Movies Ltd

Την είχα μυριστεί την παγίδα και ανέμενα καρτερικά από που θα μου έρθει. Άμα ακούς θέματα για Αποκαλύψεις, για μαζικές επαναστάσεις και πράσινα, κόκκινα και κίτρινα άλογα τότε κάτι δεν πηγαίνει καλά εξαρχής. Δυστυχώς σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να είσαι υπερβολικά σπουδαίος μάστορας για να πετύχεις τον σκοπό σου, να πλάσεις ένα θρίλερ με βάση κάποιες διττής σημασίας ευαγγελικές περικοπές και να κρατήσεις τον θεατή σου ακίνητο και με κομμένη την ανάσα. Μην περιμένεις να αναφερθώ σε παράδειγμα. Είναι σαφές και γίνεται σαφέστερο από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα που ξετυλίγει το κουβάρι του το Horsemen. Μουντό χιονισμένο περιβάλλον, δυσώδεις εσωτερικοί χώροι, που πνίγεσαι από την βρωμερή μίξη αίματος και κλεισούρας, περίτεχνα επεξεργασμένοι από μανιασμένο μυαλό φόνοι, παραπομπές στην καινή Διαθήκη... Μέχρι που περιμένεις από κάποια γωνιά να πεταχτούν και οι ντετέκτιβ Σόμερσετ και Μιλλς!


Αντί αυτών όμως υπάρχει ο αυταρχικός αστυνόμος Μπρέσλιν, προσφάτως χηρευθείς, που προτιμά να ξοδεύει τον χρόνο του στην έρευνα κατά του εγκλήματος, παρά να τον αφιερώνει στα δύο ανήλικα αγόρια του. Μια σειρά στυγνών δολοφονιών σαδομαζοχιστικού χαρακτήρα θα του κεντρίσουν το ενδιαφέρον, ειδικά από την στιγμή που θα καταφέρει να συνδέσει θύτες και θύματα, με τις φιγούρες των τεσσάρων καβαλάρηδων της Αποκάλυψης... Ενδιαφέρον μπορεί να ακούγεται, αλλά επί της οθόνης το πράγμα μοιάζει σαθρό και ανυπόστατο. Στην εξέλιξη της αστυνομικής ιστορίας, οι ανατροπές βρίσκονται μονάχα στο μυαλό του σεναριογράφου και ουδέποτε κάνουν την εμφάνιση τους και σε εμάς. Όσο για τον κορμό που πάνω του κτίζεται το έγκλημα, μοιάζει πλήρως αόριστος, αόρατος και δίχως ουσιαστικό κίνητρο για τους δράστες, που οδηγείσαι στο πόρισμα της υπερβολής. Και αναρωτιέσαι τελικά, με τις ίδιες ανύπαρκτες ιδέες πορεύονται και όλες εκείνες οι νεανικές οργανώσεις - κυρίως στην Άπω Ανατολή - που με θρησκευτικά προσχήματα, σκορπούν τον θάνατο αδιακρίτως κατά καιρούς?

Για πες: Ως αντιγραφέας ιδεών, ο Akerlund, εύκολα χαρακτηρίζεται μέτριος, αφού εκτός από τον Fincher που τον ξεκοκαλίζει αδιάκριτα δίχως επιτυχία, πετά αραιά και που κάποια ελεγχόμενης τρομακτικής διάστασης στιγμιαία σούπερ ζουμ, μαστοριές του Aronofsky, που ανάθεμα και αν κατάλαβα τον σκοπό τους εδώ πέρα. Μην τον αδικώ όμως, δεν βοηθιέται ούτε από το σενάριο, που ελάχιστη σκέψη να έχεις σου έχει αποκαλύψει τον ένοχο από τα αρχικά credits, ούτε από τις ερμηνείες. Κι αν από την όμορφη Zhang Ziyi έχεις πάψει από καιρό να προσδοκάς καριέρα πέραν του Σινικού τείχους και τον (ακόμη) άπειρο Lou Pucci, τον έχεις παρατημένο στην λήθη του Thumbsucker, ε, όπως και να το κάνουμε από τον Quaid ζητάς το κάτι παραπάνω και όχι να παίζει σαν πρώην ηθοποιός!