Βόμβα
του Jay Roach. Με τους Charlize Theron, Nicole Kidman, Margot Robbie, John Lithgow, Kate McKinnon, Connie Britton, Malcolm McDowell, Allison Janney.
What The Fox!
του zerVo (@moviesltd) 
Δεν είναι πολλά χρόνια πριν, όταν κατά την διάρκεια μιας σπέσιαλ κινηματογραφικής πρεμιέρας, έπεσα πρόσωπο με πρόσωπο με διάσημο μιντιάρχη, να κάθεται λίγες θέσεις μακρύτερα από εμένα, στα διακεκριμένα της αιθούσης. Σιγά το πράγμα θα μου πεις, λες και είδες τον John Lennon. Σωστά, λες. Εκείνο που μου έκαμε όμως μια κάποια εντύπωση, ήταν πως σιμά στον αρκετά ευτραφή, ηλικιωμένο κυριούλη, ευρισκόταν ανγκαζέ, κορασίδα κατάξανθη και λαμπερή, με μπόι δίμετρο, βοήθειας άλλωστε των δεκαπέντε και πλέον πόντων που της έδιδαν οι στιλετένιοι τάκοι της γοβός της. Και? Τι έγινε πάλι, θα απορήσεις? Επίσης τίποτα, άξιο λόγου δηλαδή. Εκτός του γεγονότος πως η κοπελιά, 20 - 25 Μαιών το μάξιμουμ ηλικίας, μπορεί να είναι ευειδής και χωστή, όταν όμως δεν καταφέρνει να βάλει ούτε τέσσερις λέξεις σε μια σειρά, αγνοεί τους στοιχειώδες κανόνες του συντακτικού, κοινώς δεν μπορεί ούτε καν να μιλήσει, πως είναι δυνατόν να κρατά ολόδικη της, τρίωρη, πρωινή τηλεοπτική εκπομπή σε κανάλι (ιδιοκτησίας του σιμά της) υψηλής θεαματικότητας? Έλα μου ντε! Γι αυτό τις τρεις, πέντε, δεκαπέντε το πολύ πασιονάριες που δημοσιοποίησαν τα καμώματα του αφεντικού τους, τις κάναμε ολόκληρη ταινία...
Έχοντας διανύσει καριέρα ετών στα πλατώ του τηλεοπτικού κολοσσού της Fox, η φημισμένη παρουσιάστρια Γκρέτσεν Κάρλσον θα πάρει την άγουσα για το ταμείο ανεργίας, γεγονός που θα την θορυβήσει σε τέτοιο βαθμό, ώστε να εκκινήσει εκδικητικό αγώνα, ενάντια στον CEO του καναλιού Ρότζερ Έιλς, δηλώνοντας δημόσια την σεξουαλική παρενόχληση που δέχθηκε από τον ίδιο στα πρώτα της βήματα. Παρότι θα περίμενε υποστήριξη από τις, πάμπολλες όπως εκτιμά, ομοιοπαθούσες της, εντούτοις καμία δεν θα μπει στον κόπο να προσβάλλει το αφεντικό της, ακόμη κι αν εκείνο δεν τους είχε συμπεριφερθεί με τον πρέποντα σεβασμό.
Αντιλαμβανόμενη τον αγώνα που δίνει η πρώην συνάδελφός της στον δίαυλο, η σούπερ σταρ της ενημέρωσης Μέγκαν Κέλλυ, θα καταλάβει πως έχει έρθει η στιγμή να ξεσκεπαστεί η δόλια συμπεριφορά του μπος. Πόσο μάλλον όταν θα καταλάβει πως δεν υπάρχει μία, μία στην κυριολεξία, από τις κατάξανθες ρεπόρτερ που περιφέρονται σε οποιοδήποτε πόστο, στο μέγαρο του καναλιού, που να μην έχει δεχθεί τις ερωτικές θωπείες του ανήθικου γεράκου. Με τελευταία την νεοπροσληφθείσα Κάιλα Πόσπιζιλ, που νιώθοντας ντροπή για όσα υπέστη, δίνει μέσα της έναν ηθικό αγώνα, για το αν πρέπει κι εκείνη να συμπράξει, δημοσιοποιώντας τις ενέργειες του σεβάσμιου και έχοντα την απόλυτη στήριξη του μεγάλου μπος Ρούπερτ Μέρντοχ, Κυρίου Έιλς.
Η χρονιά είναι το 2016 και η Αμερική βρίσκεται ήδη σε προεκλογικό αγώνα ανάδειξης του Προέδρου της. Με τον πολύ Ντόναλντ Τραμπ να ξεκινά από θέση αουτσάιντερ την κούρσα, έχοντας αποσπάσει το χρίσμα των ρεπουμπλικάνων, ενάντια στην Χίλαρυ, χάρη στο δεκανίκι τηλεοπτικών σταθμών που παρακολουθεί εκατομμύρια κόσμου, όμως, όπως το κυρίαρχο Fox που τον στηρίζει αμέριστα, ανεβαίνει διαρκώς σε ποσοστά επί καθημερινής βάσης. Γεγονός που δεν αρέσει και πολύ στην νούμερο ένα άνκορ γούμαν (θεάρα στην όψη, αλλά και μαμά τριών ανηλίκων παιδιών) Κέλλυ, με αποτέλεσμα να εντοπίσει την βασική αφορμή για να έλθει σε ρήξη με τον σταθμό που την ανέδειξε.
Βεβαίως από το σημείο αυτό μέχρι τις εκπλήξεις που θα δώσει στην δημοσιότητα, για το ποιος είναι στην πραγματικότητα εκείνος που την έφτασε μέχρι το υψηλότερο σκαλοπάτι της δημοσιογραφικής ιεραρχίας, ακολουθεί μια πορεία ολόκληρη διλημμάτων και συγκρούσεων, τόσο ψυχικών, μα το κυριότερο ρεαλιστικών και εντός των εργασιακών πλαισίων. Αφού ο πανίσχυρος διευθύνοντας σύμβουλος, έχοντας καταλάβει πως κάτι παίζεται πίσω από την πλάτη του, που του ροκανίζει την καρέκλα, θα ξεσηκώσει ολόκληρο κίνημα στην πιάτσα των ρεπόρτερ, ίσαμε το να φορούν και πολύχρωμα t-shirt εκδήλωσης του οπαδιλικιού, του τύπου Team Roger. Που τα ντύνονται, άκουσον άκουσον, οι ίδιες οι χαϊδεμένες! Εμ, βέβαια, σιγά μην σπαταλήσουμε τέτοια προσοδοφόρα καριέρα στο γυαλί, επειδή μια φορά κι έναν καιρό μας την έπεσε (sic) εκείνος που θα μας προωθούσε. Για να τα λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, αυτός είναι ο κανόνας ε? Η αντίδραση σε όλα αυτά τα εκμεταλλευτικά της αδυναμίας, προκαλεί την έκπληξη. Αλλά και το σενάριο του Bombshell...
Που βασίζεται στα πραγματικά σκανδαλώδη περιστατικά τα οποία συντάραξαν την αμερικάνικη κοινή γνώμη μια τετραετία πριν κι ενόσω στο μεσοδιάστημα ο γηραλέος Έιλς, αντιμετωπίζοντας την κατακραυγή του κόσμου και απολυμένος από το υπερπόστο του, θα αφήσει τα εγκόσμια. Δεν χρειάζεται και πολύ χρόνος παρακολούθησης του έργου, για να κατανοήσει ο θεατής πως πίσω από την συγγραφή του σκριπτ, αυτού του φρενήρους σε ρυθμό, διαρκώς εναλλασσόμενου σε προοπτικές λήψης και με κάποιες trade mark ιδιαιτερότητες στον τρόπο παρουσίασης των (εκατοντάδων) προσώπων της ιστορίας, κρύβεται ο δαιμόνιος Charles Rundolph του The Big Short.
Από την μεριά του ο σκηνοθέτης Jay Roach, που ξόδεψε το μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής του, στήνοντας κομεντί επιπέδου Austin Powers και Meet The Parents, προτού πάρει την απόφαση (μέσω Trumbo) να ασχοληθεί με πιο σοβαρά πολιτικοκοινωνικά θέματα της Αστερόεσσας, δεν δείχνει και τόσο ικανός να φτάσει το πόνημα του σε λέβελ Σορταρίσματος. Μπορεί, ενδεχόμενα, να μην τον βοηθά και το υπερφίαλο της μαρκίζας του, αφού σιγά και την Βόμβα που έσκασε και ουδείς ανέμενε την έκρηξη της. Προσωπικά καταμέτρησα καμιά διακοσαριά από μπλόντι θηλυκά στο πέρα δώθε, που σιγά να μην είχαν περάσει από το μυστικό γραφείο του σίχαμα. Βάλε και πόσες ακόμη θα είχαν απολυθεί σε τόσα χρόνια διοίκησης του, άρα ο κόσμος θα το είχε τούμπανο το συμβάν κι αυτός κρυφό καμάρι.
Το αδιαμφισβήτητο στοιχείο που χαρακτηρίζει ετούτη την, στηριγμένη στο μπαϊράκι του #MeToo, καταγραφή του χρονικού, που οδήγησε στην αποπομπή του γερο Ρότζερ από το κανάλι, είναι η κοινή ύπαρξη στο εκράν, τριών πραγματικών bombshells. Απαρχής της σιτεμένης στα 52 της Nicole Kidman, που ως η απολυμένη υποκινεί το θέμα και αρμονικά φεύγει από το προσκήνιο, για να αφήσει την σκυτάλη στην κουκλάρα, αν και εμφανώς αλλαγμένη, Charlize Theron και την φυσική της διάδοχο (στα πάντα) Margot Robbie. Τρίπτυχο γυναικείο δυναμικότατης ερμηνευτικής απόδοσης, αντάμα με την παρουσία του βετεράνου (και αγνώριστου από τις προσθετικές) John Lithgow, δίνει ένα ξέχωρο κύρος στο όμορφα εκτελεσμένο σύνολο. Και που είναι μάλλον απίθανο να μην οδηγήσει, τις δύο τουλάχιστον, την Νοτιοαφρικάνα και την νεαρότερη των Αυστραλέζων, μέχρι τις υποψηφιότητες της Αμερικάνικης Ακαδημίας Σινεμά.
Αντιλαμβανόμενη τον αγώνα που δίνει η πρώην συνάδελφός της στον δίαυλο, η σούπερ σταρ της ενημέρωσης Μέγκαν Κέλλυ, θα καταλάβει πως έχει έρθει η στιγμή να ξεσκεπαστεί η δόλια συμπεριφορά του μπος. Πόσο μάλλον όταν θα καταλάβει πως δεν υπάρχει μία, μία στην κυριολεξία, από τις κατάξανθες ρεπόρτερ που περιφέρονται σε οποιοδήποτε πόστο, στο μέγαρο του καναλιού, που να μην έχει δεχθεί τις ερωτικές θωπείες του ανήθικου γεράκου. Με τελευταία την νεοπροσληφθείσα Κάιλα Πόσπιζιλ, που νιώθοντας ντροπή για όσα υπέστη, δίνει μέσα της έναν ηθικό αγώνα, για το αν πρέπει κι εκείνη να συμπράξει, δημοσιοποιώντας τις ενέργειες του σεβάσμιου και έχοντα την απόλυτη στήριξη του μεγάλου μπος Ρούπερτ Μέρντοχ, Κυρίου Έιλς.
Η χρονιά είναι το 2016 και η Αμερική βρίσκεται ήδη σε προεκλογικό αγώνα ανάδειξης του Προέδρου της. Με τον πολύ Ντόναλντ Τραμπ να ξεκινά από θέση αουτσάιντερ την κούρσα, έχοντας αποσπάσει το χρίσμα των ρεπουμπλικάνων, ενάντια στην Χίλαρυ, χάρη στο δεκανίκι τηλεοπτικών σταθμών που παρακολουθεί εκατομμύρια κόσμου, όμως, όπως το κυρίαρχο Fox που τον στηρίζει αμέριστα, ανεβαίνει διαρκώς σε ποσοστά επί καθημερινής βάσης. Γεγονός που δεν αρέσει και πολύ στην νούμερο ένα άνκορ γούμαν (θεάρα στην όψη, αλλά και μαμά τριών ανηλίκων παιδιών) Κέλλυ, με αποτέλεσμα να εντοπίσει την βασική αφορμή για να έλθει σε ρήξη με τον σταθμό που την ανέδειξε.
Βεβαίως από το σημείο αυτό μέχρι τις εκπλήξεις που θα δώσει στην δημοσιότητα, για το ποιος είναι στην πραγματικότητα εκείνος που την έφτασε μέχρι το υψηλότερο σκαλοπάτι της δημοσιογραφικής ιεραρχίας, ακολουθεί μια πορεία ολόκληρη διλημμάτων και συγκρούσεων, τόσο ψυχικών, μα το κυριότερο ρεαλιστικών και εντός των εργασιακών πλαισίων. Αφού ο πανίσχυρος διευθύνοντας σύμβουλος, έχοντας καταλάβει πως κάτι παίζεται πίσω από την πλάτη του, που του ροκανίζει την καρέκλα, θα ξεσηκώσει ολόκληρο κίνημα στην πιάτσα των ρεπόρτερ, ίσαμε το να φορούν και πολύχρωμα t-shirt εκδήλωσης του οπαδιλικιού, του τύπου Team Roger. Που τα ντύνονται, άκουσον άκουσον, οι ίδιες οι χαϊδεμένες! Εμ, βέβαια, σιγά μην σπαταλήσουμε τέτοια προσοδοφόρα καριέρα στο γυαλί, επειδή μια φορά κι έναν καιρό μας την έπεσε (sic) εκείνος που θα μας προωθούσε. Για να τα λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, αυτός είναι ο κανόνας ε? Η αντίδραση σε όλα αυτά τα εκμεταλλευτικά της αδυναμίας, προκαλεί την έκπληξη. Αλλά και το σενάριο του Bombshell...
Που βασίζεται στα πραγματικά σκανδαλώδη περιστατικά τα οποία συντάραξαν την αμερικάνικη κοινή γνώμη μια τετραετία πριν κι ενόσω στο μεσοδιάστημα ο γηραλέος Έιλς, αντιμετωπίζοντας την κατακραυγή του κόσμου και απολυμένος από το υπερπόστο του, θα αφήσει τα εγκόσμια. Δεν χρειάζεται και πολύ χρόνος παρακολούθησης του έργου, για να κατανοήσει ο θεατής πως πίσω από την συγγραφή του σκριπτ, αυτού του φρενήρους σε ρυθμό, διαρκώς εναλλασσόμενου σε προοπτικές λήψης και με κάποιες trade mark ιδιαιτερότητες στον τρόπο παρουσίασης των (εκατοντάδων) προσώπων της ιστορίας, κρύβεται ο δαιμόνιος Charles Rundolph του The Big Short.
Από την μεριά του ο σκηνοθέτης Jay Roach, που ξόδεψε το μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής του, στήνοντας κομεντί επιπέδου Austin Powers και Meet The Parents, προτού πάρει την απόφαση (μέσω Trumbo) να ασχοληθεί με πιο σοβαρά πολιτικοκοινωνικά θέματα της Αστερόεσσας, δεν δείχνει και τόσο ικανός να φτάσει το πόνημα του σε λέβελ Σορταρίσματος. Μπορεί, ενδεχόμενα, να μην τον βοηθά και το υπερφίαλο της μαρκίζας του, αφού σιγά και την Βόμβα που έσκασε και ουδείς ανέμενε την έκρηξη της. Προσωπικά καταμέτρησα καμιά διακοσαριά από μπλόντι θηλυκά στο πέρα δώθε, που σιγά να μην είχαν περάσει από το μυστικό γραφείο του σίχαμα. Βάλε και πόσες ακόμη θα είχαν απολυθεί σε τόσα χρόνια διοίκησης του, άρα ο κόσμος θα το είχε τούμπανο το συμβάν κι αυτός κρυφό καμάρι.
Το αδιαμφισβήτητο στοιχείο που χαρακτηρίζει ετούτη την, στηριγμένη στο μπαϊράκι του #MeToo, καταγραφή του χρονικού, που οδήγησε στην αποπομπή του γερο Ρότζερ από το κανάλι, είναι η κοινή ύπαρξη στο εκράν, τριών πραγματικών bombshells. Απαρχής της σιτεμένης στα 52 της Nicole Kidman, που ως η απολυμένη υποκινεί το θέμα και αρμονικά φεύγει από το προσκήνιο, για να αφήσει την σκυτάλη στην κουκλάρα, αν και εμφανώς αλλαγμένη, Charlize Theron και την φυσική της διάδοχο (στα πάντα) Margot Robbie. Τρίπτυχο γυναικείο δυναμικότατης ερμηνευτικής απόδοσης, αντάμα με την παρουσία του βετεράνου (και αγνώριστου από τις προσθετικές) John Lithgow, δίνει ένα ξέχωρο κύρος στο όμορφα εκτελεσμένο σύνολο. Και που είναι μάλλον απίθανο να μην οδηγήσει, τις δύο τουλάχιστον, την Νοτιοαφρικάνα και την νεαρότερη των Αυστραλέζων, μέχρι τις υποψηφιότητες της Αμερικάνικης Ακαδημίας Σινεμά.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 26 Δεκεμβρίου 2019 από την Spentzos Films!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική