτο, αναρωτήθηκα αν μπορεί να υπάρξει πιο ευτυχισμένη φαμίλια σε όλον τον πλανήτη. Γονείς και παιδιά να παίζουν χόκεϊ στην απάτητη άσφαλτο, περικυκλωμένοι από ένα απέραντο λιβάδι ώστε τα γέλια τους να σβήσουν μέχρι να βρουν το επόμενο σημάδι πολιτισμού. Δάκρυσα. Τέτοια χαρά δεν βρίσκεις πουθενά. Το τελευταίο πράγμα που θα μπορούσα να φανταστώ, ήταν η δοκιμασία που θα με υπέβαλλε η Ursula Meier, τεστάροντας με σε ένα υπερβολικά δραματικό κοντράστ συναισθημάτων. Κι όλα αυτά από την στιγμή που διέσχισε την εθνική οδό, δίπλα στην μάντρα του σπιτιού τους το πρώτο αυτοκίνητο. Κι όμως αν κοιτάξεις καλά ανάμεσα στις γραμμές, η νεύρωση της μάνας διαφαινόταν πως κάποια στιγμή θα ξεσπούσε, πολύ πριν από την ώρα μηδέν.


Το θέμα του "Σπίτι Με Θέα", μπορεί να σου μοιάσει αλληγορικό, μα στην εξέλιξη του θα διαπιστώσεις, πως είναι πέρα για πέρα ρεαλιστικό. Το σπίτι είναι ένας μικρόκοσμος, που λειτουργεί απομονωτικά από καθετί που μπορεί να προσβάλλει την συνοχή και τα χρηστά ήθη της οικογένειας. Ζούμε μακριά από τα πάντα και αγαπημένοι, μονοιασμένοι, είναι το σύνθημα των σύγχρονων τρωγλωδυτών, που το διώροφο τους είναι η σπηλιά τους. Γι αυτό και τα έθιμα τους πρωτογονίζουν, δεν υπάρχει κανείς εκεί κοντά για να τους επικρίνει. Όταν η αυλή τους θα γίνει το πέρασμα χιλιάδων αυτοκινήτων ημερησίως, αυτό το ονειρικό περιβάλλον που είχαν μόνοι τους δημιουργήσει θα ανατραπεί. Αρχικά θα το πάρουν αψήφιστα, μα στο πέρασμα του χρόνου θα δουν πως μόνο αρνητικές επιπτώσεις θα έχει για την ηρεμία τους, η συνύπαρξη με τους ταξιδιώτες. Θα κινδυνεύσουν, θα ντροπιαστούν, θα χάσουν τον καθημερινό τους μπούσουλα, θα εκνευριστουν και εντέλει θα καταρρεύσουν εν ονόματι του εκσυγχρονισμού, που τους κτύπησε - κυριολεκτικά - την πόρτα.

Για πες: Η Ελβετίδα, μαθήτρια της σχολής Haneke, προσέχει πάρα πολύ τα βήματα της όσο κτίζει το κάδρο, που από ολόλευκο θα καταντήσει κατάμαυρο. Έχει όμως στην πορεία της την αρωγή της εκπληκτικής φωτογραφίας, που τονίζει τις αρετές της κεντροευρωπαϊκής επαρχίας, του προσεγμένου μέχρι νότας σάουντρακ, αλλά και των ερμηνειών δύο εκ των πλέον χαρισματικών γαλλόφωνων ερμηνευτών, ιδανικών να παίζουν ρόλους που ισορροπούν πάνω σε τεντωμένο σκοινί. Η εκφραστική Isabelle Huppert και ο δυνατός Βέλγος Olivier Gourmet, διαθέτουν αμφότεροι αυτή την τραγικότητα στο αληθινό παίξιμο τους, σαν να βρήκε εκείνους η καταστροφή και τώρα το σπιτάκι τους από κήπος της Εδέμ, κατέληξε σε γεμάτο καρκινικές ουσίες οργανισμό, που εντός ολίγου θα τους κατασπαράξει. Όπως μέρα με την ημέρα, κατασπαράσει η ανάπτυξη τους μικρόκοσμους όλων μας, αλλά ελάχιστοι μπορούν να το κατανοήσουν και να αντιδράσουν. Έστω και ακραία, όπως οι ήρωες του Home...