Movies Ltd

Αυτού του Statham του βγάζω το καπέλο. Εκμεταλλευόμενος την παντελή απουσία κινηματογραφικών action heroes, έπλασε αρχικά μέσα από το καθαρόαιμο βρετανικό γκανγσκτερικό φιλμ και κατοπινά σε χαμηλού προϋπολογισμού ταινίες δράσης, μια φιγούρα διασκεδαστική, κεφάτη και προσιτή σε μεγάλη μερίδα του κοινού. Έξυπνος ο Εγγλέζος είδε πως έχει πέραση αυτό το στυλάκι, που δεν θυμίζει ούτε τις πλατάρες του Schwartz, ούτε τις μπουνιές του Sly, πιο πολύ θα έλεγα φέρνει στην εύθραυστη (μα πάντα νικηφόρα) μορφή του Willis στο Die Hard και δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να το αναπαραγάγει σε κάθε ευκαιρία, με ελαφρές αποκλίσεις από θέμα σε θέμα. Οι πολλαπλές συνέχειες των φιλμς που εμφανίζεται, αποδεικνύουν ότι είναι πηγή εσόδων για τα στούντιο, γι αυτό να περιμένεις πολλά ακόμη Transporter και Italian Jobs. Όπως και Crank βεβαίως, που έχει αποκτήσει φανατικότατους οπαδούς.


Insert Coin λοιπόν και ξεκινάμε. O Τσέλιος, προσγειώνεται (κυριολεκτικά) στο αγαπημένο του L.A. όπου ομάδα Κινέζων γκάνγκστερς τον απαγάγει και αρχίζει να τον τροποποιεί. Αρχίζοντας από την καρδιά του, που αντικαθίσταται από μια ηλεκτρική και που απαιτεί μια διαρκώς φορτισμένη μπαταρία για να κρατήσει τον δυναμικό Τσεβ στην ζωή. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να δούμε την διαδρομή του Κρανκ στην πόλη των αγγέλων σαν ένα βίντεο παιχνίδι. Ο ήρωας μας σκάει εξ ουρανού, όπως εμφανίζεται κάθε καινούργιο κανονάκι μετά την απώλεια ζωής. Συγκεκριμένος σκοπός δεν υπάρχει, απλά να καθαριστεί η πίστα από τους κακούς, αρκεί ποτέ να μην φτάσει το επίπεδο ζωής (ρεύματος στο προκείμενο) στο κόκκινο. Αλλιώς αντίο εγκόσμια. Ο φίλος μας τα βάζει με την μισή σινική μαφία, την αντίστοιχη λατινική, το σύνολο των προαγωγών των ανατολικών προαστίων, καμιά πεντακοσαριά αστυνομικούς, ενώ πρέπει συνάμα να προστατεύσει και την αγαπημένη Ιβ, που ευτυχώς φέρει την μορφή της Amy Smart και ακόμη ευτυχέστερα επαγγέλλεται στριπτιζέζ! Ένα ξέφρενο δηλαδή κι εκτός κάθε συμβιβασμού "δείρε τους όλους", με καταπληκτικό ρυθμό και απίθανες ιδέες στην αφήγηση του που ξεφεύγουν από τα τετριμμένα, που σε κάνει να νομίζεις πως θα ξεκολλήσεις τον μοχλό από το joystick...

Για πες: Αυτό που μου άρεσε περισσότερο στο Crank 2 είναι που για ότι κάνει δεν έχει κανένα σκοπό να απολογηθεί. Γι αυτό το λόγο το εκθέτει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εκκεντρικότητα και παράνοια. Η φρενίτιδα στην εξέλιξη του και το μιξ γκριλ RobertRodriguez - Bud Spencer, ειδικά αν δεν σταθείς σοβαροφανής απέναντι τους, θα σε γεμίσουν με τέτοιο ηλεκτρισμό, ικανό για να επαναφορτίσει ακόμη και τις άδειες duracell του Τσεβ. Next level, player one!