Movies Ltd

Σύμφωνοι, ας πούμε ότι είσαι από εκείνους τους φανατικούς του πρωτότυπου manga, με την μικρή διάρκεια (50 mins) και την σημαντική απήχηση στους φίλους του είδους, εδώ και δέκα χρόνια που έχει παιχτεί. Υπάρχει καμία περίπτωση να μην δεις την εκδοχή με τους πραγματικούς χαρακτήρες? Αμφιβάλλω... Τι συμβαίνει όμως στην περίπτωση που κάθε μοντέρνα αναπαράσταση των βρικολάκων σου φέρνει αποστροφή, οι λίμνες αίματος και τα κομμένα κεφάλια ζορίζουν την αισθητική σου και η λέξη μάνγκα το μόνο που σου φέρνει στο μυαλό, είναι ο...Βοτανικός? Τότε μπορείς να κάνεις άνετα την υπόθεση, πως το Blood: The Last Vampire, είναι μια ταινία που για σένα δεν υπήρξε ποτέ...


Πιτσιρίκι, ονόματι Σάγια, αριστούχο στον χειρισμό της κατάνα και με βαμπιρικές καταβολές, στέλνεται από τις μυστικές υπηρεσίες σε σχολείο αμερικάνικης βάσης της Τζαπάν, για να εξολοθρεύσει οποιονδήποτε αντιληφθεί πως διαθέτει...σουβλερά δοντάκια. Στην δρακουλίστικη καταιγίδα που έχει ξεσπάσει τον τελευταίο καιρό και έχει απήχηση στο (νεανικό κυρίως) κοινό, επιθυμεί να κερδίσει μια θεσούλα το φιλμ του Chris Nahon, που τουλάχιστον από διαχείριση ρυθμού δεν είναι κανένας άσχετος αν θυμηθώ το Kiss Of The Dragon του, με τον Jet Li. Δυστυχώς για το φιλμ όμως, η οποιαδήποτε σχέση έμπνευσης - αναπαραγωγής, εξαντλείται στο εισαγωγικό ίντρο, μέσα στο βαγόνι του τρένου, στιγμιότυπο παρμένο εξ ολοκλήρου από το ορίτζιναλ εργάκι. Όλα τα υπόλοιπα είναι λίγο έως πολύ αντιγραμμένα από πολύ υψηλότερου επιπέδου ανάλογες δημιουργίες, κυρίως από το Kill Bill και τα έπη του Yimou που λειτουργούν σαν μπούσουλας για τον Γάλλο, τόσο στα εμβόλιμα φλασμπάκ της ιστορίας, όσο και στις αεροπλανικές μάχες της μικρούλας, με τους πολυπληθείς νταβραντισμένους αντιπάλους της.

Για πες: Προσωπικά δεν περίμενα τίποτα περισσότερο από το Blood, από την στιγμή που γνώριζα πως η παραγωγή είχε σκοπό της να φέρει τα μέτρα της ταινίας σε πιο δυτικά πρότυπα, αφήνοντας στην άκρη την ισχυρή βάση της γιαπωνέζικης animation παράδοσης, αλλά και κάποια σημαντικά ερωτηματικά, που είχε θέσει το πόνημα του Kitakubo, για τον διπρόσωπο ρόλο της Αμερικής, που εδώ ξεπερνιούνται εντελώς επιδερμικά. Δεν θα διαφωνήσω πως το school's out ντυσιματάκι της Κορεάτισσας σταρ Γιαννούλας Jun είναι σκέτη πρόκληση, μα αυτό από μόνο του δεν φτάνει για να ανεβάσει ψηλότερα μια μικρής εμβέλειας περιπέτεια, που τελικώς δεν ξεπερνά την μετριότητα.