Movies Ltd

Υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στον ντοκιμαντερίστα και στον αντιγραφέα του ντοκιμαντερίστα. Ο πρώτος φροντίζει μέσα από εμπεριστατωμένη και πολύχρονη έρευνα, να παρουσιάσει τα στοιχεία που συνέλεξε στο ρεπορτάζ του, με έναν συγκεκριμένο ειρμό και διαδρομή στις εικόνες του, ώστε ο θεατής να βγάλει συμπέρασμα για το αν συμφωνεί ή όχι μαζί του. Συνήθως τα τελευταία χρόνια, με την άνθηση του κινηματογραφικού είδους, η ανάπτυξη του θέματος στο πανί, γίνεται εν είδει βίντεο κλιπ, τεχνοτροπία που σε κάποιες δεκαετίες θα αποκτήσει την ονομασία Μουρισμός, τιμής ένεκεν σε εκείνον που την κατέστησε επιτυχημένη. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν εκείνοι που προσπαθούν να ξεπατικώσουν την ανωτέρω τεχνική, πράγμα όχι δύσκολο ειδικά αν διαθέτουν το χάρισμα της ειρωνείας, πιότερο από εκείνο της σωστής έρευνας - και καλά, για να κάνουν τον αναγνώστη τους να ακολουθήσει την κουτοπόνηρη σκεπτική τους, ενώ δεν έχουν λάβει στα χέρια τους κάποιες απτές αποδείξεις περί των λεγομένων.


Για να λέμε τα σύκα σύκα, ο Maher δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να ακολουθεί - όχι πάντα επιτυχημένα - τον μπούσουλα του Moore, θέλοντας να πείσει όποιον τον παρακολουθεί, πως είναι πολύ καλύτερα να επιλέξεις την αθεΐα, από το να θησαυρίζουν αμέτρητοι τσαρλατάνοι εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη σου για Πίστη. Σωστή σκέψη βάσης ενός ντοκιμαντέρ, ριψοκίνδυνη η εκτέλεση της όμως. Και αυτό γιατί για να γίνεις ο κυρίαρχος του παιχνιδιού μέσω των εικόνων σου, δεν αρκεί απέναντι σου να βάλεις καμιά εικοσαριά καραγκιοζοπαίκτες, που το παίζουν Θεοί, Προφήτες και σύγχρονοι Χριστοί. Αυτούς ακόμη και παιδάκι με απλή λογική καταλαβαίνει και τους αποκαλεί παραμυθάδες, άσχετα αν η βλακεία (ειδικά στο Αμέρικα) έχει βαρέσει κόκκινο και χιλιάδες άνθρωποι τους γράφουν περιουσίες για να κερδίσουν θέση στον παράδεισο. Το ζόρι σου είναι όταν επιχειρείς να δείξεις τις αδυναμίες μιας από τις λεγόμενες κυρίαρχες θρησκείες και όχι μιας περαστικής αίρεσης κι εκεί δεν φτάνει να κάνεις κουβέντα με τον Αλέφαντο του Βατικανού ή τον πιο ξεμωραμένο ραβίνο που πάτησε το πόδι του στη γη από την εποχή του Ιώβ...

Για πες: Τον Maher - και τον σκηνοθέτη του, δημιουργό του "μνημειώδους" Borat - και τις β' εθνικής εξυπνάδες του, ένα έγκυρο στέλεχος οποιασδήποτε εκκλησίας, θα τον είχε καταπιεί από την πρώτη του απόπειρα να λοιδωρήσει κάποιο σύμβολο της Πίστης. Φυσικά σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα υπήρχε ταινία και δεν θα είχαμε την ατυχία να υπομένουμε την ξινισμένη φάτσα ενός - παντελώς άγνωστου εκτός συνόρων - κωμικού για 120 λεπτά. Που ήθελε και τρομάρα του να το παίξει και σοβαρός ντοκιμαντερίστας. Στην Κόλαση asap!