Ιστορίες από το Τέλος του Κόσμου
του Richard Kelly. Με τους Dwayne Johnson, Seann William Scott, Sarah Michelle Gellar.
Don't Direct Drunk
του zerVo
Καταρχήν δεν μπορώ να πιστέψω πως υπάρχει κάποιος που θα ήθελε να δει το Southland Tales και ακόμη δεν το έχει κάνει. Και μην πάει ο νους σου πουθενά στο πονηρό ή το παράνομο, εφόσον έχει κυκλοφορήσει στην υπόλοιπη Κοινή Αγορά, εδώ και καμιά τριετία σε DVD, οπότε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, όποιος ζητούσε να αποτίσει φόρο τιμής στον σκηνοθέτη του Donnie Darko, ήδη το έχει διαπράξει. Για όποιον όμως τυγχάνει να περνά απόξω από την μια και μοναδική (και πολύ του πέφτει) αίθουσα που το δείχνει σε πρώτη προβολή και βλέποντας την αφίσα αναρωτηθεί "ρε που τον έχω πετύχει ξανά αυτόν τον μπρατσαρά? Ανα μπράβο, είχε πλακώσει μια βολά στο ξύλο τον John Cena" και κατόπιν τούρθει να βγάλει εισιτήριο για μέσα, έχω μια συμβουλή: Ας πιει πρώτα έξι εφτά σφηνάκια Jose Cuervo μπαμ - μπαμ και ύστερα το φιλμ είναι δικό του. Θα περάσει καλύτερα κι από το να έβλεπε Louis De Funes!
Έχει ξεκινήσει, λέει, ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος και στο Λος Άντζελες ένας πρώην πολεμιστής, που όμως είναι πρωταγωνιστής της τηλεόρασης, έχει γράψει ένα σενάριο και θέλει να το κάνει ταινία, μαζί με μια πορνοστάρ, που μοιάζει αλλά δεν είναι γκόμενα του και είναι κι ένας αστυνόμος, που δεν είναι στ' αλήθεια μπάτσος που γυρνάει μαζί του σε ένα αμάξι για να πλανάρουν και σε μια ταράτσα ένας βετεράνος του πολέμου το παίζει ελεύθερος σκοπευτής και κάποιοι νεο-Μαρξιστές σχεδιάζουν την εξολόθρευση της Αμερικής! Πες μου τώρα κάτι. Δίχως να έχεις κατεβάσει ένα μπουκάλι τεκίλα, αυτό μπορείς να το παρακολουθήσεις? Και καλά εσύ. Αυτός που το γύρισε πόσα κασόνια κατανάλωσε στην διάρκεια των γυρισμάτων?
Για πες: Τι μου απέδειξε βασικά το Southland Tales? Τι σημαίνει το να υπερτιμάς κάποιον σαν τον Richard Kelly ως δημιουργό, για μια ταινία που αν δεν έπαιζε ο Gyllenhaal, δεν θα την έβλεπε τελικά ούτε ο πατέρας του. Τι άλλο? Ότι οι ευχές που κάνεις πολλές φορές καθισμένος στην καρέκλα σου στο σινεμά δεν πραγματοποιούνται. Όπως έκανα κι εγώ μία, γύρω στο εξηκοστό λεπτό της "δράσης" - εκ των 150 παρακαλώ της συνολικής διάρκειας - να ζωντανέψει από την οθόνη ο πιστολέρο Jon Lovitz και να με πυροβολήσει και μένα να ησυχάσω! Μάταια...
Έχει ξεκινήσει, λέει, ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος και στο Λος Άντζελες ένας πρώην πολεμιστής, που όμως είναι πρωταγωνιστής της τηλεόρασης, έχει γράψει ένα σενάριο και θέλει να το κάνει ταινία, μαζί με μια πορνοστάρ, που μοιάζει αλλά δεν είναι γκόμενα του και είναι κι ένας αστυνόμος, που δεν είναι στ' αλήθεια μπάτσος που γυρνάει μαζί του σε ένα αμάξι για να πλανάρουν και σε μια ταράτσα ένας βετεράνος του πολέμου το παίζει ελεύθερος σκοπευτής και κάποιοι νεο-Μαρξιστές σχεδιάζουν την εξολόθρευση της Αμερικής! Πες μου τώρα κάτι. Δίχως να έχεις κατεβάσει ένα μπουκάλι τεκίλα, αυτό μπορείς να το παρακολουθήσεις? Και καλά εσύ. Αυτός που το γύρισε πόσα κασόνια κατανάλωσε στην διάρκεια των γυρισμάτων?
Για πες: Τι μου απέδειξε βασικά το Southland Tales? Τι σημαίνει το να υπερτιμάς κάποιον σαν τον Richard Kelly ως δημιουργό, για μια ταινία που αν δεν έπαιζε ο Gyllenhaal, δεν θα την έβλεπε τελικά ούτε ο πατέρας του. Τι άλλο? Ότι οι ευχές που κάνεις πολλές φορές καθισμένος στην καρέκλα σου στο σινεμά δεν πραγματοποιούνται. Όπως έκανα κι εγώ μία, γύρω στο εξηκοστό λεπτό της "δράσης" - εκ των 150 παρακαλώ της συνολικής διάρκειας - να ζωντανέψει από την οθόνη ο πιστολέρο Jon Lovitz και να με πυροβολήσει και μένα να ησυχάσω! Μάταια...
Στις αίθουσες 21 Μαΐου από την Odeon
