By Takis Garis
Θα μπορούσε να ήταν ο επικήδειος μιας αμήχανης μετεκλογικής περιόδου. Το κακό κατευόδιο ενός λυτρωτικού «θάλαττααα!!! - θάλαττα!!!» που θα υπογραμμίσει την πιο σεξουάλικλι απολίτικαλ αποχή της μετα-απολιτευτικής Ελλάδας. Η εκτός-πεντάδας κατηγοριοποίηση της κούκλας Sakis στο νέο jinglάκι του τετραμέγιστου Fokas Evangelinos. Η δικαίωση του Catman στην 15η+ θέση του ευρω-ψοφοδελτίου του Δημοσθένη (όχι του ρήτωρος των ρερητορευμένων λόγων αλλά –φευ-του άλλου) Βεργή που μιλά χειρότερα ελληνικά από την τρυφερής όψεως και –αναλογικώς- ηλικίας (εξ Ουκρανίας;) συζύγου του. Η προεκλογική ψηφοφορία του... κώλου (sic) από την κορυφαία εκπομπή του Φίλιππου Καμπούρη «Δεν ήξερες- δεν ρώταγες:» στο Extra 3. Η καρα-στημένη στιγμή της αλήθειας της Τατιάνας με καλεσμένη- οικοδέσποινα την μέλλουσα κα μπουμπούκου -Αδώνιδος Γεωργιάδη- Μανωλίδου.
Ο Τρεμόπουλος – πράσινος που κραδαίνει την απειλή του «ομιλείτε με έναν ευροβουλευτή τώρα» να φυτεύει ζιζάνια στο κασίδικο ψηφοφοριασμένο κεφάλι μας. Ο Καρατζαφέρης που έχει πάρει το ασανσέρ από το υπόγειο της διαβόητης «πολυκατοικίας» της δεξιάς και απειλεί τον χαμένο-στο-nintendo Κωστάκη κουρταλώντας με μανία το πέταλο της ξώπορτας του ρετιρέ. Οι Κυνηγοί που μάζεψαν όλο το χαρτί, βυθίζοντας τη Δράση του Μάνου (τώρα αυτό πάλι φέρνει περισσότερο σε υπερδραστήριο προστάτη παρά σε τίτλο κόμματος ανατροπής) και κοντράροντας στα ίσια το ΠΑ.Μ.ΜΕ του αρχαιο-θρησκόληπτου odd couple Ζουράρι- Παπαθεμελή.
Είπα, θα μπορούσε – αλλά δεν είναι. Πόσο; Τόσο, όσο η εθνοβλαχομπαρόκ παστιτσάδα της τρισεύγενης της Vardalos. Καλά το φάγαμε το μούσι του Γάμου σου αλά Ελλήνικος Νίτσα μου, άλλο όμως δαύτο κι άλλο το μούσι του Alex Georgoulis. Τζάμπα οι άδειες πούδωσε ο Τουρισμού – Παιδείας (πλέον) Σπηλιωτόπουλος (λέγε με απλά Σαλώμη. Κάποια μέρα το 7,20% θα σε θέλει για πρωθυπουργό). Κι είναι το όλο ζήτημα τόσο απλό, όσο ο Καφετζόπουλος – Στάκαμαν – Πράσινος ή ο Καραβέλας άρχοντας στο Μοντεβιδέο με συμπούρμπουλη την οικογένεια στη φυλακή και τη Ντόρα να αναλαμβάνει (έλα, δεν το πιστεύω!) την πολιτική ευθύνη. Όχι σαν κάτι άλλους, που πήραν τα πόδια (και το στόμα) του Αλέξη σύριζα (βλ. ΣΥ.ΡΙΖ.Α). Έλαα, Αλέκοοο!
Υπάρχουν έτι τρισχειρότερα από το να καταπίνεις γουλιά-γουλιά το treble του βάζελου στο μπασκετάκι (υποκοριστικό ντε-και-καλά). Είναι για παράδειγμα η αλυτρωτική θέαση του Terminator Salvation για πάνω από 20 λεπτά χωρίς ανασεμιά. Ή η αίσθηση ότι ο Κυνόδοντας του Λάνθιμου είναι το ελληνικό – διεθνές σινεμά του μέλλοντός μας. Δεν κατηγορώ το λαζοπουλικό παρελθόν του συνομίληκου Γιώργου (Μήτσοι – Ο Καλύτερός μου Φίλος) ούτε το αμπλα-ούμπλικο Κινέτα που έφτασε μέχρι Βερολίνο. Απλά είναι αυτό το Ένα Κάποιο Βλέμμα του, διεστραμμένο chic, με τη γνωστή αποδόμηση της αγίας οικογένειας που φέρνει τη σιχασιά του Ζάππα (Uncut Family) σε μια πιο pop μορφή, ομοίου στυλ με τον αυτο-μαστιγώμενο άνδρα στο Bodies της φετινής Τεχνόπολης.
Αυτό τελικά είναι. Το φραγγέλωμα χωρίς όρια της πολιτικής μας αντοχής. Δεν υπάρχει απόσταση, από το τσιτάτο - μαυσωλείο της Αλέκας ως τον Πανίκα – αιώνιο Νομάρχη Σαλονίκης να τραβάει τις τρίχες του παρέα με τον υπερσακχαρωμένο (τριγκι-) Τράγκα στον Αυτιά για το που το πάει πια αυτή η κυβέρνηση. Μα είναι ολοφάνερο: Το πάει παραλία. Γιαλό- γιαλό να περάσει η κρίση. Ποιά απόλες ρωτάς; Τι πάει να πει «ποιά απόλες»; Θα πάρεις απάντηση, ίσως όμως αυτή που δεν περιμένεις.
Αυτό τελικά είναι. Το φραγγέλωμα χωρίς όρια της πολιτικής μας αντοχής. Δεν υπάρχει απόσταση, από το τσιτάτο - μαυσωλείο της Αλέκας ως τον Πανίκα – αιώνιο Νομάρχη Σαλονίκης να τραβάει τις τρίχες του παρέα με τον υπερσακχαρωμένο (τριγκι-) Τράγκα στον Αυτιά για το που το πάει πια αυτή η κυβέρνηση. Μα είναι ολοφάνερο: Το πάει παραλία. Γιαλό- γιαλό να περάσει η κρίση. Ποιά απόλες ρωτάς; Τι πάει να πει «ποιά απόλες»; Θα πάρεις απάντηση, ίσως όμως αυτή που δεν περιμένεις.
Είναι Σάββατο- παραμονή ευρωεκλογών και παρακολουθώ κατά σειρά στην τηλοψία τα Dave – Υπάρχει και Φιλότιμο – Πολίτης Καίην. Το πρώτο είναι μια Capresque γλυκαναλατιά, χάπι – παρηγοριά στον χαμένο στο (κενό) διάστημα μέσο αμερικανό πολίτη – ναι, αυτόν που προφέρει το Ιράκ «Αϊ-ρακ». Το δεύτερο είναι το βαγγέλιο των κάθε λογής Μαυρογιαλούρων, που κάθε φορά αναρωτιέμαι τι διάλο εμποδίζει έναν έλληνα σκηνοθέτη να γυρίσει το «ΦΙΛΟΤΙΜΟ – 44 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ». Υπάρχει και το θεϊκό Citizen Cane, τόσο ξαφνιαστικά αποδιοπομπαίο, καθόσον κεντά σεναριακά σε μια σειρά από σκηνές, όπως η ακόλουθη:
Όταν το 47% της ευλογημένης Αποχής θα γίνει 70 ή και 80%, όταν ο Κανένας θα γίνει παρασάγγας και με τη βούλα πρώτο κόμμα, τότε κύριοι, το καλό που σας θέλω, είναι να μπείτε σε ένα πλοίο της άγονης γραμμής Ανάφη - Γουαδελούπη και να πάτε όρτσα-τα-πανιά στις μαϊμούδες για τσαμπουκάδες, να πουλήσετε τα φύκια-για-μεταξωτές-κορδέλλες σας. Κορώσαμε στην μπανάνα πια!
(Kane looks at Leland, but Leland can't be stopped now. He
speaks very quietly - no poison in his voice - no personal
indignation - as though he were explaining the nature of a
disease.)
LELAND
You talk about the people of the
United States as though they
belonged to you. When you find
out they don't think they are,
you'll lose interest. You talk
about giving them their rights as
though you could make a present of
liberty. Remember the working
man? You used to defend him quite
a good deal. Well, he's turning
into something called organized
labor and you don't like that at
all. And listen, when your precious
underprivileged really get together -
that's going to add up to something
bigger than - than your privilege
and then I don't know what you'll
do - sail away to a desert island,
probably, and lord it over the
monkeys.
speaks very quietly - no poison in his voice - no personal
indignation - as though he were explaining the nature of a
disease.)
LELAND
You talk about the people of the
United States as though they
belonged to you. When you find
out they don't think they are,
you'll lose interest. You talk
about giving them their rights as
though you could make a present of
liberty. Remember the working
man? You used to defend him quite
a good deal. Well, he's turning
into something called organized
labor and you don't like that at
all. And listen, when your precious
underprivileged really get together -
that's going to add up to something
bigger than - than your privilege
and then I don't know what you'll
do - sail away to a desert island,
probably, and lord it over the
monkeys.
Όταν το 47% της ευλογημένης Αποχής θα γίνει 70 ή και 80%, όταν ο Κανένας θα γίνει παρασάγγας και με τη βούλα πρώτο κόμμα, τότε κύριοι, το καλό που σας θέλω, είναι να μπείτε σε ένα πλοίο της άγονης γραμμής Ανάφη - Γουαδελούπη και να πάτε όρτσα-τα-πανιά στις μαϊμούδες για τσαμπουκάδες, να πουλήσετε τα φύκια-για-μεταξωτές-κορδέλλες σας. Κορώσαμε στην μπανάνα πια!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική