των Jean-Patrick Benes και Allan Mauduit. Με τους Marilou Berry, Frédérique Bel, Chantal Lauby.
La Diabolique
του zerVo
Για δύο (σκάρτες) ώρες, που κράτησε η προβολή του Vilaine, για έναν παράξενο λόγο φανταζόμουν την φανταστική ελληνική εκδοχή του. Πόσο πολύ εύκολα θα μπορούσε μια (ευχάριστη και κεφάτη) ταινία, χαμηλού κόστους και προβληματισμού, να έχει φτιαχτεί από εγχώρια χέρια, έχοντας στον κεντρικό ρόλο, για παράδειγμα, μια άξια καρατερίστα σαν την Βίκυ Σταυροπούλου. Anyway, είπαμε πως στον τόπο μας μόνο ότι έχει σχέση με το Σ.Ε.Ξ. μπορεί να παίξει μπάλα και να σκοράρει. Εδώ ο έρωτας αναπτύσσεται στο background, δεν αποτελεί όμως το κύριο συστατικό του φιλμ, μιας και τα πάντα έχουν αφετηρία και κατάληξη το πρόσωπο της Μελανί της άσχημης...
...που είναι επαρχιώτισσα, δουλεύει σαν το σκυλί στο βενζινάδικο - καφετέρια - συνεργείο της μικρής της πόλης, έχει να φροντίσει την κατά φαντασία ασθενή μαμά και την υπέργηρη γιαγιά, αντιμετωπίζει την χλεύη του περίγυρου για την εξωτερική της εμφάνιση, μα ποτέ δεν έχει πει κακό λόγο για κανένα. Η στιγμή της επανάστασης είναι όμως κοντά! Όταν το ποτήρι θα ξεχειλίσει, ουαί κι αλίμονο στον εχθρό που θα βρεθεί στο διάβα της. Σαν άλλος καταπιεσμένος Κόμης Μοντεχρίστος, θα ορκιστεί εκδίκηση σε όποιον μέχρι τώρα την λοιδορούσε και αυτό θα το κάνει μέσα από σπαρταριστά σκετσάκια, που συνθέτουν το παζλ, μιας κλασσικής κομεντί μέιντ ιν Φρανς! Σύμφωνοι, το σενάριο ώρες ώρες είναι τραβηγμένο και ελάχιστα ρεαλιστικό, θα έλεγα ακόμη και παιδικό, όμως οι εικόνες έχουν μια έξυπνη ροή που θα σου χαρίσουν γέλιο. Όσο για κάποια κοινωνικά μηνύματα που παίζουν στο φόντο (κοινωνικός ρατσισμός, εγκατάλειψη τρίτης ηλικίας, συνθήκες εργασίας, λαθρομετανάστες) είναι αποτέλεσμα του προβληματισμού που απασχολεί τον σύγχρονο μέσο Γάλλο.
Για πες: Για την ταλαντούχα Marilou Berry, ο ρόλος της κομπλεξαρισμένης άσχημης δεν είναι πρωτόγνωρος, αφού τον είχε παίξει προ μιας πενταετίας, στο Comme Une Image, έχοντας αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές για την δραματική της ερμηνεία. Εδώ επαναλαμβάνει το εγχείρημα, αποδίδοντας εξίσου καλά και στην κωμωδία, αποδεικνύοντας συνάμα πως τα γονίδια της μαμάς Balasko δεν πήγαν χαμένα!
...που είναι επαρχιώτισσα, δουλεύει σαν το σκυλί στο βενζινάδικο - καφετέρια - συνεργείο της μικρής της πόλης, έχει να φροντίσει την κατά φαντασία ασθενή μαμά και την υπέργηρη γιαγιά, αντιμετωπίζει την χλεύη του περίγυρου για την εξωτερική της εμφάνιση, μα ποτέ δεν έχει πει κακό λόγο για κανένα. Η στιγμή της επανάστασης είναι όμως κοντά! Όταν το ποτήρι θα ξεχειλίσει, ουαί κι αλίμονο στον εχθρό που θα βρεθεί στο διάβα της. Σαν άλλος καταπιεσμένος Κόμης Μοντεχρίστος, θα ορκιστεί εκδίκηση σε όποιον μέχρι τώρα την λοιδορούσε και αυτό θα το κάνει μέσα από σπαρταριστά σκετσάκια, που συνθέτουν το παζλ, μιας κλασσικής κομεντί μέιντ ιν Φρανς! Σύμφωνοι, το σενάριο ώρες ώρες είναι τραβηγμένο και ελάχιστα ρεαλιστικό, θα έλεγα ακόμη και παιδικό, όμως οι εικόνες έχουν μια έξυπνη ροή που θα σου χαρίσουν γέλιο. Όσο για κάποια κοινωνικά μηνύματα που παίζουν στο φόντο (κοινωνικός ρατσισμός, εγκατάλειψη τρίτης ηλικίας, συνθήκες εργασίας, λαθρομετανάστες) είναι αποτέλεσμα του προβληματισμού που απασχολεί τον σύγχρονο μέσο Γάλλο.
Για πες: Για την ταλαντούχα Marilou Berry, ο ρόλος της κομπλεξαρισμένης άσχημης δεν είναι πρωτόγνωρος, αφού τον είχε παίξει προ μιας πενταετίας, στο Comme Une Image, έχοντας αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές για την δραματική της ερμηνεία. Εδώ επαναλαμβάνει το εγχείρημα, αποδίδοντας εξίσου καλά και στην κωμωδία, αποδεικνύοντας συνάμα πως τα γονίδια της μαμάς Balasko δεν πήγαν χαμένα!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική