Movies Ltd

Να ακόμη πια τρανή απόδειξη για να κατανοήσεις τι επίτευγμα έχει κατορθώσει ο Eastwood, όταν έχοντας ξεπεράσει τις οκτώ δεκαετίες ζωής, προσφέρει το ένα αριστούργημα μετά το άλλο. Όταν εκεί που πιστεύεις πως από τη φαιά ουσία δεν έχει μείνει παρά μόνο ένα απολειφάδι, βλέπεις δημιουργίες που δεν θα τις έκανε ούτε στα νιάτα του. Αριθμητικής το εγκώμιον. Προσθέτουμε τις ηλικίες (τις επίσημες, χώρια αυτά που κρύβουν) των τριών βασικών συντελεστών του Closing The Ring: 86+75+80, σύνολο 241 έτη παρακαλώ! Μπορεί ένα τέτοιο κατασκεύασμα να έχει έστω και την παραμικρή σύγχρονη σκέψη, έστω και την ελάχιστη μοντέρνα αντίληψη? Αν δεν είσαι ο Clint, δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση στο εκατομμύριο Και καλά οι ερμηνευτές να δεχτώ πως χρησιμοποιούν τα χρόνια τους για να πηγάσουν εμπειρία στην έκφραση τους, που πραγματικά το κάνουν. Αμ, εκείνος ο Attenborough, που στην Μεγάλη Απόδραση (The Great Escape) του 63' (!) τον θυμάμαι σαν μεσήλικα, τι στην ευχή θέλει και ασχολείται ακόμη με την κάμερα? Τα στερνά σας ακυρώνουν τα πρώτα σας, αγαπητέ δημιουργέ του επικού Gandhi. Αλλά αφού Γέρος είπε και γέρος άκουσε, τι να περιμένεις...


Σε κωμόπολη της Αμερικής, άρτι χηρευθείσα κλαίει τον μακαρίτη, τιμημένο ήρωα του μεγάλου πολέμου. Στο Μπέλφαστ την ίδια ώρα, κουτό αγόρι ανακαλύπτει σε λόφο της περιοχής, στοιχεία που συνδέουν την πτώση πολεμικού αεροπλάνου το 1943, με την κλαίουσα ηλικιωμένη κυρία! Κι εμάς τι μας νοιάζει θα ρωτήσει κανείς πολύ σωστά. Τα ταξίδια που επιχειρεί ο Άγγλος σκηνοθέτης έχουν δύο διαστάσεις. Τωρινά υπερατλαντικά και παρελθοντικά παρόμοιας γεωγραφικής κατεύθυνσης. Για να ξεδιαλύνει η κατάσταση περνά κάμποσος καιρός, μέχρι να καταλάβεις πως η πιτσιρίκα που την περιτριγυρίζουν όλοι εν καιρώ πολέμου υπαξιωματικοί, είναι ακριβώς η ίδια που τώρα σπαρταράει στο μνήμα. Το κάνει όμως για την τωρινή της αγάπη ή για εκείνη που έχασε μισό αιώνα πριν? Και κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά τα τουρλού, που ανακατεύουν swing, φλασμπακ, τις υστερίες της Neve Campbell, που γι αλλού ξεκίνησε κι αλλού η ζωή την πάει και τις κοτσονατιές του Plummer, που θα ήταν και ο πρώτος γαμπρός του 3ου ΚΑΠΗ Γαλατσίου, τι λες ότι σκάει? Μια μπόμπα στο κέντρο της πρωτεύουσας της ανεξάρτητης Ιρλανδίας, για να βάλουμε και τον IRA στη συνταγή να δέσει το γλυκό!

Για πες: Οτιδήποτε και να συμβεί, οτιδήποτε και αν κάνει, για μένα η McLaine, η πιο αγαπημένη κοκκινομάλλα στην ιστορία του σινεμά - sorry Rita - θα είναι και θα παραμένει η γλυκιά μου Ίρμα, η κουκλίνα Φραν του Appartment, η αεράτη Σιμόν του Can Can. Το ότι είναι ακόμη και στα 75 της, οκτώ σκάλες εκφραστικότερη από οποιονδήποτε άλλο παρελαύνει από τον Κύκλο, υπήρξε και ο μοναδικός λόγος που με έκανε να ολοκληρώσω την παρακολούθηση ενός φιλμ, που κυριολεκτικά είχε τον ατελείωτο...