Movies Ltd

του Mark Waters. Με τους Matthew McConaughey, Jennifer Garner, Michael Douglas.

Πόσες ρομαντικές κομεντί έχεις δει με τον McConaughey? Πέντε? Έξι? Στάσου να τις απαριθμήσω. Εκείνη με την Lopez, εκείνη με την Hudson, εκείνη με την Parker, εκείνη πάλι με την Hudson... Και σιγά που θυμάσαι τους τίτλους τους. Εδώ καλά καλά δεν μπορείς να θυμηθείς τι διαφορετικό είχε η μια από την άλλη, αφού σε όλες ο Τεξανός, στην αρχή το παίζει ο σούπερ γόητας, αλλά μετά από το μαθηματάκι που παίρνει, λουφάζει στην θέση του και αρκείται στο ένα και μοναδικό γκομενάκι, που μέχρι τότε δεν του είχε γυαλίσει καν. Περιμένεις λοιπόν να δεις κάτι διαφορετικό εδώ, ειδικά όταν ο τίτλος αφήνει την φαντασία σου να καλπάσει, για το πόσες μπορεί να είναι αυτές οι πρώην? Ε, λοιπόν άντε να σου κάνω το χατήρι, λέγοντας σου, πως το Ghosts Of Girlfriends Past, είναι σημαντικά καλύτερο ρομαντζάκι από τα προαναφερθέντα και μάλιστα σε όλους τους τομείς! Εμ, τι νόμιζες? Πως την ώρα που έχυνε την φαιά ουσία του ο Dickens, για να γράψει το Christmas Carol, δεν είχε κατά νου, πως κάποια στιγμή, αιώνες μετά, κάποιος γιάνκης θα υποδυόταν έναν εναλλακτικό Σκρουτζ? Αμ, πως!


Γοητευτικός φωτογράφος μόδας, που αλλάζει τις γυναίκες, ταχύτερα κι απ το κλείστρο της μηχανής του, κατά την διάρκεια της γαμήλιας τελετής του αδελφού του, θα δεχτεί την επίσκεψη τριών φαντασμάτων, που θα του αλλάξουν πλήρως τον τρόπο σκέψης. Θεωρώ απίθανο να μην έχεις παρακολουθήσει ποτέ, σε οποιαδήποτε φόρμα της, την Χριστουγεννιάτικη Ιστορία, όπου ο φιλάργυρος μεταβάλλεται σε μια και μόνο νύχτα σε καλοκάγαθο γέροντα. Ε, εδώ το στόρι ακολουθεί πιστότατα αυτή την διαδρομή, με τον καλό μας να γίνεται στόχος πνευμάτων, που θα τον ταξιδέψουν στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον του, κάνοντας τον να αναθεωρήσει την στάση ζωής. Κι αν το ίντρο, δεν προδιαθέτει ιδιαίτερα πως θα δούμε κάτι πέρα των τετριμμένων, μπορώ να πω πως από την στιγμή που τα φαντάσματα βάζουν μπρος το σχέδιο τους, το αποτέλεσμα είναι και γουστόζικο και κεφάτο.

Για πες: Που μπορεί όμως να οφείλεται κάτι τέτοιο, όταν το θέμα, μονάχα σαν πρωτότυπο δεν μπορεί να το πει κανείς? Βασικά στους περιφερειακούς ρόλους, που και πολλοί είναι και προσεγμένοι. Πρώτος και καλύτερος ο απίθανος Michael Douglas, που ως πνεύμα του τσιλιμπουρδίζοντα θείου - μέντορα, περιφέρεται διαρκώς στο νου του Κόννορ. Από κοντά σιγοντάρουν οι Lacey Chabert και ο Breckin Meyer, ως οι νευρωσικοί νιόπαντροι, αλλά και η ρολίστα Emma Stone, που κερδίζει όλο το χειροκρότημα σαν το πρώτο φάντασμα του χθες (όπου χθες βάλε δεκαετία του 80 και είσαι μέσα). Κι αν προσθέσω σαν κερασάκι στην τούρτα την πραγματικά όμορφη - αρκεί να περιορίσει λιγάκι το face building - Jennifer Garner, τότε τι μας απομένει? Μα και βέβαια ο McConaughey, καλοχτενισμένος, καλογυμνασμένος και με περισσότερες από 800 ώρες σολάριουμ, να μην καταστρέφει τουλάχιστον ότι χιουμοριστικό και διασκεδαστικό δημιουργεί η χορωδία. Χμ, είναι κι αυτή μια καλή αρχή θά λεγα...