Yesterday
του Danny Boyle. Με τους Himesh Patel, Lily James, Kate McKinnon, Ed Sheeran, Lamorne Morris, Sophia Di Martino, Joel Fry, Ellise Chappell, Harry Michell, Camille Chen, Alexander Arnold.
Suddenly, I'm not half the man I used to be
του zerVo (@moviesltd) 
Η αλήθεια είναι, πως ακόμη και μια ταινία που δεν θα έδειχνε τίποτα απολύτως στην οθόνη, ένα μαύρο φόντο σκέτο, παίζοντας τις μουσικές και μόνο των αξεπέραστων επιτυχιών του σημαντικότερου συγκροτήματος στα χρονικά του πενταγράμμου, θα είχε ενδιαφέρον. Έτσι σαν μπεστ οφ, θα τα ακούγαμε για εκατομμυριοστή φορά. Αυτό που συμβαίνει στην περίπτωση του φλιπ σάιντ του σαρανταπενταριού Slumdog Millionaire, ορίζει μια παράσταση που βγάζει μεν τους μοναδικούς Λιβερπούλιανς από το κάδρο, όχι όμως και τις μελωδίες τους, που εξήντα χρόνια μετά την στιγμή του παιξίματος της πρώτης τους νότας, μοιάζουν τόσο σημερινοί, τόσο οικείοι, μα το κυριότερο τόσο αειθαλείς και ανίκητοι από τον χρόνο. Σαν Χθες... Yesterday...
Με μια κιθάρα ολημερίς στο χέρι, ο νεαρός τραγουδοποιός Τζακ Μάλικ, γυροφέρνει την παραλία του Σάφολκ, επιδιώκοντας να βγάλει ένα πενιχρό μεροκάματο, παίζοντας κυρίως για παιδάκια σε πάρτι γενεθλίων, αλλά και να κάνει γνωστό το όνομα του, τουλάχιστον στα στενά όρια της γειτονιάς του. Όποιο ταλέντο, που δεν του αναγνωρίζουν και πολλοί. Ούτε καν οι μικροαστοί γονείς του, δεύτερης γενιάς μετανάστες, από την Ινδία. Στήριγμα του ο Τζακ, που το μουσικό πρόγραμμα του, εκτός από τα ελάχιστα δικά του κομμάτια, διανθίζεται από τις πενιές των σπουδαίων Μπιτλς, έχει μόνον την παρέα του, που είναι και οι μοναδικοί χειροκροτητές του, στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Και κυρίως η ομορφούλα Έλι, κολλητή του από τα μικράτα τους, που δεν το κρύβει, αισθάνεται κάτι παραπάνω από φιλία για εκείνον.
Τα πάντα στην ζωή του μοναχικού καλλιτέχνη, θα αλλάξουν ένα μοιραίο βράδυ, όταν κατά την διάρκεια του 12 ολόκληρων δευτερολέπτων παγκόσμιου μπλακ άουτ ηλεκτρικής ενέργειας, θα πέσει θύμα τροχαίου με το ποδήλατο του, τρακάρισμα που θα τον στείλει με κακώσεις και μώλωπες στο νοσοκομείο. Και να ήταν μόνο αυτό? Από το σημείο αυτό και μετά, θα αντιληφθεί πως ουδείς γνωρίζει το παραμικρό για τα είδωλα του, τον Τζον, τον Πολ, τον Ρίνγκο και τον Τζορτζ, αφού κατά έναν μαγικό τρόπο οι Μπιτλς δεν έχουν υπάρξει ποτέ! Και όντας εκείνος ο μοναδικός γνώστης των τεράστιων σουξέ τους, θα εκμεταλλευτεί την κατάσταση, παρουσιάζοντας τα, ω δικές του εμπνεύσεις και συνθέσεις!
Αυτό ήταν! Η έκπληξη που θα νιώσει αρχικά η παρέα του, στο άκουσμα αριστουργημάτων σαν το Let It Be ή το She Loves You και κατοπινά ο κοντινός του περίγυρος, σταδιακά θα πάρει την μορφή χιονοστιβάδας, αφού ο ένας μετά τον άλλο οι επίδοξοι ιμπρέσαριοι θα δείξουν ενδιαφέρον για τον άγνωστο αυτό χαρισματικό, μελαψό καλλιτέχνη. Το μεγαλύτερο σοκ θα έλθει όταν την πόρτα του φτωχικού του σπιτιού, θα κτυπήσει ο μέγκα αστέρας Έντ Σιράν, που συνοδευόμενος από την μεγαλοκαρχαρία ατζέντισσα του, θα του ζητήσει - άκουσον, άκουσον - συνεργασία στην ήδη σολντ άουτ, παγκόσμια περιοδεία του!
Απίθανη ιδέα ε? Τι θα συνέβαινε από την μια στιγμή στην άλλη αν μέσω ενός χρονικού σίφουνα, εξαφανιζόταν ένα τεράστιο κομμάτι ιστορίας, σαν ας πούμε αυτή που κατέγραψε η τετράδα των αγοριών, που εξίσου πάμφτωχοι σαν τον Τζακ, ξεκίνησαν μια φορά κι έναν καιρό από την τρύπα του Κάβερν. Και που με διαδοχικές αντιδράσεις, τύπου Back To The Future, έχουν διαγραφεί και οι συνέπειες που άφησε πίσω, αυτό το αξεπέραστο στα βάθη των δεκαετιών έργο τους. Ο προς στιγμήν απορημένος πιτσιρικάς, πρέπει μονομιάς να τα βάλει όλα σε μια τάξη, από την ώρα που κανείς δεν γνωρίζει κανέναν Μακ Κάρτνευ και κανέναν Λέννον και ο Θεός του έχει στείλει το ευτυχές μήνυμα, πως αυτός είναι ο songwriter, ενός ολάκερου θησαυρού χιτς. Που άντε να τα θυμηθείς όλα, δεν είναι και τόσο εύκολο. Και με τους πλήρεις στίχους τους, αφού πλέον κανένα βοηθητικό Google δεν εντοπίζει τραγούδια σαν τα θρυλικά Eleanor Rigby και Penny Lane. Και τι λέγανε, ρε γαμώτη, στο δεύτερο κουπλέ, για τον Φάδερ Μακένζι? Σπαζοκεφαλιά. Ευχάριστη, αλλά και με γέννα προβληματισμού συνάμα.
Αφού ο εκμεταλλευτής της Μπιτλικής παρτιτούρας, θα δει μέσα σε έναν καταιγισμό γεγονότων, την καθημερινότητα του να μεταστρέφεται ολοκληρωτικά και να ακολουθεί διαδρομή που φυσικά δεν φανταζόταν, δεν του πολυαρέσει όμως κιόλας. Άλλο ντύσιμο, άλλη μόστρα, άλλη συμπεριφορά πια, άλλα ωράρια, άλλες επαγγελματικές υποχρεώσεις, οπότε που χρόνος για προσωπική ζωή, με τους γνωστούς σιγά σιγά να περιορίζονται στο φόντο. Και κυρίως εκείνα τα αισιόδοξα μάτια της Έλι, που ποτέ του δεν της τα παίνεψε. Ταυτόχρονα όμως μέσα του θα γεννηθεί το αρνητικό συναίσθημα της κλεψιάς, όπως όμως και ο φόβος για το θα συμβεί αν εμφανιστεί ένας, ένας μόνο, που μπορεί να θυμάται πως κάποτε υπήρξαν τα φοβερά και τρομερά Σκαθάρια. Τι ντροπή!
Το κλίμα που κτίζει και αυτή την φορά στο ολόφωτο, feelgood και τιγκάτο στην ελπίδα πόνημα του ο Danny Boyle, ακολουθεί πιστά τις προσταγές του Εκατομμυριούχου, οκ, σύμφωνοι, δίχως ποτέ να φτάνει σε εκείνου την απογείωση. Από το πρώτο, ίσαμε το τελευταίο δευτερόλεπτο του, το Yesterday παίζει με την έννοια της φήμης και της δόξας, για το πόσο σημασία έχουν για κάθε νέο που κάνει οράματα χίλια μπας και του κάτσει το Μπρίτις Ντριμ του, απροετοίμαστος όμως για το χειρότερο κομμάτι αυτού του του θριάμβου, το γιανγκ του γιν, το τίμημα, που εννοείται πρέπει κατά κάποιο τρόπο να αποπληρωθεί. Πέραν του εισαγωγικού σεναριακού ευρήματος, που ας μην γελιόμαστε είναι πιασάρικο, εμπορικό, εννοείται εκπληκτικό, η σκέψη του λατρεμένου, ελέω της πιο αγαπημένης Christmas Carol στην μετά μιλένιουμ εποχή, του χιλιοιδωμένου Love Actually, γραφιά Richard Curtis, δεν αφήνεται στην αρχική της τύχη, αλλά φροντίζει προσεχτικά να κινηθεί με σημαντικές εκπλήξεις ίσαμε την έξοδο της. Κι εφόσον ποτέ δεν υπήρξαν Μπιτλς, ουδέποτε βρέθηκε και κάποιος καταραμένος Τσάπμαν, για να τους στερήσει την ψυχή, γεγονός που μας οδηγεί εδώ σε μια καθηλωτικά συγκινητική σεκάνς, πεντάλεπτης ανατριχίλας...
Υπέροχη ταινία, υπέροχες μουσικές, υπέροχος ρυθμός, υπέροχες ανατροπές, υπέροχη σκηνοθεσία, γράψιμο, εκτέλεση, σερβίρισμα, ακόμη και ερμηνείες από το νεανικό καστ που δίνει όλη του την φρεσκάδα για να αποδοθεί τόσο όμορφα, κάτι το Χθεσινό, τόσο αρμονικά Αποψινό. Ο παγκοσμίως άσημος Himesh Patel. φαντάζει τόσο ταιριαστός με την γενικότερη ιδέα, καθώς λεπτό με το λεπτό γίνεται όλο και πιο γνώριμος του κοινού στην αίθουσα, ανάλογα με τον ρυθμό που η φήμη του εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο. Η κουκλίτσα με το πειραγμένο λουκ Lily James, μια χαρά στέκει σιμά του, ορίζοντας τον συναισθηματικό καταλύτη που θα οδηγήσει τον ήρωα μας στην πράξη εξιλέωσης του φινάλε. Αλλά κι εκείνη που θα δώσει την απάντηση στην κραυγή απόγνωσης του, καθώς αυτός θα την στείλει από μια ταράτσα, όπως έπραξαν μια φορά και έναν καιρό τα είδωλα του, στο αντίο τους στην στέγη της οδού Σαβίλ. Help! I Need Somebody's Help! Πόσοι πολλοί θρύλοι το φώναξαν απελπισμένα και πάνω στην απόγνωση τους, σκέφτομαι. Και πόσοι λίγοι, ήταν εκείνοι που τους έδωσαν την σημασία που έπρεπε...
Τα πάντα στην ζωή του μοναχικού καλλιτέχνη, θα αλλάξουν ένα μοιραίο βράδυ, όταν κατά την διάρκεια του 12 ολόκληρων δευτερολέπτων παγκόσμιου μπλακ άουτ ηλεκτρικής ενέργειας, θα πέσει θύμα τροχαίου με το ποδήλατο του, τρακάρισμα που θα τον στείλει με κακώσεις και μώλωπες στο νοσοκομείο. Και να ήταν μόνο αυτό? Από το σημείο αυτό και μετά, θα αντιληφθεί πως ουδείς γνωρίζει το παραμικρό για τα είδωλα του, τον Τζον, τον Πολ, τον Ρίνγκο και τον Τζορτζ, αφού κατά έναν μαγικό τρόπο οι Μπιτλς δεν έχουν υπάρξει ποτέ! Και όντας εκείνος ο μοναδικός γνώστης των τεράστιων σουξέ τους, θα εκμεταλλευτεί την κατάσταση, παρουσιάζοντας τα, ω δικές του εμπνεύσεις και συνθέσεις!
Αυτό ήταν! Η έκπληξη που θα νιώσει αρχικά η παρέα του, στο άκουσμα αριστουργημάτων σαν το Let It Be ή το She Loves You και κατοπινά ο κοντινός του περίγυρος, σταδιακά θα πάρει την μορφή χιονοστιβάδας, αφού ο ένας μετά τον άλλο οι επίδοξοι ιμπρέσαριοι θα δείξουν ενδιαφέρον για τον άγνωστο αυτό χαρισματικό, μελαψό καλλιτέχνη. Το μεγαλύτερο σοκ θα έλθει όταν την πόρτα του φτωχικού του σπιτιού, θα κτυπήσει ο μέγκα αστέρας Έντ Σιράν, που συνοδευόμενος από την μεγαλοκαρχαρία ατζέντισσα του, θα του ζητήσει - άκουσον, άκουσον - συνεργασία στην ήδη σολντ άουτ, παγκόσμια περιοδεία του!
Απίθανη ιδέα ε? Τι θα συνέβαινε από την μια στιγμή στην άλλη αν μέσω ενός χρονικού σίφουνα, εξαφανιζόταν ένα τεράστιο κομμάτι ιστορίας, σαν ας πούμε αυτή που κατέγραψε η τετράδα των αγοριών, που εξίσου πάμφτωχοι σαν τον Τζακ, ξεκίνησαν μια φορά κι έναν καιρό από την τρύπα του Κάβερν. Και που με διαδοχικές αντιδράσεις, τύπου Back To The Future, έχουν διαγραφεί και οι συνέπειες που άφησε πίσω, αυτό το αξεπέραστο στα βάθη των δεκαετιών έργο τους. Ο προς στιγμήν απορημένος πιτσιρικάς, πρέπει μονομιάς να τα βάλει όλα σε μια τάξη, από την ώρα που κανείς δεν γνωρίζει κανέναν Μακ Κάρτνευ και κανέναν Λέννον και ο Θεός του έχει στείλει το ευτυχές μήνυμα, πως αυτός είναι ο songwriter, ενός ολάκερου θησαυρού χιτς. Που άντε να τα θυμηθείς όλα, δεν είναι και τόσο εύκολο. Και με τους πλήρεις στίχους τους, αφού πλέον κανένα βοηθητικό Google δεν εντοπίζει τραγούδια σαν τα θρυλικά Eleanor Rigby και Penny Lane. Και τι λέγανε, ρε γαμώτη, στο δεύτερο κουπλέ, για τον Φάδερ Μακένζι? Σπαζοκεφαλιά. Ευχάριστη, αλλά και με γέννα προβληματισμού συνάμα.
Αφού ο εκμεταλλευτής της Μπιτλικής παρτιτούρας, θα δει μέσα σε έναν καταιγισμό γεγονότων, την καθημερινότητα του να μεταστρέφεται ολοκληρωτικά και να ακολουθεί διαδρομή που φυσικά δεν φανταζόταν, δεν του πολυαρέσει όμως κιόλας. Άλλο ντύσιμο, άλλη μόστρα, άλλη συμπεριφορά πια, άλλα ωράρια, άλλες επαγγελματικές υποχρεώσεις, οπότε που χρόνος για προσωπική ζωή, με τους γνωστούς σιγά σιγά να περιορίζονται στο φόντο. Και κυρίως εκείνα τα αισιόδοξα μάτια της Έλι, που ποτέ του δεν της τα παίνεψε. Ταυτόχρονα όμως μέσα του θα γεννηθεί το αρνητικό συναίσθημα της κλεψιάς, όπως όμως και ο φόβος για το θα συμβεί αν εμφανιστεί ένας, ένας μόνο, που μπορεί να θυμάται πως κάποτε υπήρξαν τα φοβερά και τρομερά Σκαθάρια. Τι ντροπή!
Το κλίμα που κτίζει και αυτή την φορά στο ολόφωτο, feelgood και τιγκάτο στην ελπίδα πόνημα του ο Danny Boyle, ακολουθεί πιστά τις προσταγές του Εκατομμυριούχου, οκ, σύμφωνοι, δίχως ποτέ να φτάνει σε εκείνου την απογείωση. Από το πρώτο, ίσαμε το τελευταίο δευτερόλεπτο του, το Yesterday παίζει με την έννοια της φήμης και της δόξας, για το πόσο σημασία έχουν για κάθε νέο που κάνει οράματα χίλια μπας και του κάτσει το Μπρίτις Ντριμ του, απροετοίμαστος όμως για το χειρότερο κομμάτι αυτού του του θριάμβου, το γιανγκ του γιν, το τίμημα, που εννοείται πρέπει κατά κάποιο τρόπο να αποπληρωθεί. Πέραν του εισαγωγικού σεναριακού ευρήματος, που ας μην γελιόμαστε είναι πιασάρικο, εμπορικό, εννοείται εκπληκτικό, η σκέψη του λατρεμένου, ελέω της πιο αγαπημένης Christmas Carol στην μετά μιλένιουμ εποχή, του χιλιοιδωμένου Love Actually, γραφιά Richard Curtis, δεν αφήνεται στην αρχική της τύχη, αλλά φροντίζει προσεχτικά να κινηθεί με σημαντικές εκπλήξεις ίσαμε την έξοδο της. Κι εφόσον ποτέ δεν υπήρξαν Μπιτλς, ουδέποτε βρέθηκε και κάποιος καταραμένος Τσάπμαν, για να τους στερήσει την ψυχή, γεγονός που μας οδηγεί εδώ σε μια καθηλωτικά συγκινητική σεκάνς, πεντάλεπτης ανατριχίλας...
Υπέροχη ταινία, υπέροχες μουσικές, υπέροχος ρυθμός, υπέροχες ανατροπές, υπέροχη σκηνοθεσία, γράψιμο, εκτέλεση, σερβίρισμα, ακόμη και ερμηνείες από το νεανικό καστ που δίνει όλη του την φρεσκάδα για να αποδοθεί τόσο όμορφα, κάτι το Χθεσινό, τόσο αρμονικά Αποψινό. Ο παγκοσμίως άσημος Himesh Patel. φαντάζει τόσο ταιριαστός με την γενικότερη ιδέα, καθώς λεπτό με το λεπτό γίνεται όλο και πιο γνώριμος του κοινού στην αίθουσα, ανάλογα με τον ρυθμό που η φήμη του εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο. Η κουκλίτσα με το πειραγμένο λουκ Lily James, μια χαρά στέκει σιμά του, ορίζοντας τον συναισθηματικό καταλύτη που θα οδηγήσει τον ήρωα μας στην πράξη εξιλέωσης του φινάλε. Αλλά κι εκείνη που θα δώσει την απάντηση στην κραυγή απόγνωσης του, καθώς αυτός θα την στείλει από μια ταράτσα, όπως έπραξαν μια φορά και έναν καιρό τα είδωλα του, στο αντίο τους στην στέγη της οδού Σαβίλ. Help! I Need Somebody's Help! Πόσοι πολλοί θρύλοι το φώναξαν απελπισμένα και πάνω στην απόγνωση τους, σκέφτομαι. Και πόσοι λίγοι, ήταν εκείνοι που τους έδωσαν την σημασία που έπρεπε...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Ιουνίου 2019 από την Tulip Ent.!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική