Movies Ltd

Μπορεί και να μιλάμε για το ρεκόρ πιο αργοπορημένης κυκλοφορίας ολόκληρης της σεζόν. Την ίδια στιγμή που η ταινία, είτε με τον ένα τίτλο της (The Code) είτε με τον άλλο (Thick As Thieves) υπάρχει στις προθήκες των βιντεοκλάμπ, πριν από το Πάσχα, εδώ την θυμηθήκαμε εν μέσω θέρους ξεχασμένη σε κάποια αποθήκη και λέμε δεν την ρίχνουμε στα θερινά. Παίζει και ο Banderas, όλο και κάποια κοπελιά, από τις αμέτρητες που τον λιγουρεύονται, θα κάνει τον κόπο να βολτάρει μέχρι τον καλοκαιρινό. Άσχετα αν - μηδεμιάς εξαίρεσης, από τον καιρό που μου πρωτοέκανε κλικ, στο Glory νομίζω, έχουν περάσει και είκοσι χρόνια - η εγγύηση είναι και παραμένει ο Morgan Freeman...


Βετεράνος διαρρήκτης (με το όνομα Ρίπλει, καμία αναφορά στους Aliens) στρατολογεί νεαρότερο Λατίνο χαρισματικό κλεφτάκο, για να στήσουν παρέα το μεγάλο κόλπο, την κλοπής αμύθητου τσαρικού θησαυρού. Πόσες φορές να το αντέξεις πια, το ίδιο και το ίδιο παραμύθι? Και καλά, αν είσαι νεότερος, ας πούμε πως τα δυο τρία Οceans και κάτι Italian Job μαζί με τα συν αυτώ, μπορεί και να σου άνοιξαν την όρεξη για μια ακόμη κινηματογραφική λωποδυσιά. Αν ανήκεις στους παλιότερους που κι αν έχουν δει τα ματάκια τους Rififi και Great Train Robbery και συναγωνίζεσαι τον Παλαιοκώστα στην δημιουργία ληστρικών σχεδίων, τι μπορούν να σου κάνουν τέτοιες αρπαχτές μέτριας οργάνωσης και δράσης, που μπροστά τους το Entrapment μοιάζει με το απόλυτο heist movie? Εκτός και αν είσαι από εκείνους που αρέσκονται στα σεναριακά twists και τις ανατροπές της εξέλιξης της ιστορίας, που από δαύτα το φιλμάκι της Leder, διαθέτει αρκετά θάλεγα...

Για πες: Ούτε αυτά όμως είναι τα σημεία που μου έμειναν στη cache memory, μετά την παρακολούθηση του The Code. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο καρέ, τα πάντα μου φαίνονταν τόσο επίπεδα και κλισέ, που δεν εντόπισα κάτι το αξιομνημόνευτο. Α, εκτός ίσως από την παρέλαση με τα σέξι lingerie της ξανθιάς καλλονής Radha Mitchell, που νομίζω αν το σκεφτόταν σοβαρότερα (όταν έπρεπε) θα καταλάβαινε πως η τύχη της θα ήταν καλύτερη στο μόντελινγκ, παρά στην υποκριτική. Όσο για τους ρόλους τα' πα και τα ξαναλέω. Ο Freeman ακόμη και Uwe Boll να παίζει, ανεβάζει τουλάχιστον δύο αστεράκια το επίπεδο της παραγωγής, την ίδια ώρα που ο Banderas μετρά τις μελαχρινές αφέλειες του, για να δει αν η μπογιά του περνά ακόμη. Αφού πενηντάρισε ο Σπανιόλος και ακόμη σαλτάρει από τα βαγόνια του μετρό σαν τζόβενο, μάλλον καλά τα καταφέρνει, πες...