Movies Ltd

Μόνο καράβια χάνονται? Εδώ έχει ισοπεδωθεί το μισό Λονδίνο από το Blitz, οι βόμβες πέφτουν σαν το χαλάζι, σπίτια και πόλεις εκκενώνονται και στο μέτωπο οι φαντάροι ρισκάρουν τις ζωές τους, την ίδια στιγμή που στις υπόγειες στοές της βρετανικής πρωτεύουσας, σαν να μην συμβαίνει τίποτα απολύτως, το πάρτι καλά κρατεί. Ένας μασκέ πανζουρλισμός εν μέσω σκόνης, θραυσμάτων και μπόλικου ουίσκι, που περιλαμβάνει χαβανέζικα ντυμένες αρτίστες, μπεκρήδες σοφιστές, πόρνες ζωντοχήρες, ξαναμένους ένστολους κι ένα σωρό αργόσχολους γιωτάδες, που κατάφεραν να αποφύγουν το στράτευμα και ανταυτού μας έχουν φλομώσει στην παπαριά. Αυτό είναι το βασικό μοτίβο όπου εξελίσσεται το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας που παλεύει να απεικονίσει ο γνωστός λούζερ John Maybury. Δεν λέω καλή η ντόλτσε βίτα, αλλά σαν να το παρατραβά λιγάκι ο ποιητής. Αν και από ότι θυμάμαι από το αναλόγου αισθητικής Mrs Henderson Presents, οι Άγγλοι, γνωστοί γλεντζέδες, δεν δείχνουν να κακοπέρασαν στον μεγάλο πόλεμο...


Μέσα σε αυτό το γενικό χαμό, δύο άντρες (ο ένας ο διάσημος ποιητής Ντίλαν Τόμας και ο άλλος λοχαγός του στρατού) και δύο γυναίκες (η official σύζυγος του πρώτου και η πρώην ερωμένη του once, νυν τραγουδίστρια, που ψήνεται να κάνει χωριό με τον δεύτερο) μπλέκουν τις ερωτικές τους αναζητήσεις, ξεπερνώντας πολλάκις τα εσκαμμένα. Κι εκεί που λες μέσα σου, έλα μωρέ, ανοιχτόμυαλοι είναι οι βρετανοί, δεν συνέβη και τίποτα το σπουδαίο, μπαμ, σκάει η βόμβα της ζήλιας, του εγωισμού και της αποκλειστικότητας και βλέπεις τα διαπλεκόμενα ντουέτα να διαλύονται μονομιάς. Ούτε φίλες τα κορίτσια, ούτε κολλητοί οι άντρες, κέρατο επί κεράτου, παιδιά που (ευτυχώς που δεν υπήρχε τότε το DNA test) ολοκληρώνουν το οικογενειακό γαλήνιο παζλ και αχρείαστες ποιητικές ρήσεις τεντώνουν σε τέτοιο βαθμό τα νεύρα, που γρήγορα ο θεατής αναζητά διέξοδο. Το μελό φινάλε, εν μέσω δικαστικών αποφάσεων και ατέρμονου κλάματος, με έπεισε για το πόσο γρήγορα θα ξεχάσω το Edge Of Love…

Για πες: Η Sienna Miller αν και όχι στα καλύτερα της είναι ομορφότερη από την Keira. Απλά η δεύτερη έχει το χάρισμα να γράφει άριστα στο πανί, κατά συνέπεια είναι η σταρ. Δεν λέω πως δεν έχουν καλά περάσματα αμφότερες, αλλά είναι τόσο ενοχλητικές οι ερμηνείες των αρσενικών του κουαρτέτου, που τις προσπερνάς. Τελικά οι ομοιότητες με το (παραγνωρισμένο) Closer δεν σταμάτησαν μονάχα στην σκανδαλώδη αντιγραφή της αρχικής αφίσας, αλλά προχώρησαν «λιγάκι» παραπέρα. Αλλά πάλι θα τεθεί το ζήτημα της παρθενογένεσης οπότε...