Movies Ltd

Βασικά πρέπει να σου ξεκαθαρίσω πως ουδέποτε υπήρξα λάτρης του Star Trek, σε οποιαδήποτε φόρμα του franchise του. Ακόμη και όταν η κρατική τηλεόραση πρόβαλλε, καμιά δεκαπενταριά χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του, τον εναρκτήριο κύκλο επεισοδίων, εγώ αντιδρούσα πεισματικά να του απονείμω το χρυσό μετάλλιο, υποστηρίζοντας το αντίπαλο δέος Διάστημα 1999 (Space 1999), πιθανότατα γιατί είχε πιο κινηματογραφική υφή, ως βρετανικής κοπής, και ήταν πιο ανθρώπινο, πιο κοντινό, τόσο στην χρονολογία όσο και στους χαρακτήρες. Γιατί στα λέω τώρα αυτά? Για να μην φανταστείς πως τέσσερις δεκαετίες μετά την πρώτη φορά που ο Κάπτεν Κέρκ, διάβηκε την πόρτα του USS Enterprise, δέκα κινηματογραφικές ταινίες μεγάλου μήκους και πέντε - έξι (έχω χάσει το μέτρημα) μεταλλάξεις του στην TV, έχεις πέσει πάνω σε κανέναν εκπρόσωπο της ελληνικής Trekkie κοινότητας, που θα σου πιπιλίσει το μυαλό για το πόσο συγκλονιστική είναι η ταινία που εν έτει 2009 ξεκινά τον μύθο από την αρχή. Ε! Η ταινία που εν έτει 2009 ξεκινά τον μύθο από την αρχή, είναι (το λιγότερο) συγκλονιστική!

Η Γη, βρίσκεται κάτω από την απειλή των υπερόπλων του Νέρωνα, ενός παρανοϊκού Ρομουλιανού, που έχει ήδη αποδείξει την δύναμη του, αφανίζοντας τον πλανήτη Βόλκαν και μαζί του έξι δισεκατομμύρια ψυχές. Ώρα για το άρτια εξοπλισμένο διαστημόπλοιο Εντερπράιζ, μέλος του στρατού της Ηνωμένης Ομοσπονδίας Πλανητών να αναλάβει δράση. Όλες οι λεπτομέρειες είναι οργανωμένες στην εντέλεια, εκτός από ένα βασικό ζήτημα: το πλήρωμα... Κι έτσι σιγά σιγά αρχίζει να κτίζεται ο θρύλος των μελών του περίφημου αστροσκάφους, από τον δυναμικό καπετάνιο Κερκ, που διαδέχτηκε τον ηρωικό πλοίαρχο Πάικ, έως το σήμα κατατεθέν της σειράς Πρέσβη Σποκ, τον μισό Βουλκάνο - μισό γήινο (με μαμά Winona Ryder παρακαλώ) που θεωρητικά δεν διαθέτει την πολυτέλεια των ανθρώπινων συναισθημάτων. Φυσικά μέσα από επιμέρους περιστατικά, που παρεμβάλλονται στην κυρίως δράση, γεννιούνται και οι υπόλοιποι γνώριμοι χαρακτήρες όπως του σκεπτικιστή Δόκτορα ΜακΚόι, της σούπερ-ντούπερ-σέξι Ουχούρα, του χαρισματικού πλοηγού Χίκαρου Σούλου, του απίθανου χειριστή Τσέκοβ και φυσικά του διασκεδαστικού διακτινιστή Σκότι, που εδώ διαθέτει μια επιπλέον χαρούμενη αισθητική, όντας υποδυόμενος από τον έξοχο κωμικό Simon Pegg.

Το νέο Star Trek, που υπήρξε διακαής πόθος του εμπνευστή του Gene Roddenberry, πριν εκείνος φύγει από την ζωή, θα σκορπίσει ικανοποίηση τόσο στους φίλους του, που γνωρίζουν όλες τις λεπτομέρειες του 40χρονου έπους, ακόμη περισσότερο όμως σε εκείνους που δεν έχουν εντρυφήσει ιδιαίτερα πάνω στο θέμα. Η παρουσία του απίθανων ικανοτήτων J.J. Abrams στην καρέκλα του σκηνοθέτη, είναι κάτι περισσότερο από έντονη, αφού ο δημιουργός του Lost δεν αφήνεται στην δημοφιλία του Trek και ότι προκύψει, αλλά δομεί μια υπέροχη μελλοντολογική ιστορία, φτιάχνοντας πανέξυπνα από την μια μεριά την ομάδα, δίχως να αφήσει το τέμπο να κρεμάσει στιγμή, από την άλλη. Στον τομέα των ειδικών εφέ, η ILM (et al) βάζει τον καλύτερο της εαυτό, αποδίδοντας το διάστημα με τέτοιο ρεαλιστικό τρόπο, που νιώθεις πως συμμετέχεις κι εσύ ενεργά στο αστρικό ταξίδι. Ο αφανισμός του πλανήτη Βούλκαν, από την τεχνητή παγίδα της μαύρης τρύπας και η τελική μάχη με δίνη που προκαλεί η έκρηξη του κόσμου των Ρομουλιανών, είναι πλάνα που ήδη έχουν πάρει θέση στο hall of fame των καλύτερων sci fi σεκάνς!

Για πες: Η μεγαλύτερη επιτυχία όμως του μοντέρνου Star Trek, είναι πως δεν κινεί τους γνώριμους ήρωες σαν μαριονέτες μέσα στα τσιτάτα τους, όπως συνέβη στα βαρετά Nemesis και δεν συμμαζεύεται, αλλά τους κάνει τόσο κοντινούς στον θεατή, σαν να νιώθεις το οuter space τους, στο διπλανό σου κάθισμα. Η εκτίμηση μου είναι πως πλέον τίποτα δεν θα είναι το ίδιο, για τους δύο κύριους πρωταγωνιστές του, τόσο τον Chris Pine, αλλά κυρίως τον Zachary Quinto, που ακόμη και με την παρουσία του τοτέμ Nimoy, δείχνει γεννημένος για τον ρόλο του Σποκ.. Έκπληξη - για όσους δεν έχουν εκτιμήσει ακόμη τις υποκριτικές του ικανότητες - η μορφή του Bana, ως κακού ψευτοιδεαλιστή, ενώ η Saldana με τα καυτά μίνι της, προκαλεί θερμοκρασίες ήλιου στην καμπίνα του κυβερνήτη. Με μια κουβέντα ενθουσιάστηκα απρόσμενα, έχοντας πολλά χρόνια να παρακολουθήσω τόσο ποιοτική περιπέτεια επιστημονικής (ακόμη κι αν οι επιστήμονες φέρουν αντιρρήσεις για το ρεαλιστικό της υπόθεσης, μα δε με μέλλει) φαντασίας. Κι επειδή μια φορά δεν είναι αρκετή, "beam me up" στην αίθουσα Σκότι για να το ξαναδώ.