7/4/09

Issiz Adam

Πάντα Μόνος


του Çağan Irmak. Με τους Melis Birkan, Cemal Hünal και την πιο όμορφη Πόλη του κόσμου.

Πόληwood
του zerVo
Θα είμαι ειλικρινής. Μέχρι λίγο πριν την πτώση των τελικών credits, παρακολουθούσα το φιλμ δίχως κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, εστιάζοντας κυρίως στις ομορφιές της Βασιλεύουσας, που πάντοτε αποτελεί ένα έξοχο φυσικό σκηνικό. Στην τελική σεκάνς όμως, σαν να αλλάξαν όλα με μια μαγική κίνηση κι εκεί που έβλεπες ένα μετριότατο εμπορικό ρομάντζο, με κάκιστες ερμηνείες, τουριστικά προσανατολισμένο και ψευτο-εσωψυχικές αναζητήσεις, ένιωσα ένα πνίξιμο στο λαιμό, σαν να με συνεπήρε η συγκίνηση. Ρε συ ο Τούρκος περίμενε το φινάλε για να μας δείξει πως έχει δυνατότητες. Περιέργως, δίχως να χρησιμοποιήσει την φτηνή λύση του χάπι έντ, μέσα από ένα δραματικό τετ α τετ, λουσμένο στο συγκινητικό έγχορδο και την ανθρώπινη βουή του Μπέγιογλου, το μελόδραμα πέτυχε τον σκοπό του. Κρίμα που δεν έγινε το ίδιο και στις προηγούμενες δύο ώρες...


Μοναχικός ιδιοκτήτης ρεστοράν, προτιμά να ξοδεύει τα λεφτά του στις εφήμερες πληρωμένες ερωτικές συνευρέσεις, μέχρι που γνωρίζει το νησί της ζωής του, την απλοϊκή και καλοσυνάτη Άντα. Σύντομα θα νιώσει όμως πως δεν είναι ικανός ο ίδιος να διατηρήσει αυτή την όμορφη σχέση που εξελίσσεται. Δίχως την καλοστημένη ψηφιακή φωτογραφία και το μελωδικότατο σάουντρακ - που σου μένει - νομίζεις πως παρακολουθείς μια τηλεοπτική παραγωγή της πράιμ τάιμ. Το σενάριο αν και έχει την δυνατότητα να ασχοληθεί και με επιπλέον θέματα, όπως την σεξουαλική απελευθέρωση σε ένα μουσουλμανικό κράτος ή τις διαφορές αντίληψης ανάμεσα στην ευρωπαϊκή μητρόπολη και το χωριό της Ανατολίας, ασχολείται απλά και μόνο με τον κυκλοθυμικό χαρακτήρα του βασικού ήρωα, που τον οδηγεί αργά αλλά σταθερά στο αδιέξοδο και την καταστροφή. Ακόμη κι έτσι θα μπορούσε να πει κάποιος, το θέμα έχει δυναμική, στοιχείο που κι αυτό διαλύεται ολοσχερώς από το ερασιτεχνικό παίξιμο των δύο πρωταγωνιστών, που μπορεί να είναι όμορφα μοντέλα - ειδικά τα μάτια της Melis, είναι βγαλμένα από τον παράδεισο - αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ηθοποιοί. Κατορθώνουν μάλιστα - σαφώς με την ευθύνη του σκηνοθέτη Irmak - να μας χαρίσουν την πιο ηλίθια ερωτική σκηνή, στην ιστορία του σινεμά.

Για πες: Κι όμως, με όλα αυτά τα αρνητικά εις βάρος του ο Πάντα Μόνος προσφέρει ένα γεμάτο συναισθηματική φόρτιση επίλογο και όπως πολύ καλά ξέρουμε η τελική γεύση είναι αυτή που μένει. Πιθανότατα αυτός να ήταν και ο λόγος της σαρωτικής παρουσίας του Issiz στα Box office της γείτονος, επιτυχία - διαβατήριο ώστε το φιλμ να πάρει διανομή και στην δώθε πλευρά του Αιγαίου.




Στις αίθουσες 9 Απριλίου από την Village

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η ταινία είναι πολύ καλή. Εσύ τραγούδα...

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική