9/4/09

Seraphine

Το χάρισμα της Σεραφίν


του Martin Provost. Με τους Yolande Moreau, Ulrich Tukur, Anne Bennent.

Η νεκρή φύση μέσα μου
του zerVo
Ένα και μοναδικό στοιχείο απαιτεί ο καλλιτέχνης να κρατά γερά στα χέρια του, ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει, να αποδώσει σωστά εκείνο που φαντάζεται, που ζει, που ονειρεύεται, που συμμετέχει. Την ελευθερία! Δίχως εκείνη όλα τα άλλα μοιάζουν εντελώς δευτερεύοντα, ανύπαρκτα και χωρίς συγκεκριμένο νόημα. Δεν έχουν αξία τα εργαλεία και τα μέσα, η ευστροφία θα βρει τον τρόπο να πλάσει τα καλύτερα. Δεν έχει αξία η εκπαίδευση, αρκεί η παιδεία του νου να είναι ζωντανή, να μιλάει. Δεν έχουν αξία οι χρηματικές απολαβές, είναι αντίφαση να πληρώνεσαι για να εκφράζεσαι. Δεν έχουν αξία οι απεριόριστες εμπειρίες, ακόμη και μέσα από το σκοτάδι μπορείς να αποδώσεις το χρώμα και το φως. Μην χάσεις μονάχα τη λευτεριά σου. Τότε το πνεύμα μαζεύει, συρρικνώνεται και ερημώνει. Κι αρχίζει τα μοναχικά, μελαγχολικά ταξίδια στο άγνωστο...


Η Σεραφίνα είναι εσωστρεφής, είναι φτωχή, είναι μια πλύστρα. Δεν έχει πάει σχολείο, δεν έχει άντρα, δεν είναι όμορφη, δεν έχει παραστάσεις. Διαθέτει όμως μια αυθεντική και αχαλίνωτη φαντασία και μια απαράμιλλη δίψα να την αποτυπώσει σε εικόνες, σε ζωγραφιές. Αυτός είναι ο αγαπημένος της τρόπος επικοινωνίας που την κάνει να πιστεύει πως δεν είναι μια απλή παραδουλεύτρα Από την στιγμή που στην ζωή της θα εισβάλει ο Κύριος Βίλεμ, κατά σύμπτωση ο άνθρωπος της, όντας κριτικός τέχνης και γκαλερίστας, τα πάντα θα αλλάξουν, θα πάρουν άλλη όψη. Τα μέσα της θα εκσυγχρονιστούν, τα έργα της, αναγνωρισμένα πλέον ακόμη κι από κείνους που τα έλεγαν παιδιάστικα, ολοένα και θα γίνονται θεικότερα, η απασχόληση θα εξελιχθεί σε αποδοτικότητα. Μπορεί το μυαλό της γυναίκας που μέχρι τώρα ταξίδευε στα καταπράσινα λοφάκια πέριξ των Παρισίων, να αντέξει τόση ευτυχία? Η λιτότητα, η ολιγάρκεια, η ικανοποίηση της δημιουργίας σε όλο τους το μεγαλείο.

Για πες: Δίχως έντονες συναισθηματικές αυξομειώσεις ο Provost, αποτυπώνει στιγμιότυπα της διαδρομής μιας όχι ιδιαίτερα γνωστής ζωγράφου, για να αναδείξει την ανάγκη του πνεύματος για ελευθερία. Το τελικό πλάνο, μοιάζει σαν αναπαράσταση σε καμβά του αντίστοιχου στο Mar A Dentro, που η ματιά πετάει αγέρωχη και δίχως δεσμά στον ορίζοντα. Με εσωτερική αξιοπρέπεια ακόμη και αν κοσμικά την στέρησε από την άμοιρη Σεραφίνα το άσυλο...


Στις αίθουσες 9 Απριλίου από την Filmtrade

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

jkgfkj hghjk

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική