του Bruce Hendricks. Με τους Kevin, Joe, Nick, χιλιάδες κοριτσόπουλα.
A Little Bit Longer...
του zerVo
Είμαι και πάντοτε θα είμαι, της άποψης πως, οιοσδήποτε και από οποιονδήποτε θώκο, πετυχαίνει να αναδειχτεί σε είδωλο, ακόμη και αν έχει το σπρώξιμο μιας σειράς μανατζαραίων και προμότερ, είναι καθόλα άξιος. Του έχει χαρίσει ο Θεός το χάρισμα, να προκαλεί με την εμφάνιση του στην πίστα ρίγη συγκίνησης, σκορπώντας παραλήρημα ενθουσιασμού. Το ζήτημα είναι κατά πόσο αυτό το ιδιαίτερο γκελ θα έχει διάρκεια και αν συγκεκριμενοποιήσω το είδος, στην σημερινή παγκόσμια μουσική σκηνή, οι μόδες κρατούν λίγο, ελάχιστο πια. Οι εποχές των Beatles και των Stones, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, με λίγα γκρουπς να διατηρούν αναλλοίωτο τον κορμό των οπαδών τους σε βάθος δεκαετιών. Διανύουμε την περίοδο των boys (ή αντίστοιχα girls) bands, που εν μέσω μιας νύκτας μετατρέπονται σε είδωλα και μέσα σε λιγότερο από λίγες ώρες πέφτουν στην λήθη. Δείγμα τυπικό αυτής της εξέλιξης και τα αδέλφια Jonas, από το μακρινό Τζέρζι, που έκαναν το μπαμ στην αμερικάνικη νεο-ροκ σκηνή, πριν από 3-4 χρονάκια και κατάφεραν με τρία μόλις Lps, κάθε συναυλία τους, να ορίζεται sold out, μήνες πριν διεξαχθεί. Για όσους δεν έχουν λοιπόν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν από τόσο κοντά τους νεαρότατους αστέρες, η Disney - που είναι ένας από τους κυριότερους supporter τους - βρήκε την λύση. Ένα κινηματογραφικό Live, που θα μετατρέψει τις αίθουσες προβολών, σε μουσικές αρένες. Δύσκολα ρίσκα, ειδικά αν θες να πιάσεις και την αγορά εκτός των States...
Δεν θα κρίνω αν αυτή η κίνηση είναι σωστή ή λάθος, εφόσον είναι πασιφανές πως έχει μονάχα έναν σκοπό: το κέρδος. Και στα Box office το φιλμάκι δεν τα πήγε ιδιαίτερα καλά. Κάτι που δεν μου προκαλεί καμία ιδιαίτερη έκπληξη, εφόσον προσφέρει καμιά δεκαριά ξερά τραγούδια, που απευθύνονται μονάχα στους φανατικούς, δίχως να επιχειρείται καν η έννοια ενός rockumentary, που ενδεχόμενα θα εμβάθυνε και λίγο, στον τρόπο σκέψης των καλλιτεχνών. Ανταυτού, μερικές άναρθρες κραυγές υστερίας, ένα λεπτό κυνηγητού στους δρόμους του big apple και κάποιοι επιτήδειοι που το παίζουν μαιμού Jonas μπας και ρίξουν κανά γκομενάκι, δεν συνθέτουν δα και σενάριο της προκοπής. Αρπαχτή δηλαδή, τώρα που γυρίζει και το άστρο του γκρουπακίου είναι ψηλά, μπας και καλύψουμε τα τεράστια κενά ιδεών, που μαστίζουν την αγορά.
Για πες: Δεν είναι που δεν ανήκω στο σώμα των σούπερ φαν του συγκροτήματος. Άλλωστε είναι ιδιαίτερα δύσκολο - ο γκουρού Scorsese πχ το έχει πετύχει δις - να μπορέσει κάποιος να παντρέψει το ροκ με το σελιλόιντ και να βγάλει αριστούργημα. Είναι που δεν βλέπω κάποιο ιδιαίτερο ποιοτικό ή φιλμικό λόγο, να πάρει η συγκεκριμένη ταινία release και στην χώρα μας, αντί να πάει στο βίντεο ολοταχώς. Εκτός και αν μιλάμε για το τρισδιάστατο ύφος προβολής του, που είναι πιθανό να θέλξει ορισμένους, αν και το παρόμοιο πείραμα με τους U2 - που λάμπουν και τρεις δεκαετίες - είχε καταλήξει σε παταγώδη αποτυχία...
Δεν θα κρίνω αν αυτή η κίνηση είναι σωστή ή λάθος, εφόσον είναι πασιφανές πως έχει μονάχα έναν σκοπό: το κέρδος. Και στα Box office το φιλμάκι δεν τα πήγε ιδιαίτερα καλά. Κάτι που δεν μου προκαλεί καμία ιδιαίτερη έκπληξη, εφόσον προσφέρει καμιά δεκαριά ξερά τραγούδια, που απευθύνονται μονάχα στους φανατικούς, δίχως να επιχειρείται καν η έννοια ενός rockumentary, που ενδεχόμενα θα εμβάθυνε και λίγο, στον τρόπο σκέψης των καλλιτεχνών. Ανταυτού, μερικές άναρθρες κραυγές υστερίας, ένα λεπτό κυνηγητού στους δρόμους του big apple και κάποιοι επιτήδειοι που το παίζουν μαιμού Jonas μπας και ρίξουν κανά γκομενάκι, δεν συνθέτουν δα και σενάριο της προκοπής. Αρπαχτή δηλαδή, τώρα που γυρίζει και το άστρο του γκρουπακίου είναι ψηλά, μπας και καλύψουμε τα τεράστια κενά ιδεών, που μαστίζουν την αγορά.
Για πες: Δεν είναι που δεν ανήκω στο σώμα των σούπερ φαν του συγκροτήματος. Άλλωστε είναι ιδιαίτερα δύσκολο - ο γκουρού Scorsese πχ το έχει πετύχει δις - να μπορέσει κάποιος να παντρέψει το ροκ με το σελιλόιντ και να βγάλει αριστούργημα. Είναι που δεν βλέπω κάποιο ιδιαίτερο ποιοτικό ή φιλμικό λόγο, να πάρει η συγκεκριμένη ταινία release και στην χώρα μας, αντί να πάει στο βίντεο ολοταχώς. Εκτός και αν μιλάμε για το τρισδιάστατο ύφος προβολής του, που είναι πιθανό να θέλξει ορισμένους, αν και το παρόμοιο πείραμα με τους U2 - που λάμπουν και τρεις δεκαετίες - είχε καταλήξει σε παταγώδη αποτυχία...
Στις αίθουσες 25 Ιουνίου από την Audiovisual
