Movies Ltd

Δες το review

Sweet child o' mine... Πείραξες το παιδί μου? Τότε είσαι ήδη νεκρός και απλά δεν το ξέρεις. Δεν πολυδιαφωνώ με την άποψη της αυτοδικίας, σε μια τέτοια φάση, που το μυαλό γυρνά και τα χέρια δεν ελέγχονται. Πόσο μάλλον όταν το περιβάλλον απόμακρο, σκοτεινό, απομονωμένο από τον πολιτισμό, δεν σηκώνει και πολλά για την απονομή ενός άλλου είδους δικαιοσύνης. Με την σκεπτική του The Last House on The Left δεν είχα αντίρρηση από την πρώτη φορά που έκανε την έφοδο του στο πανί, καμιά σαρανταριά χρόνια πριν, μπαίνοντας αυτόματα στο hall of fame, των ταινιών τρόμου. Του Craven (σκηνοθέτη τότε, συμπαραγωγού σήμερα) δεν του φτάνουν όμως τα έσοδα από τα πνευματικά δικαιώματα κι έτσι το ρίσκαρε να ρίξει στην αγορά μια νέα βερσίον της ιστορικής του δημιουργίας, υποτίθεται πιο μοντέρνα κι εκσυγχρονισμένη. Η βασική ιστορία παραμένει η ίδια δίχως εκπλήξεις, αφού η συμμορία των παρανοϊκών εγκληματιών, έχοντας δολοφονήσει (νομίζουν...στην νέα εκδοχή - δεδομένο στην παλιά) δύο νεαρά κορίτσια, θα πέσει στην λούμπα, ζητώντας απάγκιο και απανέμι στο απόμερο σπίτι της μιας. Μέτρια αποδοχή από το αμερικάνικο κοινό, με περίπου τριάντα εκατομμύρια εισιτήρια εισπράξεις σε ένα μήνα προβολών, για μια ταινία που εδώ μας απασχολεί πολύ περισσότερο από ότι της αξίζει, εξαιτίας της παρουσίας ενός δικού μας - Έλληνα δηλαδή - στην σκηνοθετική καρέκλα, του Dennis Iliadis...