Movies Ltd

Περνάς καλά? Αυτό είναι το νόημα! Να στρωθείς στο καθισματάκι σου όμορφα κι ωραία, έχοντας στο μυαλό τα ζόρια που τράβηξες σε όλη την διάρκεια της μέρας και αφού έχεις καταναλώσει τα μισά καλούδια που προμηθεύει το μπαρ, να αποχωρήσεις χαμογελαστός κι ευδιάθετος από αυτό που είδες. Συμφωνώ κι επαυξάνω! Αν ήταν έτσι όλη μέρα θα στριμωχνόμαστε στους σινεμάδες για να κερδίσουμε το ελιξίριο της ευτυχίας. Το νόημα το πιάνει για τα καλά η Fox, που δυο χρονάκια μόλις μετά τον θρίαμβο του Night At The Museum και τα 250 μύρια που έβαλε στο ταμείο - μόνο στην Αμερική - επιστρέφει δριμύτερη με μοναδικό σκοπό να τα αυγατίσει, παρουσιάζοντας ένα εντυπωσιακότατο σίκουελ...


Σίκουελ είπα? Γράψε λάθος! Ριμέικ ταιριάζει καλύτερα στην περίπτωση μας, μιας και θεματικά δεν αλλάζει τίποτα Α-ΠΟ-ΛΥ-ΤΩΣ συγκριτικά με το πρώτο μέρος των περιπετειών στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Big Apple. Αλλάζουν όμως τα μεγέθη, μιας και το νεοϋορκέζικο ίδρυμα, μπροστά στο σύμπλεγμα μουσείων της Ουάσιγκτον, με το όνομα Smithsonian, όπου μεταφέρεται το plot, μοιάζει με φτωχικό καλύβι! Φυσικά και μεταβάλλονται και οι οικονομικοί συσχετισμοί των δύο επεισοδίων, αλλά και τα εκθέματα που ζωντανεύουν μπροστά στα (όχι πλέον εμβρόντητα, εφόσον ξέρει που πηγαίνει) μάτια του Λάρι, που γίνεται και πάλι νυχτοφύλακας για μια μόνο βραδιά! Εκτός από τον Τεντ Ρούζβελτ (διπλός παρακαλώ ή μάλλον ενάμισης) και τον Τζεντεντάια, που ήδη έχουν υπάρξει alive και ποιος δεν παρελαύνει μπροστά σου, με σάρκα και οστά: Από τους Αλ Καπόνε, Ιβάν τρομερό και Βοναπάρτη, που συνθέτουν το τρίο της επίθεσης που χρησιμοποιεί ο wannabe κακός (και ψευδός) Φαραώ Καμουνρά για να πετύχει το σατανικό του σχέδιο, μέχρι τον Οκτάβιο, τον στρατηγό Καστέρ και τα αγάλματα του Λίνκολν και του Σκεπτόμενου του Rodin. Πανδαιμόνιο! Και μέσα σε όλα σιγοβράζει και το ρομαντζάκι ανάμεσα στον καλό μας σεκιουριτά (και νυν σπουδαίο εφευρέτη) και την σέξι σουφραζέτα Αμέλια Έρχαρτ! Στόπα, απ όλα έχει το πανέρι και σε μεγάλες δόσεις, αρκεί να αφήσεις την φαντασία σου ελεύθερη και να μην το πολυσκέφτεσαι...

Για πες: Ο Levy δεν νομίζω πως κουράστηκε ιδιαίτερα για να ξεπατικώσει την επιτυχημένη συνταγή του 2006. Οι εκπλήξεις αφορούν στην καταιγίδα των καλοστημένων ειδικών εφέ και σε κάποιες εμβόλιμες χιουμοριστικές ενεσούλες, που θα σε κάνουν να γελάσεις και θα σου μείνουν για να τις συζητάς. Το μόνο που απομένει είναι να αποδειχτεί για ακόμη μια φορά η υψηλή χρηματιστηριακή αξία του Stiller, ως νούμερο ένα σύγχρονου εμπορικού διασκεδαστή που θα οδηγήσει την παραγωγή στην σκέψη για μια τρίτη χρυσοφόρα συνέχεια. Φαντάζεσαι το Ερμιτάζ λαμπόγυαλο? Λέμε τώρα, ε?