Έρωτας στη Σιβηρία
του Matthew Ross. Με τους Keanu Reeves, Ana Ularu, Pasha D. Lychnikoff, Molly Ringwald, Rafael Petardi, Aleks Paunovic, Boris Gulyarin, Ashley St. George
Κάνει κρύο, παγωνιά...
του zerVo (@moviesltd) 
Αντικρίζοντας τον βασικό ήρωα της ταινίας μας, στις φωτογραφίες του προμόσιον, να στέκει παγωμένος με φόντο τον πιο αφιλόξενο τόπο της βορειοανατολικής Ευρώπης, αλλά και το σύμβολο της Σοβιετικής κυριαρχίας, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό είναι πως μάλλον πρόκειται να παρακολουθήσω, μια ακόμη από εκείνες τις σαχλαμαρίστικες, παλιομοδίτικες, ψυχροπολεμικές περιπέτειες δράσης, που κυκλοφορούσαν στα πανέρια κάποιες δεκαετίες πριν, που προέβαλαν τους ενάρετους Αμερικάνους πράκτορες να συνθλίβουν τους ομόλογους τους Καγκεμπίτες. Σφάλμα πρόβλεψης! Το φιλμ, που δεν έχει καμία σχέση με όσα φανταζόμουν θεματικά, είναι παρασάγγες χειρότερο ακόμη κι από την πλέον δυσοίωνη μαντεψιά μου.
Η διαδικασία της πώλησης των αμύθητης αξίας γαλάζιων διαμαντιών, μεταξύ των οποίων και μερικών κίβδηλων, στο Ρώσο βαρόνο του υποκόσμου, Μπόρις Βολκόφ, δεν θα πάει όπως ακριβώς το περίμενε, ο Αμερικάνος διακινητής πολύτιμων λίθων, Λούκας Χιλ. Και η ανεξήγητη εξαφάνιση του συνδέσμου του στην Αγία Πετρούπολη, Πιότρ, θα τον αναγκάσει να ταξιδέψει κάτω από αντίξοες συνθήκες, από την ασφάλεια της μεγαλούπολης, σε ένα απομονωμένο, παγωμένο χωριό της Σιβηρίας, αναζητώντας τα ίχνη του, στην περιοχή που σύμφωνα με τις ελάχιστες πληροφορίες που έχει στην διάθεση του, λαμβάνει χώρα η παράνομη εισαγωγή των αστραφτερών πετραδιών από το εξωτερικό.
Εκεί όπου μέσα στην αγωνία του για την εύρεση του κομπανιέρου του, θα τον οδηγήσει με γοργούς ρυθμούς στην αγκάλη μιας όμορφης, όσο και ζορισμένης από τις συνεχείς απορρίψεις από τους άντρες της ζωής της, γκαρσόνας, της Κάτυα. Μιας ταλαιπωρημένης γυναίκας, που δεν δείχνει να έχει καταφέρει να κερδίσει την ανεξαρτησία της από το περιοριστικό περιβάλλον που έχουν κτίσει γύρω της τα καταπιεστικά της αδέλφια. Έχοντας σαν βασικό του μέλημα να βρει τα χαμένα διαμάντια, ώστε να διατηρήσει τις καλές σχέσεις με την Ρώσικη μαφία, ο Χιλ, θα μπλεχτεί ταυτόχρονα σε έναν ερωτικό ιστό, γεμάτο πάθος, υποχωρώντας στις αδυναμίες του, που ενδεχόμενα θα του στερήσει πολύτιμο χρόνο και θα θέσει σε ρίσκο ακόμη και την ίδια του την ζωή.
Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Από τις ελάχιστες φορές που υποσχόμενο θρίλερ αγωνίας συντρίβεται ολοκληρωτικά στην ματαιοδοξία του, δίχως να καταφέρνει ποτέ να βάλει σε μια τάξη τις ιδέες και τις εμπνεύσεις του. Δίχως καμία αρχή, με τον βασικό (αντι)ήρωα να εμφανίζεται σχεδόν από το πουθενά στο λόμπι του ξενοδοχείου του (πρώην) Λένινγκραντ, αεράτος και άνετος για να φέρει εις πέρας μια ακόμη δοσοληψία, από τις τόσες που - μάλλον - έχει καταφέρει στην καριέρα του, αλλά τα πάντα να πηγαίνουν αναίτια στραβά. Χωρίς μέση, με την πλοκή να ταξιδεύει χωρίς κανέναν λόγο και αφορμή στην άλλη άκρη της αχανούς χώρας, έτσι μάλλον για να παγώσει το φίλινγκ της πλατείας και να σκορπίσει ερωτηματικά για το πως και το γιατί, πριν μεταλλαχθεί ολοκληρωτικά και από περιπέτεια, γίνει Άρλεκιν. Ο ζάπλουτος, όπως δείχνει δηλαδή, πολυταξιδεμένος αδαμαντοπώλης, έλκεται από μια, οκ ελκυστικούλα ξανθούλα,, που ολημερίς κρατά παρέα σε μια τρισάθλια παμπ με το πανί στο χέρι, σε σουρωμένους κοιλαράδες, που κατεβάζουν μονορούφι την μποτίλια της Στόλι και δεν διστάζουν να ξεβρακωθούν δημόσια, για να επιδείξουν τον μεθυσμένο τους ανδρισμό. Είναι η στιγμή που τραβάς μαλλιά για να πειστείς πως δεν σε έχει πάρει κάποιος ύπνος και όσα παρακολουθείς στο πανί είναι πραγματικά....
Δεν συζητούμε καν για την συνέχεια και την ολοκλήρωση του ανεκδιήγητου ετούτου, άνευρου, με μηδενικό τέμπο και σασπένς φιλμ, που μετά από μερικές στιγμές πάθους σε ένα νοτισμένο καλύβι, επανέρχεται στην εισαγωγική του διάθεση και επιχειρεί να μας θυμίσει πως κάτι δεν έχει τραβήξει κατά το δοκούν, σε ένα πανάκριβο πάρε δώσε με τους στραβομύτηδες, πομπώδεις και πολυλογάδες Ρώσους υποκοσμικούς, οπότε ξαναγυρίζουμε στην Πετρούπολη και φτου και από την αρχή. Ειλικρινά προβληματίστηκα πολύ για το αν ετούτο το εργάκι, πέρασε ποτέ του την διαδικασία του μοντάζ, πριν παραδοθεί ολοκληρωμένο σε ταινία για να προβληθεί στις αίθουσες. Ποιες αίθουσες δηλαδή, αφού πολύ περισσότερο ομοιάζει με κακοστημένο straight to video, παρά με οτιδήποτε άλλο που δικαιούται διανομής, σε αγορές που πιθανόν να παραπλανηθούν από τον πρωταγωνιστή του, ο οποίος εσχάτως έχει να επιδείξει μια κάποια ανάταση στην τελματωμένη του καριέρα.
Ο Keanu Reeves δηλαδή, που προέρχεται από την (πλήρως ανεξήγητη) επιτυχία της διλογίας με μέλλον John Wick και που αφελώς για τον ίδιο πέφτει σε μια τεράστια παγίδα, σαν κι εκείνες που έχουν καταπιεί ολόκληρο τον Nic Cage, υποθέτοντας πως ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Matthew Ross θα επαναλάβει εδώ, το πολύ ενδιαφέρον προ ετών κατόρθωμα του Frank And Lola. Τόσο ο σχεδιασμός όμως, όσο και η εκτέλεση του Έρωτα στη Σιβηρία (Siberia) χαρακτηρίζονται από πλήρη ερασιτεχνισμό, τόσο στην ανάπτυξη ενός σεναρίου για γέλια, όσο και στην μορφοποίηση της συνήθως παγωμένης ζώνης που χαρίζει το όνομα της στην μαρκίζα, αφού τα φυσικά σκηνικά του Γουίνιπεγκ δεν πείθουν ιδιαίτερα ως κνηματογραφικά τοπία του...Ιρκούτσκ. Η μεταπήδηση της κάμερας δε από την μια άκρη της υπόθεσης - την παράνομη εμπορεία πετραδιών - στην άλλη - το καυτό σινερομάτζο δυο αταίριαστων χαρακτήρων, τον έτερο γυναικείο ενσαρκώνει με πλήρη αποτυχία η Ρουμάνα μοντέλα Ana Ularu - καταστρέφει ολοσχερώς την όποια αφηγηματική συνέχεια, με συνέπεια οδηγούμενοι στην αργοπορημένη χρονικά έξοδο, να μην ενδιαφέρει κανέναν πλέον, ποιος θα βγει ζωντανός και ποιος όχι από αυτό το χωρίς συνεπή ταυτότητα και απρόσεχτο θριλεράκι.
Εκεί όπου μέσα στην αγωνία του για την εύρεση του κομπανιέρου του, θα τον οδηγήσει με γοργούς ρυθμούς στην αγκάλη μιας όμορφης, όσο και ζορισμένης από τις συνεχείς απορρίψεις από τους άντρες της ζωής της, γκαρσόνας, της Κάτυα. Μιας ταλαιπωρημένης γυναίκας, που δεν δείχνει να έχει καταφέρει να κερδίσει την ανεξαρτησία της από το περιοριστικό περιβάλλον που έχουν κτίσει γύρω της τα καταπιεστικά της αδέλφια. Έχοντας σαν βασικό του μέλημα να βρει τα χαμένα διαμάντια, ώστε να διατηρήσει τις καλές σχέσεις με την Ρώσικη μαφία, ο Χιλ, θα μπλεχτεί ταυτόχρονα σε έναν ερωτικό ιστό, γεμάτο πάθος, υποχωρώντας στις αδυναμίες του, που ενδεχόμενα θα του στερήσει πολύτιμο χρόνο και θα θέσει σε ρίσκο ακόμη και την ίδια του την ζωή.
Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Από τις ελάχιστες φορές που υποσχόμενο θρίλερ αγωνίας συντρίβεται ολοκληρωτικά στην ματαιοδοξία του, δίχως να καταφέρνει ποτέ να βάλει σε μια τάξη τις ιδέες και τις εμπνεύσεις του. Δίχως καμία αρχή, με τον βασικό (αντι)ήρωα να εμφανίζεται σχεδόν από το πουθενά στο λόμπι του ξενοδοχείου του (πρώην) Λένινγκραντ, αεράτος και άνετος για να φέρει εις πέρας μια ακόμη δοσοληψία, από τις τόσες που - μάλλον - έχει καταφέρει στην καριέρα του, αλλά τα πάντα να πηγαίνουν αναίτια στραβά. Χωρίς μέση, με την πλοκή να ταξιδεύει χωρίς κανέναν λόγο και αφορμή στην άλλη άκρη της αχανούς χώρας, έτσι μάλλον για να παγώσει το φίλινγκ της πλατείας και να σκορπίσει ερωτηματικά για το πως και το γιατί, πριν μεταλλαχθεί ολοκληρωτικά και από περιπέτεια, γίνει Άρλεκιν. Ο ζάπλουτος, όπως δείχνει δηλαδή, πολυταξιδεμένος αδαμαντοπώλης, έλκεται από μια, οκ ελκυστικούλα ξανθούλα,, που ολημερίς κρατά παρέα σε μια τρισάθλια παμπ με το πανί στο χέρι, σε σουρωμένους κοιλαράδες, που κατεβάζουν μονορούφι την μποτίλια της Στόλι και δεν διστάζουν να ξεβρακωθούν δημόσια, για να επιδείξουν τον μεθυσμένο τους ανδρισμό. Είναι η στιγμή που τραβάς μαλλιά για να πειστείς πως δεν σε έχει πάρει κάποιος ύπνος και όσα παρακολουθείς στο πανί είναι πραγματικά....
Δεν συζητούμε καν για την συνέχεια και την ολοκλήρωση του ανεκδιήγητου ετούτου, άνευρου, με μηδενικό τέμπο και σασπένς φιλμ, που μετά από μερικές στιγμές πάθους σε ένα νοτισμένο καλύβι, επανέρχεται στην εισαγωγική του διάθεση και επιχειρεί να μας θυμίσει πως κάτι δεν έχει τραβήξει κατά το δοκούν, σε ένα πανάκριβο πάρε δώσε με τους στραβομύτηδες, πομπώδεις και πολυλογάδες Ρώσους υποκοσμικούς, οπότε ξαναγυρίζουμε στην Πετρούπολη και φτου και από την αρχή. Ειλικρινά προβληματίστηκα πολύ για το αν ετούτο το εργάκι, πέρασε ποτέ του την διαδικασία του μοντάζ, πριν παραδοθεί ολοκληρωμένο σε ταινία για να προβληθεί στις αίθουσες. Ποιες αίθουσες δηλαδή, αφού πολύ περισσότερο ομοιάζει με κακοστημένο straight to video, παρά με οτιδήποτε άλλο που δικαιούται διανομής, σε αγορές που πιθανόν να παραπλανηθούν από τον πρωταγωνιστή του, ο οποίος εσχάτως έχει να επιδείξει μια κάποια ανάταση στην τελματωμένη του καριέρα.
Ο Keanu Reeves δηλαδή, που προέρχεται από την (πλήρως ανεξήγητη) επιτυχία της διλογίας με μέλλον John Wick και που αφελώς για τον ίδιο πέφτει σε μια τεράστια παγίδα, σαν κι εκείνες που έχουν καταπιεί ολόκληρο τον Nic Cage, υποθέτοντας πως ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Matthew Ross θα επαναλάβει εδώ, το πολύ ενδιαφέρον προ ετών κατόρθωμα του Frank And Lola. Τόσο ο σχεδιασμός όμως, όσο και η εκτέλεση του Έρωτα στη Σιβηρία (Siberia) χαρακτηρίζονται από πλήρη ερασιτεχνισμό, τόσο στην ανάπτυξη ενός σεναρίου για γέλια, όσο και στην μορφοποίηση της συνήθως παγωμένης ζώνης που χαρίζει το όνομα της στην μαρκίζα, αφού τα φυσικά σκηνικά του Γουίνιπεγκ δεν πείθουν ιδιαίτερα ως κνηματογραφικά τοπία του...Ιρκούτσκ. Η μεταπήδηση της κάμερας δε από την μια άκρη της υπόθεσης - την παράνομη εμπορεία πετραδιών - στην άλλη - το καυτό σινερομάτζο δυο αταίριαστων χαρακτήρων, τον έτερο γυναικείο ενσαρκώνει με πλήρη αποτυχία η Ρουμάνα μοντέλα Ana Ularu - καταστρέφει ολοσχερώς την όποια αφηγηματική συνέχεια, με συνέπεια οδηγούμενοι στην αργοπορημένη χρονικά έξοδο, να μην ενδιαφέρει κανέναν πλέον, ποιος θα βγει ζωντανός και ποιος όχι από αυτό το χωρίς συνεπή ταυτότητα και απρόσεχτο θριλεράκι.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 26 Ιουλίου 2018 από την Odeon!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική