του Fabien Onteniente. Με τους Franck Dubosc, Emmanuelle Béart, Gérard Depardieu.
Boogie Wonderland!
του zerVo
Μα τώρα πραγματικά περιμένεις να ακούσεις έστω και μισή κακή κουβέντα, από έναν 100% pure καρεκλά, για μια ταινία που ξεκινά με τα σίνθι βιολάκια και τις αρμονικές φωνούλες των κυριών Boney M, του εθνικού ύμνου, δηλαδή των απανταχού ντισκοτέκ? Γελάστηκες! Υπάρχουν μυριάδες φιλμς που χρήζουν ανάλυσης, μελέτης και προβληματισμού, για να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο ως τέχνη. Το Disco δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία, το διατυμπανίζει άλλωστε και το όνομα του: "Ντίσκο, ο ρυθμός που ξετρελαίνει, νέους, γέρους, χήρες και παιδιά" όπως τελάληζε κάποτε με δόσεις σάτιρας μια ψυχή. Φόρα λοιπόν το πιο λαμέ σακάκι που έχεις, ρίξε τον κάτασπρο γιακά απόξω, γυάλισε το λουστρίνι και βουρ για την πίστα...
Μεσήλικας, εκ πεποιθήσεως άεργος, που στο μυαλό έχει παραμείνει έφηβος και κολλημένος στην δεκαετία του 80, θα δει τον διαγωνισμό χορού, που διοργανώνει κλαμπ της Χάβρης, με έπαθλο ταξίδι, σαν μιας πρώτης τάξης ευκαιρία, να δείξει πως είναι σημαντικός, στον γιο του, που ζει μακρυά του... Μην φαντάζεσαι από το γονεϊκό στιλ της συνόψεως, πως θα δεις τίποτα δακρύβρεχτο του τύπου Pursuit Of Happyness. Ο χορευταράς Ντιντιέ Τραβόλτα (!) περί ου ο λόγος, τον μικρό φαντάστηκε σαν αφορμή. Στο κοντέστ θα λάμβανε μέρος, μαζί με τους θρυλικούς Bee Kings - όπως Bee Gees - ακόμη και για ψύλλου πήδημα. Είτε για λόγους αρχής, σιγά να μην έλειπε αυτός από το Disco fever, είτε γιατί θα τον παρότρυνε ο χοντρο-κλαμπάρχης Τζάκσον (αποθέωση ο Depardieu με άφρο περούκα), είτε γιατί θα ήθελε να κάνει τον καμπόσο σε καμιά συνομήλικη του, μεταξύ των θαμώνων. Όπως την θεότητα Beart ας πούμε, που ως η χοροδιδάσκαλος, προσωποποιεί το όνειρο του καθενός, για το πως θα επιθυμούσε να ήταν εμφανισιακά η γυναίκα του, λίγο πριν πενηνταρίσει...
Για πες: O Franck Dubosc, σίγουρα δεν είναι ο πλέον ταλαντούχος κωμικός, που έχει αναδείξει η Γαλλία, εδώ όμως είναι αρκούντως διασκεδαστικός στον ρόλο του παλιμπαιδίζοντα ντισκόβιου, αντιπροσωπεύοντας όλα εκείνα τα αγαθά στελέχη της κοινωνίας, που είναι πάντοτε πέρα για πέρα αληθινά και που οι κινήσεις τους, όσο και αν φαντάζουν περίεργες, είναι εντούτοις αθώες και άδολες. Γι αυτό άλλωστε η παρουσία του μόνιμα ανεβάζει το τέμπο ενός φιλμ, που μπορεί να λειτουργήσει άνετα σαν τρέιλερ μιας νύχτας κεφιού, αν το υπόλοιπο της βραδιάς σου σκοπεύεις να το περάσεις στο Vinylio A Ribas...
Μεσήλικας, εκ πεποιθήσεως άεργος, που στο μυαλό έχει παραμείνει έφηβος και κολλημένος στην δεκαετία του 80, θα δει τον διαγωνισμό χορού, που διοργανώνει κλαμπ της Χάβρης, με έπαθλο ταξίδι, σαν μιας πρώτης τάξης ευκαιρία, να δείξει πως είναι σημαντικός, στον γιο του, που ζει μακρυά του... Μην φαντάζεσαι από το γονεϊκό στιλ της συνόψεως, πως θα δεις τίποτα δακρύβρεχτο του τύπου Pursuit Of Happyness. Ο χορευταράς Ντιντιέ Τραβόλτα (!) περί ου ο λόγος, τον μικρό φαντάστηκε σαν αφορμή. Στο κοντέστ θα λάμβανε μέρος, μαζί με τους θρυλικούς Bee Kings - όπως Bee Gees - ακόμη και για ψύλλου πήδημα. Είτε για λόγους αρχής, σιγά να μην έλειπε αυτός από το Disco fever, είτε γιατί θα τον παρότρυνε ο χοντρο-κλαμπάρχης Τζάκσον (αποθέωση ο Depardieu με άφρο περούκα), είτε γιατί θα ήθελε να κάνει τον καμπόσο σε καμιά συνομήλικη του, μεταξύ των θαμώνων. Όπως την θεότητα Beart ας πούμε, που ως η χοροδιδάσκαλος, προσωποποιεί το όνειρο του καθενός, για το πως θα επιθυμούσε να ήταν εμφανισιακά η γυναίκα του, λίγο πριν πενηνταρίσει...
Για πες: O Franck Dubosc, σίγουρα δεν είναι ο πλέον ταλαντούχος κωμικός, που έχει αναδείξει η Γαλλία, εδώ όμως είναι αρκούντως διασκεδαστικός στον ρόλο του παλιμπαιδίζοντα ντισκόβιου, αντιπροσωπεύοντας όλα εκείνα τα αγαθά στελέχη της κοινωνίας, που είναι πάντοτε πέρα για πέρα αληθινά και που οι κινήσεις τους, όσο και αν φαντάζουν περίεργες, είναι εντούτοις αθώες και άδολες. Γι αυτό άλλωστε η παρουσία του μόνιμα ανεβάζει το τέμπο ενός φιλμ, που μπορεί να λειτουργήσει άνετα σαν τρέιλερ μιας νύχτας κεφιού, αν το υπόλοιπο της βραδιάς σου σκοπεύεις να το περάσεις στο Vinylio A Ribas...
Στις αίθουσες 4 Ιουνίου από την Seven
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική