Η Απαγωγή
του Pierre Morel. Με τους Liam Neeson, Famke Janssen, Maggie Grace.
Good Luck...
του zerVo
Κάτι τέτοιες περιπτώσεις, όπως του Taken, που δεν διακρίνονται ούτε για την θεματική τους πρωτοτυπία, ούτε για καμιά απίθανη σεναριακή έμπνευση, αποδεικνύουν έμπρακτα, τι σημαίνει να έχεις ανάμεσα στο καστ, έναν τουλάχιστον ερμηνευτή υψηλού διαμετρήματος. Μιας και το φιλμ ακολουθεί πιστότατα, τους κανόνες των ταινιών δράσης, που κυκλοφορούσαν κατά μυριάδες την δεκαετία του 80, βασικά για να τροφοδοτήσουν την δευτερεύουσας (καλλιτεχνικά, όχι εμπορικά) σημασίας αγορά του βίντεο, φαντάστηκα το συγκεκριμένο action movie, να είχε για πρωταγωνιστή, μια από τις ανύπαρκτου ταλέντου φάτσες, που σουλάτσαραν ανεξέλεγκτα εκείνη την εποχή. Ε, με τίποτα Dudikoff, Van Damme ή Norris, να υποδύονταν τον ασφαλίτη, τώρα θα ψάχναμε το Taken σε τίποτα κάδους ανακύκλωσης. Είδες πως αλλάζουν μερικές φορές τα πράγματα?
Οι φόβοι του πρώην κυβερνητικού μυστικού πράκτορα Μιλς, γύρω από το ταξίδι της ανήλικης κόρης του στο Παρίσι, θα βγουν αληθινοί, από την στιγμή που εκείνη θα πέσει θύμα απαγωγής. Ώρα να ξεσκουριάσει, από την μακρόχρονη αποχή, ταξιδεύοντας στην Πόλη του Φωτός, για να εντοπίσει τους απαγωγείς και να τους εξοντώσει. Με λίγα λόγια δηλαδή, την πάτησαν οι αλβανέζοι έμποροι λευκής σαρκός, που διάλεξαν την λάθος τουρίστρια να τσιμπήσουν, μόλις αφήχθηκε στο αεροδρόμιο Ντε Γκολ. Από αυτό το σημείο και μετά, ακούγεται δυνατά το τικ τακ της αντίστροφης μέτρησης, μέχρι να αφανιστούν ένας προς έναν οι συμμορίτες, από τον τελευταίο τροχό μέχρι τον αρχι-γκάνγκστερ. Δύσκολα πάντως μπορεί να μην σκεφτεί ο υποψιασμένος θεατής, πως στο σενάριο, δεν έχει βάλει το χεράκι του ο Luc Besson, που έχει βαλθεί να σπάσει κάθε σχετικό ρεκόρ, συμπαραγωγών σε ετήσια βάση. Αν και μου φάνηκε, πως κάποια πλάνα, ειδικά εκείνα στους εξωτερικούς χώρους της Γαλλικής πρωτεύουσας, μάλλον είναι δικής του καθοδήγησης κι όχι του Pierre Morel, που υπογράφει επίσημα την Απαγωγή.
Για πες: Από το 1981, που πρωτοείδα τον Liam Neeson, στο πολυδιάστατο Excalibur, μέχρι σήμερα, νιώθω πως πρόκειται για έναν ερμηνευτή που μπορεί να φέρει εις πέρας, οποιαδήποτε ρολίστικη αποστολή του ζητηθεί. Με ένα παλμαρέ που περιλαμβάνει από Schindler έως Batman, για τον Ιρλανδό, το να παίξει τον δίχως όρια εκδικητή, που έβαλε σε πρώτη μοίρα την δουλειά, από την οικογένεια, μοιάζει με παιχνιδάκι. Κι όμως η ερμηνευτική φόρμα του είναι άριστη, με συνέπεια να παρασύρει με την ορμή του και το χιλιοειπωμένο σενάριο, κάνοντας το να φαίνεται ρεαλιστικό, εκεί που δεν υπάρχει σταγόνα αληθοφάνειας. Πείθοντας ταυτόχρονα, πως, παρόλη την ευγενική του εμφάνιση, όσοι εγκληματίες πέσουν οσονούπω στα επαγγελματικά μελετημένα - είδες η secret service? - δίχτυα του, κυριολεκτικά, θα φτύσουν αίμα...
Οι φόβοι του πρώην κυβερνητικού μυστικού πράκτορα Μιλς, γύρω από το ταξίδι της ανήλικης κόρης του στο Παρίσι, θα βγουν αληθινοί, από την στιγμή που εκείνη θα πέσει θύμα απαγωγής. Ώρα να ξεσκουριάσει, από την μακρόχρονη αποχή, ταξιδεύοντας στην Πόλη του Φωτός, για να εντοπίσει τους απαγωγείς και να τους εξοντώσει. Με λίγα λόγια δηλαδή, την πάτησαν οι αλβανέζοι έμποροι λευκής σαρκός, που διάλεξαν την λάθος τουρίστρια να τσιμπήσουν, μόλις αφήχθηκε στο αεροδρόμιο Ντε Γκολ. Από αυτό το σημείο και μετά, ακούγεται δυνατά το τικ τακ της αντίστροφης μέτρησης, μέχρι να αφανιστούν ένας προς έναν οι συμμορίτες, από τον τελευταίο τροχό μέχρι τον αρχι-γκάνγκστερ. Δύσκολα πάντως μπορεί να μην σκεφτεί ο υποψιασμένος θεατής, πως στο σενάριο, δεν έχει βάλει το χεράκι του ο Luc Besson, που έχει βαλθεί να σπάσει κάθε σχετικό ρεκόρ, συμπαραγωγών σε ετήσια βάση. Αν και μου φάνηκε, πως κάποια πλάνα, ειδικά εκείνα στους εξωτερικούς χώρους της Γαλλικής πρωτεύουσας, μάλλον είναι δικής του καθοδήγησης κι όχι του Pierre Morel, που υπογράφει επίσημα την Απαγωγή.
Για πες: Από το 1981, που πρωτοείδα τον Liam Neeson, στο πολυδιάστατο Excalibur, μέχρι σήμερα, νιώθω πως πρόκειται για έναν ερμηνευτή που μπορεί να φέρει εις πέρας, οποιαδήποτε ρολίστικη αποστολή του ζητηθεί. Με ένα παλμαρέ που περιλαμβάνει από Schindler έως Batman, για τον Ιρλανδό, το να παίξει τον δίχως όρια εκδικητή, που έβαλε σε πρώτη μοίρα την δουλειά, από την οικογένεια, μοιάζει με παιχνιδάκι. Κι όμως η ερμηνευτική φόρμα του είναι άριστη, με συνέπεια να παρασύρει με την ορμή του και το χιλιοειπωμένο σενάριο, κάνοντας το να φαίνεται ρεαλιστικό, εκεί που δεν υπάρχει σταγόνα αληθοφάνειας. Πείθοντας ταυτόχρονα, πως, παρόλη την ευγενική του εμφάνιση, όσοι εγκληματίες πέσουν οσονούπω στα επαγγελματικά μελετημένα - είδες η secret service? - δίχτυα του, κυριολεκτικά, θα φτύσουν αίμα...
Στις αίθουσες 18 Ιουνίου από την Audiovisual
Trailer
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική