Movies Ltd

Ας κάνω την υπόθεση εργασίας πως το In The Electric Mist είναι - που δεν είναι, αλλά λέμε - μια σπουδαία ταινία. Τι σημαίνει αυτό, πως ο δημιουργός του έργου, είναι μεγάλος και τρανός? Για τον Tavernier καλή άποψη έχω σχηματίσει εδώ και τριάντα χρόνια, θα περίμενα ένα police story με κοινωνικές προεκτάσεις, να μου φτιάξει το 2009 εντυπώσεις για τον πλάστη του "Ωρολογοποιού του Σεν Πολ"? Μήπως σημαίνει, πως θα ανοίξει σε έναν ευρωπαίο τις πόρτες για μια διεθνή καριέρα? Αν είναι τριάντα μέχρι σαράντα ετών μπορεί, όπως είναι πιθανό να γίνει με τον Ganz ή τον Kounen, αν έχει εβδομηνταρίσει, όπως ο παρόντας, τι νέα πορεία να ξεκινήσει πια, πέραν του Ατλαντικού? Ή μήπως σκοπό έχει την εμπορική απήχηση, με δεδομένη την παρουσία γνωστών και σημαντικών ηθοποιών? Αυτό κι αν είναι αστείο, εφόσον το τελευταίο χιτ με φόντο τους βάλτους της Λουιζιάνας, χάνεται στα βάθη του κινηματογραφικού αιώνα. Τότε ποια κρυφή ματαιοδοξία σε παρακίνησε monsieur Bertrand, ώστε να μας προσφέρεις την συγκεκριμένη ταινία?


Προβληματικός ρέιντζερ σε επαρχία γειτονικά της Νέας Ορλεάνης, βρίσκεται μπροστά σε μια δύσκολη υπόθεση δολοφονίας ενός κοριτσιού ελευθερίων ηθών. Συνάμα στο μυαλό του, ξυπνούν οι μνήμες, ενός φονικού που είχε συμβεί πριν από τρεις δεκαετίες και αυτές τις δύο περιπτώσεις θα αποπειραθεί να συνδέσει. Με το Electric Mist είχα μια αρχική αρνητική προκατάληψη, κυρίως λόγω του τόπου που είναι τοποθετημένη η δράση, που μπορεί να είναι πανέμορφος από κοντά, αλλά μου βγάζει μια νεγκατίβα ως σκηνικό. Το άσχημο είναι πως η ταινία δεν έκανε απολύτως τίποτα για να μου διώξει αυτό το προαίσθημα, το αντίθετο μάλιστα, όσο η ώρα περνούσε, η κατάσταση βάραινε ολοένα και περισσότερο, από την δίχως αντίκρυσμα αναζήτηση ταυτότητας της. Η θεματική πολυπλοκότητα ανάμεσα στις εικόνες του φιλμ, με μπέρδεψε ώστε να μην ξέρω τι βλέπω: Ένα τυπικό αστυνομικό επαρχιώτικο δράμα, με εγκληματίες και θύματα? Μια κοινωνική προσέγγιση στο πρόβλημα του αλκοολισμού? Ένα μεταφυσικό παιχνίδισμα, του σήμερα με το χθες, μέσα από την ομιχλώδη παρουσία των φαντασμάτων ηρώων του εμφυλίου? Ένα θρίλερ αγωνίας, όπου μετά από σειρά φόνων νεαρών γυναικών, ο ήρωας φοβάται μην πάθει τα ίδια η κορούλα του? Ή μήπως μια πολιτική μελέτη πάνω στα ζητήματα που αντιμετωπίζουν τα θύματα του τυφώνα Κατρίνα? Αχταρμάς...

Για πες: Αν δε, δεν υπήρχε και ο Tommy Lee, νομίζω πως δεν θα είχα το σθένος να συνθέσω όλο αυτό το ατημέλητο παζλ στο μυαλό μου. Εκείνος, μέσα από την φιγούρα του ντετέκτιβ, που τόσο καλά ξέρει να αποδίδει λόγω εμπειρίας, με έπεισε να το παλέψω, μήπως και σχηματίσω μια ολοκληρωμένη άποψη. Ο Jones, αποτελεί το επίκεντρο, που γύρω του στροβιλίζονται έξι - επτά υπο-ιστορίες, άσχετα αν ακόμη κι ο δικός του χαρακτήρας δεν έχει μελετηθεί όσο θα έπρεπε. Φαντάσου δηλαδή τι συμβαίνει με τα συμπληρωματικά πρόσωπα της ιστορίας, που ξεπετάγονται από το πουθενά, διαρκώς, για να στηρίξουν το σενάριο και αμέσως μετά εξαφανίζονται. Ευτυχώς πάντως που άπαντες (!) οι συμπρωταγωνιστές, ενός έργου που στην Αμερική σημειωτέον κρίθηκε σαν straight to video, είναι γνώριμα πρόσωπα και το μπέρδεμα δεν εξελίσσεται σε κομφούζιο, οπότε θα ψάχναμε στο βάλτο και τα αυγά και τα πασχάλια...