Movies Ltd

Είναι πολύ ενθαρρυντικό νομίζω, που το ευρωπαϊκό σινεμά αποφασίζει επιτέλους, να αναλάβει την σκυτάλη από τους ασιάτες και να παρουσιάσει μια άποψη γύρω από το ζήτημα του ψυχολογικού τρόμου. Οι Ισπανοί ήδη εδώ και μια δεκαετία περίπου, έχουν καταφέρει αξιοπρεπή πράγματα στον τομέα αυτό, οι Γάλλοι το παλεύουν και δειλά δειλά και οι Βρετανοί μπαίνουν στο παιχνίδι με αξιώσεις. To Broken είναι ένα τυπικό δείγμα τέτοιου είδους κινηματογραφίας, που χρησιμοποιεί σε απόλυτο βαθμό το ύφος των σπεσιαλιστών απωανατολιτών, παίζοντας σε πλάνα που ξεκινούν σε αργό τέμπο, κορυφώνοντας βαθμιαία την ένταση και εστιάζοντας σε ένα συγκεκριμένο μέσο, μέσα από το οποίο πηγάζει το κακό. Όπως κάποτε ήταν η βιντεοκασέτα, η τηλεόραση, το νερό, έτσι εδώ τον ρόλο αυτό αναλαμβάνει το πιο αμφιλεγόμενο είδος οικιακής χρήσης, ο καθρέφτης...


Γιατρίνα ακτινολόγος, με φυσιολογική ζωή, νιώθει το παράξενο συναίσθημα της ύπαρξης του σωσία της, στο περιβάλλον της. Μετά από ένα πολύ άσχημο αυτοκινητιστικό ατύχημα, θα αντιληφθεί μέσα στα κενά μνήμης της, τεράστιες αλλαγές στις συμπεριφορές του περίγυρου της. Το ζήτημα με το Broken, που υπογράφει ο Sean Ellis του Cashback - που μου είχε αρέσει - είναι πως επιχειρεί να κάνει πράγματα δυσκολότερα των ικανοτήτων του. Το feeling του ονειρικού κόσμου που η ηρωίδα βυθίζεται είναι όμορφα δομημένο, με το Λονδίνο σε μπλεδίσουσα χροιά να φτιάχνει ένα ικανό σκηνικό για την φιλοξενία της ιστορίας. Οι φόροι τιμής σε μετρ του είδους - όπως το πλάνο του μπάνιου, μάντεψε ποιου - κοπιάρονται ικανά, αν και μοιάζουν ελαφρώς ξεκάρφωτοι με την ροή. Οι ανατριχίλες όσο περνά η ώρα πολλαπλασιάζονται, αλλά... Μην κάνεις το λάθος να κτίσεις λογικό ειρμό για να βγάλεις αποτέλεσμα, ο κόπος σου θα είναι μάταιος. Αν ολοκληρώσεις την θέαση και ξετυλίξεις πάλι το κουβάρι του έργου προς τα πίσω, θα εντοπίσεις πολλά αμπάλωτα σημεία, που δεν δικαιολογούνται από το σενάριο. Εντάξει, πες, δεν θα δούμε και την τελειότητα της Έκτης Αίσθησης...

Για πες: Θα δούμε παρόλα αυτά την Lena Headey, στην πρώτη ίσως ολοκληρωμένη πρωταγωνιστική εμφάνιση της καριέρας της, μετά τις ρολίστικες παρενθέσεις σε 300 και Brothers Grimm, όπου μας συστήθηκε. Όμορφη η εγγλέζα και σέξι συνάμα, έχει έκφραση και θεατρικότητα, αλλά πιστεύω πως σε άλλο είδος - την φαντάστηκα πχ αντί της Johansson στο The Island - μάλλον θα αποδώσει καλύτερα. Άσε που εδώ, ο Ellis προτιμά πιότερο να την φιλτράρει για να την κάνει ένα με το περιβάλλον, παρά να της δώσει κύρος ως χαρακτήρα. Πάλι καλά πάντως που κοιτάζοντας τον καθρέφτη, δεν αναφωνεί και τρεις φορές την λέξη Candyman, γιατί εκεί θα είχαμε κι άλλα ζόρια, μεγαλύτερα...