του Burr Steers. Με τους Zac Efron, Leslie Mann, Thomas Lennon και τον Matthew Perry.
Back To The Past
του zerVo
Να γιατί η ταινία του Zemeckis απέσπασε τον βαρύγδουπο τίτλο φαινόμενο. 25 χρόνια μετά την πρώτη του προβολή, το Back To The Future, ακόμη παραμένει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο στην επικαιρότητα, αποδεικνύοντας την διαχρονικότητα του, αλλά και την δημοφιλία του. Το παιχνίδισμα με τον χρόνο, έκτοτε - παρότι το σενάριο τότε παρουσιάστηκε αφελές μεν, μα χρησιμοποίησε μια έντεχνη ψευτοεπιστημονική φαντασία - δείχνει πως ακόμη αρέσει σε σεναριογράφους, σκηνοθέτες και σε τελική ανάλυση στο κοινό, αν κρίνω από την εμμονή πάνω σε αυτό το μοτίβο, αλλά και την έξοχη πορεία στα Box office. Το 17 Again, στην ουσία παίρνει τον μύθο του Επιστροφή Στο Μέλλον και τον μεταβάλλει, κατά κάποιο παράξενο τρόπο φέρνοντας το παρελθόν στο παρόν... Μπέρδεμα, ας το ξεμπερδέψω...
"Αν ξαναγεννιόμουνα, όλα όσα έζησα δεν θα τ'αρνιόμουνα" λέει ο στίχος, το αντίθετο μοιάζει να πιστεύει ο σαραντάρης Μάικ, που διωγμένος από σύζυγο, οικογένεια και δουλειά, εκτιμά πως αν ήταν και πάλι 17άρης, δεν θα έκανε τις ίδιες επιλογές και κατά συνέπεια τα ίδια λάθη. Η ευχή του γίνεται πραγματικότητα και νάσουτον έφηβο πάλι, να προσπαθεί να κερδίσει την καρδιά της ήδη γυναίκας του, να προστατέψει τα παιδιά του από τους περιφερόμενους κινδύνους, αλλά και να βοηθήσει τον στενό του φίλο, που περνά ερωτική κρίση. Η υπόθεση κάνει γκελ και γι αυτό άλλωστε πήγε καλά εμπορικά, άσχετα αν δεν υπάρχει η παραμικρή απόπειρα τεκμηρίωσης του χρονικού πήγαινε έλα του ήρωα μας. Στέκομαι μόνο στο κοινωνικό συμπερασματάκι που βγαίνει από το 17 Again κι έχει να κάνει με την διαφορά (χάσμα?) των δύο γενεών στην ερωτική συμπεριφορά των εφήβων, όταν τότε μπορούσες να παρατήσεις τα πάντα για τον/την αγαπημένο-η σου, ενώ τώρα όπως λέει εμφατικά η σέξι bimbo γυμνασιοκορασίς "έλα μαζί μου και δεν χρειάζεται αύριο, ούτε να θυμάσαι το όνομα μου".
Για πες: Το καινούργιο αστεράκι ακούει στο όνομα Zac Efron που παίζει τον κεντρικό χαρακτήρα στα νιάτα του - ενώ ο ίδιος, σε ώριμη φάση εμφανίζεται ο Perry σε μια χλιαρή μετα-Friends στιγμή. Ξανθούλης, φρέσκια φάτσα, με τεράστιο φαν κλαμπ στις συνομήλικες του (και όχι μόνο), δίχως κανένα υψηλό υποκριτικό ταλέντο, αλλά χωστός και άνετος, ο εικοσάχρονος Καλιφορνέζος, παίζει και να είναι η αποκάλυψη των επόμενων χρόνων. Ήδη βρίσκεται στα γυρίσματα του δημοφιλούς ως κόμικ Johny Quest και το μέλλον του διαφαίνεται λαμπρό. Αφού σήκωσε μονάχος (σχεδόν) στις άπειρες, πλην καλογυμνασμένες, πλάτες του, ένα ευχάριστο μεν, μα μέτριο εν γένει νεανικό φιλμ, πιθανόν να τα καταφέρει και στα πιο δύσκολα...
"Αν ξαναγεννιόμουνα, όλα όσα έζησα δεν θα τ'αρνιόμουνα" λέει ο στίχος, το αντίθετο μοιάζει να πιστεύει ο σαραντάρης Μάικ, που διωγμένος από σύζυγο, οικογένεια και δουλειά, εκτιμά πως αν ήταν και πάλι 17άρης, δεν θα έκανε τις ίδιες επιλογές και κατά συνέπεια τα ίδια λάθη. Η ευχή του γίνεται πραγματικότητα και νάσουτον έφηβο πάλι, να προσπαθεί να κερδίσει την καρδιά της ήδη γυναίκας του, να προστατέψει τα παιδιά του από τους περιφερόμενους κινδύνους, αλλά και να βοηθήσει τον στενό του φίλο, που περνά ερωτική κρίση. Η υπόθεση κάνει γκελ και γι αυτό άλλωστε πήγε καλά εμπορικά, άσχετα αν δεν υπάρχει η παραμικρή απόπειρα τεκμηρίωσης του χρονικού πήγαινε έλα του ήρωα μας. Στέκομαι μόνο στο κοινωνικό συμπερασματάκι που βγαίνει από το 17 Again κι έχει να κάνει με την διαφορά (χάσμα?) των δύο γενεών στην ερωτική συμπεριφορά των εφήβων, όταν τότε μπορούσες να παρατήσεις τα πάντα για τον/την αγαπημένο-η σου, ενώ τώρα όπως λέει εμφατικά η σέξι bimbo γυμνασιοκορασίς "έλα μαζί μου και δεν χρειάζεται αύριο, ούτε να θυμάσαι το όνομα μου".
Για πες: Το καινούργιο αστεράκι ακούει στο όνομα Zac Efron που παίζει τον κεντρικό χαρακτήρα στα νιάτα του - ενώ ο ίδιος, σε ώριμη φάση εμφανίζεται ο Perry σε μια χλιαρή μετα-Friends στιγμή. Ξανθούλης, φρέσκια φάτσα, με τεράστιο φαν κλαμπ στις συνομήλικες του (και όχι μόνο), δίχως κανένα υψηλό υποκριτικό ταλέντο, αλλά χωστός και άνετος, ο εικοσάχρονος Καλιφορνέζος, παίζει και να είναι η αποκάλυψη των επόμενων χρόνων. Ήδη βρίσκεται στα γυρίσματα του δημοφιλούς ως κόμικ Johny Quest και το μέλλον του διαφαίνεται λαμπρό. Αφού σήκωσε μονάχος (σχεδόν) στις άπειρες, πλην καλογυμνασμένες, πλάτες του, ένα ευχάριστο μεν, μα μέτριο εν γένει νεανικό φιλμ, πιθανόν να τα καταφέρει και στα πιο δύσκολα...
Στις αίθουσες 7 Μαΐου από την Village
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική