by Takis Garis
Όπου Γιώργος και μάλαμα. Το τουμπάρεις κι ο Γιώργος είναι πονηρός κι αυτά που λέει...άστα, δεν τρώγονται με τίποτα. Angels & Demons και controversy στο φουλ. Αυτή δα είναι και η γοητεία του να είναι κανείς σοβαρός (κριτικός κινηματογράφου). Είναι μια ιδιότητα - βρώμα που δεν σε εγκαταλείπει ποτέ – σα το ναυτοπροσκοπιλίκι και την ηπατίτιδα Β (μπε). Ζερβόπουλος υπό του μηδενός, από τα υψίπεδα της διανόησης μέχρι τα υπεδάφη της παρανόησης. Γιατί pelicula είναι και γυρίζει. Γιατί σπάνια σφυρίζω ότι βλέπω αλλά συγκρίνω αυτό που όφειλε – όφειλα να δω κι αμαρτίαν ουκ έχω. Τι είναι μια ταινία που την είδα χωρίς να την σκεφτώ; Αυτοερωτική πράξη με guest star υποψία εγκεφάλου.
Κάλους έπιασε ο πυθμήν στα παρωχημένα ex-βολικά 90s καθίσματα του IΝΤΕΑΛισμού. Δημοσιογραφικήν έδωκας – δημοσιογραφικήν θα λάβεις σε άπειρες, όσο και κατά καιρούς φεστιβαλικές ποσότητες. Πήγε στη Βενετιά για φιλμικό σταυρο-βελόνι μια, πήγε δύο, πήγε τρις (εκεί χάθηκε το μέτρημα). Είδε τα dvdάει όλου του κόσμου, προτού καταλήξει να αρθρογραφεί για τις πρακτικές ωφέλειες του downloadικού πυγοραπίσματος. Είναι εμπορικός – πεθαίνει όμως και για το λεβέντικο τούρκικο ανθυπομελό. Μισεί τα Dogmaτα, παραδίδοντας μαθήματα ιδεοληπτικών εμμονών μην παίρνοντας κανέναν Όμηρο. Είναι μακαρονάς (Spaghetti a la Sergio Leone) και Clint-ονικός μέχρι μυελού οστέων, τι να κάνουμε;
Τίποτε Λιγότερο από το Μηδέν. All or Nothing. Στα γραπτά του Θα Χυθεί Αίμα (δάκρυα και ίδρωτας). Αυτό (το κάτι) που μένει είναι να συναντηθούμε ξανά στο πανί. Δε γίνεται ες αεί το όνειρο στην πρόβα να τελειώνει. Άκου ρε φίλε, να δεις τι κρίμα, έχει γεμίσει ο τόπος cineφιλ τυπάκια που ραπάρουν ποζαριστάν. Είδα φως και μπήκα, στο έτσι να ’ούμε. Πως; Όπως ακριβώς ξεκινήσαμε όλοι. Πληρωμένοι (βλ. revenge flick «όλα εδώ πληρώνονται») και κυρίως απλήρωτοι. Από το περίσσευμα ψυχής στην εξώδι(κ)ο ακολουθία, παντού, τα πάντα-όλα, Γιώργαρε μαζί σου και στην κόλαση θα πάω, φτάνει να μου γράψεις δυο λόγια τρυφερά. Για το σινεμά του μέλλοντός μας, αυτό που δε θα λανσάρει πατόκορφα το «κάθε πέρυσι και καλύτερα». Για τα ταινιάκια που λατρέψαμε να μισούμε, για όσα καρφώνονται στο υποcineίδητο ως ο ολότελα ευπρόσδεκτος Armagedon. Γιώργο άλλαξε τα όλα!
Σε φιλώ,
Ο Διευθυντής (σε) Σύνταξη(ς)
Κάλους έπιασε ο πυθμήν στα παρωχημένα ex-βολικά 90s καθίσματα του IΝΤΕΑΛισμού. Δημοσιογραφικήν έδωκας – δημοσιογραφικήν θα λάβεις σε άπειρες, όσο και κατά καιρούς φεστιβαλικές ποσότητες. Πήγε στη Βενετιά για φιλμικό σταυρο-βελόνι μια, πήγε δύο, πήγε τρις (εκεί χάθηκε το μέτρημα). Είδε τα dvdάει όλου του κόσμου, προτού καταλήξει να αρθρογραφεί για τις πρακτικές ωφέλειες του downloadικού πυγοραπίσματος. Είναι εμπορικός – πεθαίνει όμως και για το λεβέντικο τούρκικο ανθυπομελό. Μισεί τα Dogmaτα, παραδίδοντας μαθήματα ιδεοληπτικών εμμονών μην παίρνοντας κανέναν Όμηρο. Είναι μακαρονάς (Spaghetti a la Sergio Leone) και Clint-ονικός μέχρι μυελού οστέων, τι να κάνουμε;
Τίποτε Λιγότερο από το Μηδέν. All or Nothing. Στα γραπτά του Θα Χυθεί Αίμα (δάκρυα και ίδρωτας). Αυτό (το κάτι) που μένει είναι να συναντηθούμε ξανά στο πανί. Δε γίνεται ες αεί το όνειρο στην πρόβα να τελειώνει. Άκου ρε φίλε, να δεις τι κρίμα, έχει γεμίσει ο τόπος cineφιλ τυπάκια που ραπάρουν ποζαριστάν. Είδα φως και μπήκα, στο έτσι να ’ούμε. Πως; Όπως ακριβώς ξεκινήσαμε όλοι. Πληρωμένοι (βλ. revenge flick «όλα εδώ πληρώνονται») και κυρίως απλήρωτοι. Από το περίσσευμα ψυχής στην εξώδι(κ)ο ακολουθία, παντού, τα πάντα-όλα, Γιώργαρε μαζί σου και στην κόλαση θα πάω, φτάνει να μου γράψεις δυο λόγια τρυφερά. Για το σινεμά του μέλλοντός μας, αυτό που δε θα λανσάρει πατόκορφα το «κάθε πέρυσι και καλύτερα». Για τα ταινιάκια που λατρέψαμε να μισούμε, για όσα καρφώνονται στο υποcineίδητο ως ο ολότελα ευπρόσδεκτος Armagedon. Γιώργο άλλαξε τα όλα!
Σε φιλώ,
Ο Διευθυντής (σε) Σύνταξη(ς)
1 σχόλια:
Kalws ton!!! :-) Ande, kai poly argises na ertheis Takh! Kalh arxh paidia! :-)
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική