DIY (Do It Yourself)
του Δημήτρη Τσιλιφώνη. Με τους Κωνσταντίνο Ασπιώτη, Μάκη Παπαδημητρίου, Αργύρη Ξάφη, Μυρτώ Αλικάκη, Πάνο Κορώνη, Θέμη Πάνου, Χρήστο Λούλη
A night to... DIY for!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Δύσκολη η ζωή του κακοποιού, αλλά κάποιος πρέπει να την «κάνει»...
Ο Δημήτρης Τσιλιφώνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1991. Είναι απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών, σπούδαζε σκηνοθεσία στο Αμερικάνικο Κολέγιο της Ελλάδος Deree College και συνέχισε τις σπουδές του στο American Film Institute, απ' όπου αποφοίτησε με Master. Σκηνοθέτησε το πρώτο του θεατρικό στα 11 του χρόνια. Γύρισε την πρώτη μικρού μήκους του ταινία σε ηλικία 16 χρονών, σε 16mm. Από τότε έχει δουλέψει στη διαφήμιση, έχει συμμετάσχει σε παραπάνω από 30 μικρού μήκους ταινίες, έχει γυρίσει κάποιες μικρού μήκους κι έχει παρακολουθήσει σεμινάρια σκηνοθεσίας στο Παρίσι, την Πράγα, το Λονδίνο και το Λος Αντζελες. Τούτη η ταινία είναι η πρώτη μεγάλου μήκους που σκηνοθετεί.
Η ταινία DIY (Do It Yourself) έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο περασμένο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, όπου προβλήθηκε στο επίσημο τμήμα, εκτός συναγωνισμού, και τιμήθηκε με το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής από τα Βραβεία Νεότητας.
Η υπόθεση: Λίγα λεπτά πριν πεθάνει, ο Άλκης Βιδάλης, ένας 40something μικροαπατεώνας, μας διηγείται σε ένα vlog πως ένας επιφανής επιχειρηματίας της Αθήνας, ο Δανιήλ Μπεζεριάνος, ενοχοποιήθηκε για εγκλήματα που δεν διέπραξε ποτέ. Πίσω από τη σκευωρία, μας λέει ο Άλκης, βρίσκεται ο Γεωργιανός μαφιόζος, Ιωσήφ Φόρκου. Ένας μαφιόζος που, μας λέει ο Άλκης στη συνέχεια του βίντεο, τον σκότωσε ο ίδιος! Η κάμερα κλείνει. Ο Άλκης δεν βρίσκεται σπίτι του, αλλά φυλακισμένος σε ένα πλατό. Ο «συνεργός» του, Πέτρος, παίρνει το βίντεο και βγαίνει απ’ το δωμάτιο.
Ο Άλκης ξεπλένει το ψεύτικο αίμα από το πρόσωπό του. Σε περίπτωση που είχατε οποιαδήποτε αμφιβολία, δεν υπάρχει καμία πληγή πάνω στο σώμα του Άλκη. Στόχος είναι να ανεβεί το συγκεκριμένο βίντεο – ομολογία «ενοχής» στο youtube άμεσα, ώστε να αθωωθεί ο Μπεζεριάνος. Ο Άλκης, όμως, κινδυνεύει. Έχει μόνο λίγα λεπτά μέχρι να γυρίσει ο Πέτρος στο χώρο όπου γυρίστηκε το βίντεο, και να τον σκοτώσει. Οπότε, αυτό που πρέπει να κάνει ο Άλκης είναι να αποδράσει άμεσα από το στούντιο ταινιών πορνό όπου είναι παγιδευμένος. Θα τα καταφέρει;
Η άποψή μας: Ταινία είδους από 27χρονο Έλληνα δημιουργό, που παίζει τις νέες τεχνολογίες στα δάχτυλά του, με τρομερή ευκολία κι έχει και στόχο να προσελκύσει το μεγάλο κοινό! Γίνεται; Κι όμως, γίνεται! Το αποδεικνύει ο Δημήτρης Τσιλιφώνης με τούτο το εντυπωσιακό ντεμπούτο του. Μια ταινία, που όχι μόνο δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από αντίστοιχες χολιγουντιανές, όπως λέει η κλισέ έκφραση, αλλά ίσα ίσα, οι αντίστοιχες χολιγουντιανές έχουν να ζηλέψουν πολλά από αυτήν! Ο Τσιλιφώνης δεν είναι κανά τυχαίο, νερντ παιδάκι – κι ο χαρακτηρισμός «νερντ» αλλά και «παιδάκι», θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του από όσους θελήσουν να μειώσουν το έργο του, μιλώντας πρωτίστως για... αμερικανιά! Κι όμως!
Πέρα από... τόνους αμερικάνικης τηλεόρασης που έχει καταναλώσει (κάτι που έχει παραδεχτεί κι ο ίδιος στις αρκετές συνεντεύξεις που έχει δώσει), με εμφανείς και δηλωμένες επιρροές από σίριαλ όπως οι «Sopranos» και το «Breaking Bad», ο Τσιλιφώνης ξέρει τόσο την αλφαβήτα όσο και το συντακτικό του σινεμά. Ξέρει την Ιστορία της 7ης Τέχνης, έχει δει σινεμά. Και το βασικότερο: γύρισε μια ταινία έτσι όπως ήθελε ο ίδιος, όχι μια ταινία όπως θα ήθελαν ενδεχομένως οι παραγωγοί ή το απρόσωπο, απροσδιόριστο και... ανεξέλεγκτο «μεγάλο κοινό». Μια ταινία που θα ήθελε να δει ο ίδιος μαζί με τους φίλους του. Μια ταινία που επειδή έγινε με αγάπη και με γνώση των κώδικων του είδους, μπορεί να κάνει γκελ και στο κοινό. Μακάρι και είθε και ζήτω.
Ένα b-movie θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ταινία λοιπόν, όπου ουσιαστικά παρακολουθούμε την προσπάθεια ενός μικροκακοποιού όχι μόνον να γλιτώσει την προγραμματισμένη δολοφονία του, αλλά να καταφέρει να... βγάλει και το κατιτίς του στο φινάλε! Δεν είναι «αστυνομική» ταινία, δεν εμφανίζεται πουθενά η αστυνομία! Αλλά έχει αγωνία, σασπένς, κινηματογραφοφιλία και... χαβαλέ! Πχ, οι συζητήσεις του μοντέρ, που υποδύεται ο Αργύρης Ξάφης (ο καλύτερος κατ' εμέ του καστ) με τον πληρωμένο δολοφόνο, που υποδύεται ο Μάκης Παπαδημητρίου, έχοντας ανάμεσά τους την πλαστική κούκλα, την Σούζυ, είναι γαμάτες! Ή η σκηνή όπου ο Άλκης του Κωνσταντίνου Ασπιώτη, τηλεφωνεί έναν άσπονδο «φίλο» του, να τον σώσει, και κάνει τον δήθεν αναστατωμένο, ενώ είναι ουσιαστικά χαλαρός και κουλ. Ή οι σκηνές όπου ο «Πέτρος» προσπαθεί να χρησιμοποιήσει το iphone και τη Siri, λέγοντας με τρόπο ώστε να μπορέσει να βγει η επαφή, το όνομα «Μιλτιάδης», όσο πιο... αμερικάνικα γίνεται.
Η αφήγηση off παραπέμπει σε φιλμ νουάρ, ο ήρωάς μας είναι ουσιαστικά αντιήρωας – κι όχι πολύ αγαπητός από το κοινό – μας το δηλώνει και ο ίδιος εξάλλου, οι ανατροπές είναι συνεχείς, η αφήγηση δεν είναι γραμμική αλλά βλέπουμε κάποια γεγονότα από διαφορετικές οπτικές γωνίες, όλα άψογα. Ο σκηνοθέτης «παίζει» με τον θεατή, δηλώνοντας στην αρχή με μεσότιτλους πως η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Κι όμως, «διαλύει» με ευκολία την «αληθινότητα» (sic). Πχ, χρησιμοποιεί πλάνα από τις πραγματικές φυλακές Θηβών, οι οποίες όμως είναι μόνον γυναικών. Ε, σε αυτές βρίσκεται κλεισμένος μέσα υποτίθεται ο Δανιήλ του Χρήστου Λούλη! Τέτοια πράγματα.
Και η μουσική του Χριστοδούλου είναι πολύ καλή (και το «Κρύα χέρια» των λ χρησιμοποιείται ευφυώς), και το μοντάζ είναι λειτουργικότατο και οι νέες τεχνολογίες αναφέρονται πολύ έξυπνα αλλά χρησιμοποιούνται και πολύ έξυπνα. Πχ, το πως μπορείς με μια οδοντόβουρτσα, έναν αναπτήρα κι ένα σεσουάρ να δημιουργήσεις κατσαβίδι, «προβάλλεται» στον τοίχο του κτιρίου όπου λαμβάνουν χώρα τα γεγονότα! Οι οθόνες των κινητών εμφανίζονται μπροστά μας σε μεγάλο μέγεθος, ως προβολές. Υπάρχουν αναφορές σε βιντεογκέιμς, στο dark web, στο 4chan, στο «Dead Man's Swing» (για το οποίο μάλιστα ο Άλκης προτρέπει τους θεατές να το «γκουγκλάρουν»), στο reddit, γενικά σε όλα όσα μπορούν να απασχολούν τη νεολαία σήμερα, να αποτελούν εργαλεία της, να είναι ο τρόπος με τον οποίο συνεννοούνται, χωρίς να διώχνονται οι θεατές άνω των 40, αλλά ναι, το target group είναι οι 20άρηδες. Και καλώς. Και δικαίως.
Μια χαρά ταινία, με προβλήματα μόνο στον... φωτισμό της (κάποια σημεία παραείναι σκοτεινά) και στον ήχο της (σε κάποια σημεία δεν καταλαβαίνεις τι λένε οι ηθοποιοί). Είθε να συναντήσει το κοινό της. Και είθε αυτό το κοινό να είναι μεγάλο! Περιμένουμε με ανυπομονησία την επόμενη ταινία του Τσιλιφώνη!
Η υπόθεση: Λίγα λεπτά πριν πεθάνει, ο Άλκης Βιδάλης, ένας 40something μικροαπατεώνας, μας διηγείται σε ένα vlog πως ένας επιφανής επιχειρηματίας της Αθήνας, ο Δανιήλ Μπεζεριάνος, ενοχοποιήθηκε για εγκλήματα που δεν διέπραξε ποτέ. Πίσω από τη σκευωρία, μας λέει ο Άλκης, βρίσκεται ο Γεωργιανός μαφιόζος, Ιωσήφ Φόρκου. Ένας μαφιόζος που, μας λέει ο Άλκης στη συνέχεια του βίντεο, τον σκότωσε ο ίδιος! Η κάμερα κλείνει. Ο Άλκης δεν βρίσκεται σπίτι του, αλλά φυλακισμένος σε ένα πλατό. Ο «συνεργός» του, Πέτρος, παίρνει το βίντεο και βγαίνει απ’ το δωμάτιο.
Ο Άλκης ξεπλένει το ψεύτικο αίμα από το πρόσωπό του. Σε περίπτωση που είχατε οποιαδήποτε αμφιβολία, δεν υπάρχει καμία πληγή πάνω στο σώμα του Άλκη. Στόχος είναι να ανεβεί το συγκεκριμένο βίντεο – ομολογία «ενοχής» στο youtube άμεσα, ώστε να αθωωθεί ο Μπεζεριάνος. Ο Άλκης, όμως, κινδυνεύει. Έχει μόνο λίγα λεπτά μέχρι να γυρίσει ο Πέτρος στο χώρο όπου γυρίστηκε το βίντεο, και να τον σκοτώσει. Οπότε, αυτό που πρέπει να κάνει ο Άλκης είναι να αποδράσει άμεσα από το στούντιο ταινιών πορνό όπου είναι παγιδευμένος. Θα τα καταφέρει;
Η άποψή μας: Ταινία είδους από 27χρονο Έλληνα δημιουργό, που παίζει τις νέες τεχνολογίες στα δάχτυλά του, με τρομερή ευκολία κι έχει και στόχο να προσελκύσει το μεγάλο κοινό! Γίνεται; Κι όμως, γίνεται! Το αποδεικνύει ο Δημήτρης Τσιλιφώνης με τούτο το εντυπωσιακό ντεμπούτο του. Μια ταινία, που όχι μόνο δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από αντίστοιχες χολιγουντιανές, όπως λέει η κλισέ έκφραση, αλλά ίσα ίσα, οι αντίστοιχες χολιγουντιανές έχουν να ζηλέψουν πολλά από αυτήν! Ο Τσιλιφώνης δεν είναι κανά τυχαίο, νερντ παιδάκι – κι ο χαρακτηρισμός «νερντ» αλλά και «παιδάκι», θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του από όσους θελήσουν να μειώσουν το έργο του, μιλώντας πρωτίστως για... αμερικανιά! Κι όμως!
Πέρα από... τόνους αμερικάνικης τηλεόρασης που έχει καταναλώσει (κάτι που έχει παραδεχτεί κι ο ίδιος στις αρκετές συνεντεύξεις που έχει δώσει), με εμφανείς και δηλωμένες επιρροές από σίριαλ όπως οι «Sopranos» και το «Breaking Bad», ο Τσιλιφώνης ξέρει τόσο την αλφαβήτα όσο και το συντακτικό του σινεμά. Ξέρει την Ιστορία της 7ης Τέχνης, έχει δει σινεμά. Και το βασικότερο: γύρισε μια ταινία έτσι όπως ήθελε ο ίδιος, όχι μια ταινία όπως θα ήθελαν ενδεχομένως οι παραγωγοί ή το απρόσωπο, απροσδιόριστο και... ανεξέλεγκτο «μεγάλο κοινό». Μια ταινία που θα ήθελε να δει ο ίδιος μαζί με τους φίλους του. Μια ταινία που επειδή έγινε με αγάπη και με γνώση των κώδικων του είδους, μπορεί να κάνει γκελ και στο κοινό. Μακάρι και είθε και ζήτω.
Ένα b-movie θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ταινία λοιπόν, όπου ουσιαστικά παρακολουθούμε την προσπάθεια ενός μικροκακοποιού όχι μόνον να γλιτώσει την προγραμματισμένη δολοφονία του, αλλά να καταφέρει να... βγάλει και το κατιτίς του στο φινάλε! Δεν είναι «αστυνομική» ταινία, δεν εμφανίζεται πουθενά η αστυνομία! Αλλά έχει αγωνία, σασπένς, κινηματογραφοφιλία και... χαβαλέ! Πχ, οι συζητήσεις του μοντέρ, που υποδύεται ο Αργύρης Ξάφης (ο καλύτερος κατ' εμέ του καστ) με τον πληρωμένο δολοφόνο, που υποδύεται ο Μάκης Παπαδημητρίου, έχοντας ανάμεσά τους την πλαστική κούκλα, την Σούζυ, είναι γαμάτες! Ή η σκηνή όπου ο Άλκης του Κωνσταντίνου Ασπιώτη, τηλεφωνεί έναν άσπονδο «φίλο» του, να τον σώσει, και κάνει τον δήθεν αναστατωμένο, ενώ είναι ουσιαστικά χαλαρός και κουλ. Ή οι σκηνές όπου ο «Πέτρος» προσπαθεί να χρησιμοποιήσει το iphone και τη Siri, λέγοντας με τρόπο ώστε να μπορέσει να βγει η επαφή, το όνομα «Μιλτιάδης», όσο πιο... αμερικάνικα γίνεται.
Η αφήγηση off παραπέμπει σε φιλμ νουάρ, ο ήρωάς μας είναι ουσιαστικά αντιήρωας – κι όχι πολύ αγαπητός από το κοινό – μας το δηλώνει και ο ίδιος εξάλλου, οι ανατροπές είναι συνεχείς, η αφήγηση δεν είναι γραμμική αλλά βλέπουμε κάποια γεγονότα από διαφορετικές οπτικές γωνίες, όλα άψογα. Ο σκηνοθέτης «παίζει» με τον θεατή, δηλώνοντας στην αρχή με μεσότιτλους πως η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Κι όμως, «διαλύει» με ευκολία την «αληθινότητα» (sic). Πχ, χρησιμοποιεί πλάνα από τις πραγματικές φυλακές Θηβών, οι οποίες όμως είναι μόνον γυναικών. Ε, σε αυτές βρίσκεται κλεισμένος μέσα υποτίθεται ο Δανιήλ του Χρήστου Λούλη! Τέτοια πράγματα.
Και η μουσική του Χριστοδούλου είναι πολύ καλή (και το «Κρύα χέρια» των λ χρησιμοποιείται ευφυώς), και το μοντάζ είναι λειτουργικότατο και οι νέες τεχνολογίες αναφέρονται πολύ έξυπνα αλλά χρησιμοποιούνται και πολύ έξυπνα. Πχ, το πως μπορείς με μια οδοντόβουρτσα, έναν αναπτήρα κι ένα σεσουάρ να δημιουργήσεις κατσαβίδι, «προβάλλεται» στον τοίχο του κτιρίου όπου λαμβάνουν χώρα τα γεγονότα! Οι οθόνες των κινητών εμφανίζονται μπροστά μας σε μεγάλο μέγεθος, ως προβολές. Υπάρχουν αναφορές σε βιντεογκέιμς, στο dark web, στο 4chan, στο «Dead Man's Swing» (για το οποίο μάλιστα ο Άλκης προτρέπει τους θεατές να το «γκουγκλάρουν»), στο reddit, γενικά σε όλα όσα μπορούν να απασχολούν τη νεολαία σήμερα, να αποτελούν εργαλεία της, να είναι ο τρόπος με τον οποίο συνεννοούνται, χωρίς να διώχνονται οι θεατές άνω των 40, αλλά ναι, το target group είναι οι 20άρηδες. Και καλώς. Και δικαίως.
Μια χαρά ταινία, με προβλήματα μόνο στον... φωτισμό της (κάποια σημεία παραείναι σκοτεινά) και στον ήχο της (σε κάποια σημεία δεν καταλαβαίνεις τι λένε οι ηθοποιοί). Είθε να συναντήσει το κοινό της. Και είθε αυτό το κοινό να είναι μεγάλο! Περιμένουμε με ανυπομονησία την επόμενη ταινία του Τσιλιφώνη!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 8 Μαρτίου 2018 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική