Υπόθεση Βαλκυρία
του Brian Singer. Με τους Tom Cruise, Terrence Stamp, Bill Nighy, Tom Wilkinson, Kenneth Brannagh.
Με ΠΟΙΑ λάμψη στα μάτια?
του zerVo
Από την στιγμή που ανακοινώθηκε το μεγαλεπήβολο σχέδιο, της φιλμικής μεταφοράς της απόπειρας δολοφονίας κατά του Φίρερ, γίναμε μάρτυρες μιας γενικής μεμψιμοιρίας από την παραγωγή, γύρω από τα αμέτρητα προβλήματα που εκείνη είχε να αντιμετωπίσει. Κυρίως από εξωγενείς, μη κινηματογραφικούς, παράγοντες. Μια δεν ήταν εφικτή η αδειοδότηση για λήψεις εντός των ιστορικών κτιρίων του Βερολίνου, μια δεν μπορούσαν οι σκηνογράφοι να χρησιμοποιήσουν τις πρωτότυπες σβάστικες για να μην προκαλέσουν αντιδράσεις, μια ο Γιάννης δεν μπορεί... Αηδίες και σαχλαμάρες που μάλλον αποπροσανατόλισαν τους υπεύθυνους, με συνέπεια να χάσουν τον δρόμο και αντί για μια καλή περιπέτεια εποχής, να προσφέρουν κάτι εφάμιλλο των πολεμικών επών του Τζέιμς Πάρις...
Καταρχήν πιστεύω πως έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή που τα πάντα επί της οθόνης κινούνταν στις προσταγές της αγγλικής γλώσσας. Σύμφωνοι δίχως την παρουσία του Tom Cruise το πλάνο δεν θα μπορούσε να σταθεί εμπορικά, αλλά κτυπάει πολύ άσχημα να υποδύονται τους Γκεσταπίτες οι πιο φημισμένοι σύγχρονοι Βρετανοί ρολίστες, προσπαθώντας να μετ αλλάξουν τρόπον τινά, την φωνή και το ύφος τους σε βαριά βερολινέζικο. Δεν προκαλεί όμως το κοινό αίσθημα του γέλιου, να διαβάζεις βαρυσήμαντες – και καλά – ανακοινώσεις, γραμμένες σε πάπυρο, με γραμματοσειρά Gothenburg, προφέροντας αξάν που παραπέμπει σε Οξφόρδη? Για να μην πω για την συντριπτική διαφορά ρυθμού ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο μέρος, που λαμβάνει χώρα η δράση...
Μέχρι να ξεσπάσει το κίνημα του Κλάους Φον Στάφενμπεργκ, έχουμε περάσει μια ολόκληρη ώρα υποτιθέμενης δολοπλοκίας, ανάμεσα σε αξιωματικούς και αξιωματίσκους, που θέλουν και δεν θέλουν να ρίξουν τον Αδόλφο, που κάνουν και δεν κάνουν το βήμα της ανταρσίας, που πέφτουν και δεν πέφτουν στην φωτιά, υπέρ των ιδανικών. Ποιων ιδανικών να προσθέσω τώρα, όταν είναι γνωστό σε όλους πως οποιαδήποτε στρατιωτική επανάσταση - φυσικά και δεν εξαιρείται εκείνη ενάντια στον μεγαλύτερο εγκληματία της παγκόσμιας ιστορίας - παγκοσμίως φέρει το όνομα δικτατορία ή χούντα!
Ο Brian Singer, πιστεύω πως το στοίχημα με την Υπόθεση της Βαλκυρίας, το έχασε από πολύ νωρίς, αντιλαμβανόμενος πως το θέμα που έχει να διαχειριστεί από μόνο του και δίχως να διανθιστεί με σαλτσούλες σεναριακές δεν θα έπιανε. Το νυσταλέο πρώτο ημίχρονο, δίνει την θέση του σε μια δεύτερη ώρα που έχει πολύ καλύτερο ρυθμό, αλλά με το φάντασμα της αποτυχίας της αποστολής να βασιλεύει πάνω από τις νευρικές κινήσεις του Tom – δεν φαντάζομαι να μην ξέρει κάποιος πως ο Χϊτλερ επέζησε της απόπειρας – το ενδιαφέρον εκλείπει. Και πιστέψτε με τα ηρωικά πεσίματα του φινάλε μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, δεν συγκινούν πολύ περισσότερο από τα αντίστοιχα του Πρέκα, του Καζάκου ή της Καρέζη...
Για πες: Η ομοιότητα ανάμεσα στον Cruise και τον Στάφενμπεργκ είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Και ο Κουτσιανικούλης, λένε, είναι φτυστός ο Messi, αλλά ακόμη παίζει στον Εργοτέλη και όχι στην Μπάρτσα...
Στις αίθουσες 19 Φλεβάρη από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική