Movies Ltd

Τι στην ευχή είναι τελικά αυτή η Αμερική και αποτελεί μόνιμα το επίκεντρο του κόσμου. Είναι πραγματικά η Γη της επαγγελίας που οραματίζονται οι προερχόμενοι από πάμφτωχες μεριές του πλανήτη ή είναι το πνεύμα αντιλογίας που μπορεί να διαλύσει με μια μονοκοντυλιά - rejected αυτή τη φαντασίωση? Είναι η χώρα που μπορεί να δώσει ίσες ευκαιρίες σε όσους την προσεγγίζουν ή αντίθετα είναι εκείνη που υποδέχεται σαν ζώα τους γκασταρμπάιτερς με μοναδικό σκοπό να τους πιει το αίμα. Είναι όπως λέει ο ύμνος της η Land of The free ή μόλις ανοίξει κάποιος το στόμα του και πει κάτι αντίθετο με τα συμφέροντα της, εξαφανίζεται από το χάρτη? Είναι τέλος το μέρος που βασιλεύει η ισονομία, η δημοκρατία, η νομοτέλεια, το δίκαιο και η αξιοκρατία ή όποιος έχει το μέσον πάει μπροστά και όλοι οι άλλοι παίρνουν την άγουσα για το βούρκο?


Όσο κοινότυπο και αν ακούγεται, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς το Crossing Over δίχως να φέρει στο νου το θριαμβευτικό Crash. Και τα δύο φιλμς έχουν κοινή θεματολογία, που αφορά στον τρόπο που αντιμετωπίζει η Υπερδύναμη (?) το μεταναστευτικό κύμα, έχουν πανομοιότυπη υφή, εφόσον στην ουσία αποτελούνται από πολλές επιμέρους ιστορίες, που κάποια στιγμή ενώνονται σαν αρμαθιά και σκορπούν τέλος τον ίδιο ακριβώς προβληματισμό - κυρίως στους Αμερικάνους - για το που βαδίζει το αγαπημένο κράτος τους. Με την μόνη διαφορά πως το οσκαρούχο δράμα του Haggis είχε μια πανίσχυρη ορμή που σε παρέσυρε στο διάβα του, δίχως να σου αφήνει περιθώρια να αντιδράσεις, ενώ το ταινιάκι του Wayne Kramer, παρότι πιο πολύχρωμο και με περισσότερες χώρες να συνθέτουν τον παγκοσμιοποιημένο καμβά του, μοιάζει ασύνδετο, δίχως συναίσθημα και κυρίως υπερβολικά άνισο ανάμεσα στα παζλάκια που το συνθέτουν. Πιθανότατα μιας και χρονικά ξεπέρασε τα εσκαμμένα (περίπου 3 ώρες ήταν το αρχικό cut) και οι Weinsteins θέλησαν να το περικόψουν, να αφαιρέθηκαν στοιχεία που θα έδεναν καλύτερα το στόρι και να κρατήθηκαν λεπτομέρειες που δεν ήταν αναγκαίες. Η υπερέκθεση του γυμνού κορμιού της "θέλω να γίνω σταρ" Αυστραλέζας που καταλήγει πόρνη για την πράσινη κάρτα, έχει μοναδικό σκοπό την τέρψη των ανδρικών ματιών. Η επιμονή στην επίδειξη των οικογενειακών αξιών, μιας ισλαμικής καταγωγής φαμίλιας, έχει σαν στόχο να αποπροσανατολίσει, θέτοντας το ερώτημα "αξίζουμε αυτούς τους ξυπόλητους για συμπατριώτες". Από την άλλη μεριά η πιο ευρηματική ρουμπρίκα, με τον Εγγλέζο (ψιλο)χίπη που το παίζει Εβραίος ραβίνος για να κερδίσει την συμπάθεια του Αλλοδαπών, απλά παίζει χαμένη στο μπακγκράουντ.

Για πες: Από το Crossing Over παρελαύνει μια πληθώρα γνώριμων σταρς, που όμως δεν διανύουν αυτό που λέμε το φόρτε τους αυτή την εποχή. Βεβαίως το προμόσιον στέκεται στα πιο τρανταχτά ονόματα του Ford, της Judd, του Liotta και του Sturgess (που μου αρέσει πολύ, από τον καιρό του Across The Universe) βάζοντας τους μάλιστα να ποζάρουν σε αφίσα ορισμό του τι σημαίνει αποτυχημένο photo shop...