Στο Βαθύ Γαλάζιο
του Wim Wenders. Με τους Alicia Vikander, James McAvoy, Hakeemshady Mohamed, Alexander Siddig, Alex Hafner, Celyn Jones, Harvey Friedman, Audrey Quoturi, Darian Martin
Άβυσσος η ψυχή!
του zerVo (@moviesltd) 
Σαν να έχεις μια τράπουλα με 52 φύλλα πάνω στο τραπέζι και κάθε ένα να αντιστοιχεί σε μια θεματική ιδέα για να κτίσεις την νέα σου ταινία. Πρέπει υποχρεωτικά να τραβήξεις τέσσερα για να ξεκινήσεις να φτιάχνεις σενάριο. Το λοιπόν τραβάς το πρώτο και λέει απάνω "Τζέιμς Μποντ". Μια χαρά τρίβεις χέρια, περιπέτεια. Σέρνεις το δεύτερο και βλέπεις "Πόλεμος", οπότε κολλάει η δράση με την τρέχουσα επικαιρότητα περί ISIS και αποκεφαλισμών. Με αγωνία φέρνεις στα δάκτυλα το τρίτο και θωρείς "Έρως", οπότε φαντάζεσαι πως κάπου μέσα σε όλα αυτά θα πετάξεις κι ένα κορίτσι όμορφο, για να παίξει και μια αγάπη. Και εκεί που όλα βαίνουν καλώς σου σκάει μια παντόφλα με την μαρκίζα "Υποβρύχιο" που σου δένει τα χέρια. Με συνέπεια αν δεν προγραμματίσεις να σκηνοθετήσεις κανένα Κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη, να σου βγει ένα αποτέλεσμα φυσιολογικός αχταρμάς!
Έχοντας αναλάβει να φέρει εις πέρας την καινούργια αποστολή που θα του αναθέσει η υπηρεσία του ΜΙ-6, ο Σκοτσέζος πράκτορας Τζέιμς Μορ, θα κληθεί να ταξιδέψει στα φλεγόμενα πεδία της Ανατολικής Αφρικής, υποδυόμενος τον μηχανικό εξεύρεσης υδάτινων πηγών, προκειμένου να εντοπίσει τα ίχνη ενός από τους πλέον διαβόητους και φονικούς τζιχαντιστές. Προετοιμάζοντας εαυτόν για το ρισκαδόρικο πλάνο που πρέπει να φέρει εις πέρας, θα ψάξει ελάχιστες ημέρες ηρεμίας στην ιστορική Διέπη, παραθαλάσσιο θέρετρο της Νορμανδίας, γνωρίζοντας καλά πως οι ημέρες που τον περιμένουν θα είναι ιδιαίτερα δύσκολες και απαιτητικές.
Εκεί που θα γνωρίσει την όμορφη, μα και συνεσταλμένη, βορειοευρωπαία βιολόγο Ντάνι Φλίντερς, που επίσης εξασκείται λίγο πριν καταδυθεί με το ερευνητικό βαθυσκάφος στα αβαθή του Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού, αναζητώντας στην άβυσσο τα σημάδια της πρωταρχικής ζωής. Μια γνωριμία, δύο εντελώς διαφορετικής ψυχοσύνθεσης χαρακτήρων, που αμφότεροι έχουν μπει στην τελική ευθεία της ολοκλήρωσης του σχεδίου τους, που πολύ σύντομα θα εξελιχθεί σε ειδύλλιο, γεμάτο πάθος, αμοιβαία κατανόηση και λατρεία.
Εννοείται βέβαια πως η αγάπη των δύο προβληματισμένων για το άγνωστο που τους καρτερεί νέων - με εκείνον φυσικά να μην αποκαλύπτει την πραγματική του ταυτότητα - θα σκορπίσει μονομιάς στον αέρα του Ατλαντικού, καθώς ο καθένας θα τραβήξει τον μοναχικό του δρόμο προς την υποχρέωση που τον καρτερεί. Και καθώς έχουν διαβεί κοντά τριάντα ημέρες από το ύστατο φιλί τους με φόντο τα βράχια που κάποτε έκριναν την έκβαση του δεύτερου μεγάλου πολέμου, που ο συγκαλυμμένος κατάσκοπος έχει εξαφανιστεί, εκείνη ολοένα και θα βυθίζεται στον τρόμο και την αγωνία για το τι πραγματικά του συνέβη. Στο ουδέτερο Ναϊρόμπι, όπου βρίσκεται για να ανακαλύψει νερό, όπως ψευδώς την έχει πληροφορήσει...
Ένα πειραγμένο ρομάντζο είναι η περίπτωση του Submergence, που βασίζει την ύπαρξη του στο ομώνυμο μυθιστόρημα του J.M. Ledgard. Ιδιότροπο με την έννοια του ότι δεν στέκεται στην ρηχότητα του σ' αγαπώ - μ' αγαπάς, αλλά επιχειρεί να διεισδύσει σε μονοπάτια αναζήτησης Ψυχής, Αλήθειας και Θεού, πράγματα δύστροπα και δύσκολα δηλαδή για την κινηματογραφική γραφή, πόσο μάλλον όταν αυτή η προσέγγιση παλεύει να αγκιστρωθεί μέσω αλληγοριών. Που εδώ τις σηματοδοτεί το κατέβασμα της καθεμιάς επιμέρους οντότητας στο κατώτερο επίπεδο της ύπαρξης, εκεί που σύμφωνα με τις θεωρίες αναβλύζει η ζωή. Οι κίνδυνοι όμως όσο πλησιάζουμε στην αποκάλυψη του tree of life του βυθού, είναι τόσο υπαρκτοί που είναι σχεδόν βέβαιο πως κανείς από τους δυο πόλους δεν θα επιστρέψει στην βάση του σώος. Για την ακρίβεια δεν θα πάρει τον (μεταφορικό) δρόμο του γυρισμού, όπως ήταν στην απαρχή αυτής του της δυσπρόσιτης βόλτας.
Με τα τέσσερα ασύμμετρα τραπουλόχαρτα στην παλάμη λοιπόν, ο δημοφιλέστατος ανά τις σινεφίλ παροικίες της Γηραιάς, Αλεμάνος Wim Wenders, αφήνει να διαφανούν υποσχέσεις ενός καινούργιου Wings Of Desire, καθώς φέρνει κοντά δύο περσόνες ημιδιαφανείς και ζορισμένες, με έντονη την ανάγκη να γνωρίσουν την αγάπη, να δοθούν, να λατρευτούν. Με την παρεμβαλλόμενη χρήση του POV, σαν να απευθύνεται ο κάθε ήρωας του απευθείας στο κοινό, ο 72χρονος σκηνοθέτης στην ουσία ανοίγει έναν διάλογο με την πλατεία, για τον οποίο όμως κανείς δεν είναι προετοιμασμένος. Και όταν σταδιακά το βλέμμα καταφέρνει να προσαρμοστεί σε αυτή την αλλόκοτη συνθήκη, το φιλμ σπάει σε χίλια κομμάτια, εισβάλλοντας σε μια διαδικασία χρονικών πέρα δώθε, όπου το τέλος γίνεται παρόν και το χθες, μέλλον, σχηματίζοντας ένα δεδομένο κομφούζιο εννοιών και αντιλήψεων, χωρίς κάποια σχετική συνάφεια.
Διάλογοι πομπώδεις και φιλοσοφικοί, που σκορπούν ένθεν κακείθεν λόγια μεγάλα μα και τζούφια, όπου αναδεύονται η εξαθλίωση με την φονταμενταλιστική υστερία και το πάθος για εξερεύνηση με την ωκεανογραφία, σε ένα φιλμικό μίξερ φιλόδοξο μεν, αλλά τρανά φλοπαρισμένο στην απαισιόδοξη έκβαση του, που δεν σε αφήνει να εξάγεις και κανένα ιδιαίτερο ιδεολογικό κέρδος. Είναι οι στιγμές που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και από τους δύο, αναμφίβολα σημαντικούς αστέρες που ορίζουν το ερωτευμένο ντουέτο, τον πολύπλευρο και χωρίς δισταγμό να τσαλακωθεί James McAvoy και την με κάποια κιλά παραπανίσια, πλην φυσικότατη και δίχως ίχνος μακιγιάζ, Alicia Vikander, για να μην πέσουν στην βαλτώδη περίοδο λανθασμένων επιλογών ρόλων που ενδεχόμενα θα τους κοστίσει ακριβά στην πορεία. Γιατί σε γενικές γραμμές, όλη η σύλληψη και σύνταξη του Στο Βαθύ Γαλάζιο (αποτυχημένος ο εγχώριος τίτλος, κάτι τέτοιο μπλε, πουθενά δεν υπάρχει στο έργο, ούτε καν σαν αόριστη έννοια) είναι ένα πολύ μεγάλο σφάλμα!
Εκεί που θα γνωρίσει την όμορφη, μα και συνεσταλμένη, βορειοευρωπαία βιολόγο Ντάνι Φλίντερς, που επίσης εξασκείται λίγο πριν καταδυθεί με το ερευνητικό βαθυσκάφος στα αβαθή του Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού, αναζητώντας στην άβυσσο τα σημάδια της πρωταρχικής ζωής. Μια γνωριμία, δύο εντελώς διαφορετικής ψυχοσύνθεσης χαρακτήρων, που αμφότεροι έχουν μπει στην τελική ευθεία της ολοκλήρωσης του σχεδίου τους, που πολύ σύντομα θα εξελιχθεί σε ειδύλλιο, γεμάτο πάθος, αμοιβαία κατανόηση και λατρεία.
Εννοείται βέβαια πως η αγάπη των δύο προβληματισμένων για το άγνωστο που τους καρτερεί νέων - με εκείνον φυσικά να μην αποκαλύπτει την πραγματική του ταυτότητα - θα σκορπίσει μονομιάς στον αέρα του Ατλαντικού, καθώς ο καθένας θα τραβήξει τον μοναχικό του δρόμο προς την υποχρέωση που τον καρτερεί. Και καθώς έχουν διαβεί κοντά τριάντα ημέρες από το ύστατο φιλί τους με φόντο τα βράχια που κάποτε έκριναν την έκβαση του δεύτερου μεγάλου πολέμου, που ο συγκαλυμμένος κατάσκοπος έχει εξαφανιστεί, εκείνη ολοένα και θα βυθίζεται στον τρόμο και την αγωνία για το τι πραγματικά του συνέβη. Στο ουδέτερο Ναϊρόμπι, όπου βρίσκεται για να ανακαλύψει νερό, όπως ψευδώς την έχει πληροφορήσει...
Ένα πειραγμένο ρομάντζο είναι η περίπτωση του Submergence, που βασίζει την ύπαρξη του στο ομώνυμο μυθιστόρημα του J.M. Ledgard. Ιδιότροπο με την έννοια του ότι δεν στέκεται στην ρηχότητα του σ' αγαπώ - μ' αγαπάς, αλλά επιχειρεί να διεισδύσει σε μονοπάτια αναζήτησης Ψυχής, Αλήθειας και Θεού, πράγματα δύστροπα και δύσκολα δηλαδή για την κινηματογραφική γραφή, πόσο μάλλον όταν αυτή η προσέγγιση παλεύει να αγκιστρωθεί μέσω αλληγοριών. Που εδώ τις σηματοδοτεί το κατέβασμα της καθεμιάς επιμέρους οντότητας στο κατώτερο επίπεδο της ύπαρξης, εκεί που σύμφωνα με τις θεωρίες αναβλύζει η ζωή. Οι κίνδυνοι όμως όσο πλησιάζουμε στην αποκάλυψη του tree of life του βυθού, είναι τόσο υπαρκτοί που είναι σχεδόν βέβαιο πως κανείς από τους δυο πόλους δεν θα επιστρέψει στην βάση του σώος. Για την ακρίβεια δεν θα πάρει τον (μεταφορικό) δρόμο του γυρισμού, όπως ήταν στην απαρχή αυτής του της δυσπρόσιτης βόλτας.
Με τα τέσσερα ασύμμετρα τραπουλόχαρτα στην παλάμη λοιπόν, ο δημοφιλέστατος ανά τις σινεφίλ παροικίες της Γηραιάς, Αλεμάνος Wim Wenders, αφήνει να διαφανούν υποσχέσεις ενός καινούργιου Wings Of Desire, καθώς φέρνει κοντά δύο περσόνες ημιδιαφανείς και ζορισμένες, με έντονη την ανάγκη να γνωρίσουν την αγάπη, να δοθούν, να λατρευτούν. Με την παρεμβαλλόμενη χρήση του POV, σαν να απευθύνεται ο κάθε ήρωας του απευθείας στο κοινό, ο 72χρονος σκηνοθέτης στην ουσία ανοίγει έναν διάλογο με την πλατεία, για τον οποίο όμως κανείς δεν είναι προετοιμασμένος. Και όταν σταδιακά το βλέμμα καταφέρνει να προσαρμοστεί σε αυτή την αλλόκοτη συνθήκη, το φιλμ σπάει σε χίλια κομμάτια, εισβάλλοντας σε μια διαδικασία χρονικών πέρα δώθε, όπου το τέλος γίνεται παρόν και το χθες, μέλλον, σχηματίζοντας ένα δεδομένο κομφούζιο εννοιών και αντιλήψεων, χωρίς κάποια σχετική συνάφεια.
Διάλογοι πομπώδεις και φιλοσοφικοί, που σκορπούν ένθεν κακείθεν λόγια μεγάλα μα και τζούφια, όπου αναδεύονται η εξαθλίωση με την φονταμενταλιστική υστερία και το πάθος για εξερεύνηση με την ωκεανογραφία, σε ένα φιλμικό μίξερ φιλόδοξο μεν, αλλά τρανά φλοπαρισμένο στην απαισιόδοξη έκβαση του, που δεν σε αφήνει να εξάγεις και κανένα ιδιαίτερο ιδεολογικό κέρδος. Είναι οι στιγμές που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και από τους δύο, αναμφίβολα σημαντικούς αστέρες που ορίζουν το ερωτευμένο ντουέτο, τον πολύπλευρο και χωρίς δισταγμό να τσαλακωθεί James McAvoy και την με κάποια κιλά παραπανίσια, πλην φυσικότατη και δίχως ίχνος μακιγιάζ, Alicia Vikander, για να μην πέσουν στην βαλτώδη περίοδο λανθασμένων επιλογών ρόλων που ενδεχόμενα θα τους κοστίσει ακριβά στην πορεία. Γιατί σε γενικές γραμμές, όλη η σύλληψη και σύνταξη του Στο Βαθύ Γαλάζιο (αποτυχημένος ο εγχώριος τίτλος, κάτι τέτοιο μπλε, πουθενά δεν υπάρχει στο έργο, ούτε καν σαν αόριστη έννοια) είναι ένα πολύ μεγάλο σφάλμα!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Ιουνίου 2018 από την Seven Films!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική