Movies Ltd

Είναι από τις περιπτώσεις, που κατά την παρακολούθηση του φιλμ, δεν μου δημιούργησε συναίσθημα η ταινία, αλλά μου δημιουργήθηκε συναίσθημα ΓΙΑ την ταινία. Nα το πω οίκτο? Να το πω λύπηση? Όπως και να το κατονομάσω δεν είναι ευχάριστο αυτό που ένιωσα, βλέποντας κατά την εξέλιξη ενός (θεωρητικά τέτοιο είναι) καλλιτεχνικού πονήματος την πλατεία να έχει λυθεί από τα γέλια με όσα εκτυλίσσονται επί της οθόνης και να πρόκειται όχι για κωμωδία αλλά για ένα ακραίο ψυχόδραμα Ειλικρινά στενοχωρήθηκα, όχι με την έννοια της απογοήτευσης, αφού οι δυνατότητες των εμπλεκομένων στην παραγωγή, αγγίζουν δεν αγγίζουν τον πάτο. Αλλά με εκείνη της θλίψης, βλέποντας πως ακόμη και το εμπορικό εγχώριο σινεμά, εκείνο βρε αδελφέ που πρέπει να στηρίξει και τις πιο σινεφίλ αναζητήσεις με τα έσοδα που θα αποφέρει, ξέρει πως δεν έχει σημασία το περιεχόμενο, αλλά το περιτύλιγμα Και πραγματικά με τέσσερα πέντε πανό που θα αναρτηθούν οσονούπω πέριξ του Mall, ή εργάρα του Σειτανίδη, μπορεί να πιάσει και τις πενήντα χιλιάδες χαρτάκια την πρώτη εβδομάδα. Κι εκεί να δεις που θα γράψουν τα χαχανητά σας κύριε "συνάδελφε".

(Μεγαλο)Κοπέλα που εργάζεται σε κατάστημα καλλυντικών, ονειρεύεται την στιγμή που θα γίνει μάνα, μέχρι που το όραμα της διαλύει παιδάκι που πέφτει στις ρόδες της κούρσας της. Κι εδώ γεννάται το εξής ερώτημα: Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα? Για να εξηγούμαι, πρώτα γράψαμε το σενάριο, με ήρωες τις πούδρες, τα μολύβια, τα ρίμελ και τις μάσκαρες και μετά βρήκαμε χορηγό? Ή πρώτα μας έκατσε το Sephora και πλάι στην ΕΝΤΟΝΗ παρουσία του σε κάθε καρέ, φτιάξαμε κι ένα φιλμάκι για να περνά η ώρα. Γιατί αν συμβαίνει το πρώτο είμαστε μάρτυρες ενός θριάμβου του κινηματογραφικού μάρκετινγκ, μα στην αντίθετη περίπτωση δεν θα τολμούσα να σκεφτώ τον τίτλο του έργου αν ο αντίστοιχος χορηγός θα ήταν το Πίτα Παν ή τα Έβερεστ... Κάτω από οποιαδήποτε μαρκίζα πάντως το "θέλω να γίνω το ελληνικό branch του Babel" μόνο άσχημες εντυπώσεις αφήνει. Όσο μάλιστα πλησιάζει στο φινάλε του, η παράνοια αυξάνεται λογαριθμικά, με αποκορύφωμα το φινάλε που ανήκει στην κατηγορία cult...

Για πες: Θα είναι άδικο πάντως να σηκώσει την ευθύνη του κακού αποτελέσματος στις πλάτες της η Άριελ, που είναι ίσως και η μοναδική που εντόπισα να προσπαθεί εν μέσω ερασιτεχνικής ομήγυρης. Άσε που το κατάξανθο - πάλαι ποτέ - πουλέν της Αλίκης, είναι και ο μοναδικός πόλος έλξης για το (κάτω από τηλεοπτικό βομβαρδισμό) κοινό, μήπως και προσέλθει στα μούλτι να δει ένα φιλμ που δεν καθαρίζει από το μπαγιάτικο μέικ απ, ακόμη και αν το ρίξεις στο καζάνι της λοσιόν ντεμακιγιάζ...